W pamiętniku Zofii Bobrówny - problematyka
Juliusz Słowacki, był emigrantem przebywającym poza granicami swojej ojczyzny. Mieszkał we Francji. Wiersz W pamiętniku Zofii Bobrówny (Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi…) Juliusza Słowackiego jest napisany na emigracji. Utwór został napisany 13 marca 1844 roku w Paryżu do pamiętnika Zofii Bobrówny. Utwór W pamiętniku Zofii Bobrówny powstał w ważnym okresie dla Juliusza Słowackiego.
Utwór porusza problematykę tęsknoty za ojczyzną, rodzinnymi stronami. Kreuje obraz idealnej krainy z dziecięcych lat. Należy się tu dopatrzyć, motywu literackiego arkadii, czyli literackie przedstawienie krainy wiecznego szczęścia. Arkadia to symbol idealnego, szczęśliwego miejsca. Człowiek żyje w zgodzie z rytmem natury, jest spełniony i natchniony. Tym samym, Juliusz Słowacki w utworze W pamiętniku Zofii Bobrówny porusza problem raju utraconego i ogromnej tęsknoty za utraconą krainą szczęścia, radości i wewnętrznego spokoju.
Porusza także rolę wyjątkowej roli natury, równoznacznej z rolą poezji. Wiersz Juliusza Słowackiego należy do tak zwanej liryki mistycznej. Poruszana w utworze duchowa tematyka roli poezji, natury i beztroskich lat dzieciństwa.
