Główni bogowie Mezopotamii
Dla mieszkańców Mezopotamii religia miała ogromne znaczenie. Każde miasto miało swego boskiego opiekuna. Bóstwa naczelne w Międzyrzeczu zmieniały się, zależnie od panującego w danym czasie państwa. W Babilonie głównym bogiem był Marduk, zaś w Asyrii - Aszur. Kultem zajmowali się przede wszystkim kapłani, zaś najwyższym kapłanem był władca. Ludzie uważani byli za niewolników bogów. Ku czci bogów obchodzono liczne święta, podczas których obowiązywał zakaz pracy, a wszyscy mieszkańcy brali udział uroczystych ceremoniach religijnych.
ADAD - bóstwo władające burzami, gromami, piorunami i wiatrami, pan pogody i zjawisk atmosferycznych, dawca urodzajnego deszczu, opiekun roślin, bóstwo przepowiedni, patronem Damaszku. Symbolem ADADA była wiązka piorunów, a świętym zwierzęciem byk. W sztuce przedstawiano go stojącego na byku lub smoku i trzymającego w jednej ręce piorunu, a drugiej topór. Szczególnie czczono go w Aszur, Aleppo i Damaszku.
ASZUR - na początku był narodowym bogiem Asyryjczyków, opiekunem miasta Aszur, był personifikacją miasta-państwa. W miarę sukcesów militarnych Asyrii nabierał cech bóstwa naczelnego. Stał się bogiem wojny, słońca i stwórcą świata. Był głównym wodzem wojsk asyryjskich i prowadził je do zwycięstwa. Władca był jego ziemskim namiestnikiem. Asyryjczycy umieszczali jego posągi w zdobytych miastach. Jego atrybutem była tiara
z rogami lub uskrzydlony dysk słoneczny. Przedstawiano go jako wojownika z łukiem, który stoi na uskrzydlonym lwie. Główną jego świątynią było Echursaggal-kurkura w Aszur.
ISZAR - bogini miłości, płodności i wojny, utożsamiana z planetą Wenus. Była córką SINA
i małżonką ANA, przez co była uważana za władczynię niebios. Jako narzeczona TAMMUZA była boginią wegetacji i urodzaju. W Asyrii jako boginię wojny przedstawiano ją stojącą na lwie, z łukiem i kołczanami, zaś jako boginię miłości - nagą, piękną i młodą kobietę. Jej atrybutem była ośmioramienna gwiazda, zwierzętami jej poświęconymi były: krowa, lew i gołąb, 15 było jej świętą liczbą. Główne świątynie ISZTAR znajdowały się
w Babilonie, Kalchu, Uruk, Aszur i Niniwie. Jej kult łączył się z sakralną prostytucją.
MADRUK - najwyższy bóg w panteonie babilońskim, początkowo bóg słońca i opiekun Babilonu, potem utożsamiony został z głównym bogiem i władcą świata. Bóg-wojownik, opiekun egzorcyzmów, zaklęć i wróżb, dawca pokoju i dobrobytu, pogromca potwora Tiamat, stwórca świata i ludzi. Jego symbolem była włócznia, zaś zwierzęciem gryf. Symbolizowała go planeta Jowisz, zaś święta liczbą była 10. Głównym ośrodkiem kultu była świątynia Esangila z zigguratem Entemenanki w Babilonie.
EA - inaczej ENKI, syn ANA, patron rzemiosła i wszelkiej wiedzy, władca wód słodkich
i najniższego poziomu wszechświata. Uważany był za twórcę sztuk cywilizacji i władcę magii. bóstwo przychylne ludziom, czasami podaje się go za stwórcę człowieka. Jego symbolem było żółw lub berło zakończone głową barana. Główna jego świątynia Eabzu znajduje się w Eridu.
NINHURSAG - sumeryjska bogini-matka, występuje w mitach również pod imionami: Nintu, Ninmah, Aruru, Balatili, Ningal i Damgalmina. Uważano ją za matkę wszystkich bogów i ludzi (miała ich lepić z gliny), boginię dzikich zwierząt. Główne jej świątynie znajdowały się w Kesz, Lagasz i Nippur.
SIN - inaczej NANNA, bóstwo księżyca, każdej doby część spędza na ziemi, a część
w podziemiach, gdzie sądzi umarłych. Ojciec ludzi i bogów, bóg rolnictwa, opiekun wróżbitów i lekarzy. Jego symbolem był róg księżyca, a liczbą świętą 30. Czczono go szczególnie w Aszur i Ur, którego był patronem.
SZAMASZ - inaczej UTU, bóg słońca, sprawiedliwości i prawa, gwarant przysiąg, najwyższy sędzia, opiekun wróżbiarstwa. Jego symbolem była tarcza słoneczna, zaś 20 świętą liczbą. Przedstawiany był z piłą w ręku, gdy ogłaszał decyzje bogów, otaczała go aura blasku. Jego główne świątynie Ebabbar znajdowała się w Larsie i Sippar.
