Mitologia - mit o czterech wiekach ludzkości
Mit o czterech wiekach ludzkości – streszczenie szczegółowe
Kiedy Zeus objął tron niebieski, na ziemi istnieli już ludzie. Byli oni świadkami walki pomiędzy bogami. O powstaniu rodu ludzkiego różne były podania: „że wyszli wprost z ziemi, wspólnej macierzy wszystkiego, co żyje”. Szlachta i królowie chcieli wierzyć, że pochodzą od bogów. Najchętniej przyjmowano jednak mit o czterech wiekach ludzkości. Pierwszym okresem był wiek złoty. Przypadał on na rządy Kronosa. Ziemia była wówczas krainą mlekiem i miodem płynącą, rodziła obficie, a rolnicy nie musieli pracować, czas mijał im na biesiadach i zabawach. Po upadku Kronosa nastał wiek srebrny. Ludzie rozwijali się wówczas o wiele wolniej. Ich dzieciństwo trwało sto lat, a dorosłość była krótka, marna i pełna zgryzot. Składanie ofiar bogom stało się rzadkością i ludzie przestali ich czcić. Bóg Olimpu, Zeus wytępił ich co do jednego, ale w pamięci ludzi zapisali się jako dusze błogosławione. Wiek brązowy, nazywany heroicznym był czasem wielkich bohaterów. Wówczas żył wielki Herakles i dzielny Tezeusz, bohaterowie spod Troi i Teb. Ludzie pragnęli wojny. Mieli siłę olbrzymów i dokonywali wielkich czynów, które już się nie powtórzyły. Ludzie tych czasów nie znali jeszcze żelaza. Wszystko wytwarzali z brązu. Następnym wiekiem był wiek żelaza, który trwa do dziś.
Mit o czterech wiekach ludzkości – streszczenie krótkie
Mit ten opowiada o dziejach ludzkości. Wiek złoty, przypadający na rządy Kronosa, był to czas dobrobytu i zabawy. Później nastąpił wiek srebrny. Ludzie byli słabi, a ich życie krótkie i marne. Odmowa składania ofiar bogom skończyła się tak, że Zeus pozbył się ludzi wieku srebrnego. Kolejnym okresem był brązowy wiek. Czas odważnych bohaterów i ludzi pragnących wojny. Ostatni wiek to czas żelaza, który trwa po dziś dzień.
Mit o czterech wiekach ludzkości – plan wydarzeń
- Wiek złoty – czas dobrobytu.
- Wiek srebrny – czas słabych ludzi, których pozbył się Zeus.
- Wiek brązu – czas wielkich bohaterów i wojen.
- Wiek żelaza – trwa do dziś.
Mit o czterech wiekach ludzkości – charakterystyka bohaterów
W micie o czterech wiekach ludzkości mamy do czynienia z bohaterami zbiorowymi, ludźmi, którzy żyli w poszczególnych epokach,
Ludzie wieku złotego – to rolnicy, którzy cieszyli się obfitością; żyli w dobrobycie, a czas mijał im na zabawie.
Ludzie wieku srebrnego – o wiele słabsi od swoich przodków; ich dzieciństwo trwało sto lat, a dorosłość była marna i pełna zgryzot; ludzie tych czasów przestali składać ofiary bogom i czcić ich; w rezultacie Zeus się ich pozbył.
Ludzie epoki brązu – wielcy bohaterowie (Herakles, Tezeusz) i wojownicy (spod Troi oraz Teb) pragnący wojny ludzie ci byli silni, mieli twarde serca; nie znali jednak żelaza i wszytko wytwarzali z brązu.
Ludzie epoki żelaza – epoka, która, według starożytnych Greków, trwa do dziś, tzn. do czasów im współczesnych.
Mit o czterech wiekach ludzkości – problematyka
Mit o czterech wiekach ludzkości opisuje rozwój ludzkości – jej początek jako czas dobrobytu, następnie słabość rodzaju ludzkiego, bunt wobec bogów i eksterminacje; wiek heroiczny, czyli czas wojen i wielkich bohaterów, a także czas żelaza, który trwa do dziś.
