20. VI. 1815 roku powstało Królestwo Polskie - monarchia konstytucyjna. Władzę nad tym tworem politycznym, którego ogłoszenie odbyło się w Warszawie sprawować miał car Rosji.
W imieniu króla władzę w Królestwie sprawował mianowany przezeń namiestnik. KP nie mogło prowadzić własnej polityki zagranicznej. Władca miał prawo wyznaczyć poszczególnych ministrów, członków senatu i innych urzędników. Podczas gdy Król posiadał pełnię praw władzy wykonawczej, jego namiestnik mógł wykazywać się jedynie inicjatywą ustawodawczą. Mógł wydawać decyzje w kwestiach, których nie obejmowały kompetencje parlamentu, oraz przysługiwało mu prawo veta, które mógł zgłaszać przeciwko uchwałom sejmowym. Organizacją prawną, oraz rozpatrywaniem spraw z polecenia władcy zajmowała się Rada Stanu. Ministrowie tworzyli natomiast Radę Administracyjną, w skład której wchodziło pięć komisji rządowych. Pierwsza zajmowała się kwestiami religii i "oświecenia publicznego". Druga odpowiedzialna była za wymiar sprawiedliwości. Trzecia zajmowała się sprawami wewnętrznymi Królestwa i organizacją policyjną. Czwarta przeznaczona była do kontroli spraw wojskowych. Ostatnia zajmowała się finansami i skarbem Królestwa.
Senat i Izba Poselska tworzyły parlament. Urzędy w senacie były dożywotnie, zajmowali je biskupi, kasztelani, oraz wojewodowie. Posłowie z kolei rekrutowali się ze szlachty. Kandydatów wybierano na sejmikach powiatowych przy udziale 51 przedstawicieli zgromadzeń gminnych. W skład Izby Poselskiej wchodziło 77 posłów. W wyborach mogła brać udział szlachta, oraz członkowie innych grup społecznych pod warunkiem posiadania jakiejś własności. Sejm zwoływano raz na dwa lata, na okres około miesiąca (30 dni). Pod obrady poddawano kwestie związane z budżetem, prawem karnym i cywilnym, oraz sprawy przedłożone przez króla.
Wedle konstytucji KP, językiem urzędowym był polski, ponad to ustawa zasadnicza gwarantowała wolność religijną, druku, oraz osobistą. Królestwo Polskie posiadało własne wojsko, uprawnionych do głosowania było 100 tysięcy ludzi, na 4 miliony mieszkańców, to o 20 tysięcy więcej niż we Francji posiadającej 30 milionów mieszkańców. W istocie nie wszystkie z pozoru liberalne postanowienia konstytucji funkcjonowały poprawnie, nie mniej jednak wprowadziła ona zasadę która nie pozwalała na więzienie kogoś bez wyroku sądowego.
W 1830 liczba mieszkańców Królestwa wynosiła 4.1 miliona ludzi, to o 2 miliony więcej niż w roku 1815, przy czym prawie 80% ludności zamieszkiwało tereny wiejskie. Według statystyk z 1827 roku Warszawa liczyła sobie 131 tysięcy mieszkańców, Lublin 13 tysięcy, Kalisz zamieszkiwało 12 tyś ludności, Płock 9, a Częstochowę 6. Skład etniczny Królestwa nie prezentował się jednolicie, oprócz Polaków stanowiących 75% mieszkańców napotkać można było na Litwinów (5%), Żydów (10%), Niemców (7.5%), czy też Rosjan (2.5%).
