Sonety do Laury - streszczenie zbioru sonetów do Laury
„Canzoniere” to zbiór 366 wierszy, głównie sonetów, które dzielą się na dwie części:
- Rime in vita di Madonna Laura – utwory napisane za życia Laury.
- Rime in morte di Madonna Laura – utwory napisane po jej śmierci.
Dzieło jest nie tylko kroniką miłości, ale także metafizyczną podróżą poety od ziemskiego pożądania do duchowego oczyszczenia. Poniżej znajduje się szczegółowe streszczenie obu części.
Część I: „Wiersze napisane za życia Laury” (Rime in vita di Madonna Laura). Sonety 1–263
W tej części poeta opisuje swoje uczucia wobec Laury, jej piękno, cnotliwość i emocjonalne cierpienie wynikające z niespełnionej miłości.
1. Początek miłości i zauroczenie
- Sonety otwierają się wspomnieniem 6 kwietnia 1327 roku, kiedy poeta po raz pierwszy zobaczył Laurę w kościele w Awinionie.
- Opisuje jej niezwykłą urodę: jasne włosy, pełne wdzięku ruchy, spojrzenie pełne cnoty.
- Miłość do Laury przychodzi nagle i jest tak intensywna, że poeta od tego momentu nie potrafi przestać myśleć o ukochanej.
2. Miłość jako źródło cierpienia
- Poeta nie może liczyć na wzajemność – Laura jest niedostępna, prawdopodobnie zamężna, a jej cnota sprawia, że dystans między nimi się nie zmniejsza.
- Pojawiają się metaforyczne opisy wewnętrznego rozdarcia:
- Miłość jako „słodka trucizna”, która przynosi zarówno ekstazę, jak i ból.
- Poeta porównuje się do ptaka w klatce lub żeglarza na wzburzonym morzu.
- Laura to „światło”, ale jednocześnie jego cień rzuca cień na jego duszę.
3. Natura jako odbicie uczuć
- Poeta często przebywa w samotności na łonie natury, a otoczenie odzwierciedla jego emocje.
- Wiosna przypomina mu o pierwszym spotkaniu z Laurą, jesień i zima to symbole smutku i rozczarowania.
- Opisuje, jak drzewa, rzeki i wiatry stają się świadkami jego miłości i bólu.
4. Konflikt duchowy
- Poeta czuje, że jego uczucie nie pozwala mu skupić się na Bogu.
- Z jednej strony chce uwolnić się od ziemskiego pragnienia, z drugiej – nie potrafi przestać kochać Laury.
- To napięcie między ciałem a duszą, pragnieniem a moralnością, stanie się kluczowe dla całego cyklu.
5. Przemijanie i lęk przed utratą
- Poeta zaczyna dostrzegać upływ czasu i obawia się, że jego uczucie nigdy nie zostanie spełnione.
- Jego miłość trwa latami, ale Laura nie zmienia swojego dystansu wobec niego.
- Motyw lustra i własnego starzenia się pojawia się w niektórych sonetach.
Część II: „Wiersze napisane po śmierci Laury” (Rime in morte di Madonna Laura). Sonety 264–366
W tej części poeta przechodzi przemianę – od ziemskiego cierpienia do duchowej akceptacji.
1. Śmierć Laury i żałoba
- Laura umiera (prawdopodobnie w wyniku dżumy w 1348 roku).
- Poeta pogrąża się w smutku, ale zauważa, że teraz nie tylko on cierpi – cała przyroda wydaje się płakać po stracie Laury.
- Jej śmierć sprawia, że poeta zaczyna myśleć o własnej śmiertelności.
2. Przemiana uczucia – miłość duchowa
- Poeta stopniowo uświadamia sobie, że jego miłość do Laury nie zniknęła, ale zmieniła się w miłość czystą i duchową.
- Laura staje się dla niego przewodniczką do Boga – przestaje być tylko kobietą, a zaczyna symbolizować cnotę, doskonałość i zbawienie.
- W niektórych sonetach pojawia się motyw widzeń i snów, w których Laura ukazuje się poecie, uspokajając go i zachęcając do życia duchowego.
3. Akceptacja przemijania i duchowe ukojenie
- Poeta dochodzi do momentu, w którym pogodził się z losem.
- Przestaje walczyć ze swoją miłością – zamiast tego uznaje ją za element większego boskiego planu.
- Jego ostatnie sonety są modlitwą o zbawienie i ostateczne spotkanie z Laurą w zaświatach.