najstarszy gatunek poezji lirycznej, genetycznie związany z muzyką, w starożytności i średniowieczu wykonywany przy wtórze instrumentu. W tej formie przetrwał w poezji ludowej. Jako samodzielna forma literacka ukształtował się w twórczości Horacego, do którego nawiązywali późniejsi europejscy twórcy, m.in. J. Kochanowski. Do dzisiaj termin "pieśń" używany jest jako synonim poezji lirycznej w ogóle. Typowe cechy pieśni to: budowa stroficzna, występowanie refrenów, powtórzenia, paralelizmy składniowe. Odmiany pieśni zależą od jej tematyki. Ukształtowały się pieśni miłosne, religijne, patriotyczne, filozoficzno-refleksyjne, powitalne, pożegnalne, pochwalne, biesiadne itp.
W literaturze średniowiecznej pieśnią zwano też utwór poetycki o tematyce legendarnej lub historycznej, np. Pieśń o Rolandzie. Obok pieśni jako gatunku literackiego istnieje samodzielny utwór wokalno-muzyczny do tekstu poetyckiego (np. pieśni S. Moniuszki) Powstają też pieśni popularne: ludowe, żołnierskie, powstańcze, legionowe.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
