Treny - tren XV - interpretacja - (Erato złotowłosa i ty, wdzięczna lutni…)
Poeta zwraca się do Erato (jednej z dziewięciu muz, muzy poezji miłosnej, zazwyczaj przedstawianej z lirą), a także do własnej lutni (symbolu poezji) z prośbą o ukojenie jego myśli.
Dalej poeta mówi o swoim bólu i smutku. Wspomina też Niobe (postać mitologiczną – matkę opłakującą śmierć swoich dzieci, która z żalu zamieniła się w kamień). Mitologiczna matka pożegnała czternaścioro swoich dzieci: siedmiu synów i siedem córek. Poeta porównuje je do polnych kwiatów sieczonych kosą. Mimo że Niobe skamieniała, pod marmurem wciąż ma żywe rany, jakie wyrządziła jej śmierć dzieci. Marmurowy posąg Niobe płacze rzewnymi łzami, które strumieniami spływają po kamieniu.