Opowiadania - charakterystyka bohaterów

„Kochankowie z Marony”  

Ola Czekaj – młoda nauczycielka z prowincji, skromna, samotna, wewnętrznie rozdarta. Wydaje się chłodna i zdystansowana, ale w rzeczywistości tłumi pragnienie miłości i bliskości. Czuje się zepchnięta na margines życia, pełna niewyrażonego smutku i tęsknoty za emocjami. 

Janek – pacjent sanatorium, inteligentny, zgorzkniały, drażliwy. Skrywa poczucie słabości wynikające z choroby, a jego ironia i chłód są formą obrony. Zainteresowany Olą, ale nie potrafi się do niej zbliżyć wprost – jego emocje są niespokojne, trudne, nieprzepracowane. 

Arek (Arystarch) – wesoły, pewny siebie przyjaciel Janka, flirciarz i cynik. Otwarcie kokietuje Olę, ale traktuje kobiety powierzchownie i instrumentalnie. Reprezentuje męską lekkość i swobodę, kontrastującą z napięciem i powagą Janka. 

Józio – prosty wiejski chłopak, zakochany w Oli. Niewinny i naiwny, symbol dziecięcej fascynacji, ale też zazdrości i niezrozumienia dorosłych emocji. 

„Tatarak”  

Narrator (pisarz) – starszy, samotny mężczyzna, który co roku przyjeżdża do miasteczka Z. Szuka ciszy, dystansu, wewnętrznej równowagi. Refleksyjny, subtelny obserwator, zmagający się z pamięcią o dawnych stratach i przemijaniem. 

Pani Marta – żona lekarza, kobieta smutna, zamknięta w rutynie, żyjąca w cieniu traumy po stracie dwóch synów. Pozornie pogodzona z losem, ale w głębi duszy pełna cierpienia, czułości i współczucia. Śmierć chłopca z tataraku wywołuje w niej głęboki emocjonalny wstrząs. 

Chłopak z Przystani – postać epizodyczna, ale symboliczna. Młody, uprzejmy, samotny. Jego nagła śmierć przez utonięcie staje się punktem wyjścia do refleksji o kruchości życia i ludzkim bólu. 

„Panny z Wilka”  

Wiktor Ruben – czterdziestoletni mężczyzna, zmęczony, zrezygnowany, przeżywający kryzys egzystencjalny po śmierci przyjaciela. Powrót do Wilka to dla niego konfrontacja z młodością, pamięcią i niespełnieniem. Czuje się samotny, niezdolny do głębokich relacji. 

Jola – najbardziej intrygująca z sióstr Kaweckich, dawna miłość Wiktora, kobieta inteligentna, zmysłowa, z tajemnicą. Ich relacja jest pełna niewypowiedzianych emocji i żalu. 

Julcia – najstarsza z sióstr, serdeczna, bezpośrednia, matczyna. Traktuje Wiktora z sentymentem, ale bez złudzeń. Oswojona z codziennością. 

Kazimiera (Kazia) – praktyczna, zdystansowana, zajmuje się domem. Reprezentuje trzeźwość i porządek, nie okazuje emocji. 

Zosia – delikatna, ciepła, nieco naiwna. Jej postać zachowała niewinność i prostotę z przeszłości. 

Tunia – kiedyś dziecko, teraz już kobieta, jeszcze nieuformowana emocjonalnie, raczej obserwatorka. 

Fela – siostra, która zmarła wiele lat wcześniej, pozostaje w pamięci jako symbol utraconej młodości i śmierci.