Bogurodzica - problematyka
„Bogurodzica” jest pieśnią o charakterze religijnym, choć poprzez śpiewanie jej przed bitwami, a także przy okazji ważnych wydarzeń, stała się z czasem zarówno pieśnią rycerską, jak i również pełniła przez wiele wieków rolę hymnu państwowego. Śpiewając „Bogurodzicę”, Polacy wierzyli w moc modlitwy i wstawiennictwo Maryi u samego Boga. Szczególnej mocy nabrała po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem, która wydawała się niemal niemożliwa do wygrania. Zgodnie z przekazami historycznymi wojska polskie odśpiewały je tuż przed starciem z Krzyżakami, a ich modlitwa została wysłuchana.
Analizując „Bogurodzicę”, należy pamiętać o tym, że była pieśnią całkowicie zrozumiałą dla śpiewających, ponieważ napisana została w języku polskim, co z pewnością przełożyło się na jej popularność. W średniowiecznym kościele obowiązywała przecież liturgia w języku łacińskim, a „Bogurodzica” jako jedyna wykonywana była w ojczystej mowie. Dzięki temu stawała się prawdziwą i szczerą modlitwą, pełną nadziei i wiary w Boga.
Problematyka „Bogurodzicy” dotyczy także roli, jaką Maryja, Chrystus i Bóg pełnili w świadomości tamtych czasów. Pieśń stanowiła nie tylko pochwałę Matki Boskiej, Syna Bożego i Boga Ojca, ale także stawała się swego rodzaju nauką dla wiernych, potwierdzając moc i ważność zmartwychwstania Pana i ogrom cierpienia, jakiego doświadczył. To także lekcja pokory i konieczności starania się o Boże łaski, poprzez czyny — podobnie, jak dokonał tego Chrystus, przelewając krew za ludzkie dusze. „Bogurodzica” potwierdza, że sprawy materialne są niczym w oczach Boga i wierni sądzeni będą wedle swych zasług.
„Bogurodzica” jest także potwierdzeniem, że światem włada Bóg, a dobro ma moc zwyciężania zła i diabła. Pieśń wyraża także głęboką wiarę w Boga i pragnienie zbliżenia się do niego w życiu doczesnym i po śmierci. W „Bogurodzicy” można także odnaleźć ogromną wiarę w miłosierdzie Boże.
