Sonety do Laury - czas i miejsce akcji
„Canzoniere”, czyli zbiór „Sonetów do Laury”, nie jest dziełem o jednolitej narracji, dlatego trudno mówić o jednym, spójnym czasie i miejscu akcji w tradycyjnym rozumieniu. Jednak na podstawie treści utworów można wskazać pewne ramy czasowe i przestrzenne.
Czas akcji
- Okres życia Laury (1327–1348)
- Pierwsza część sonetów opisuje uczucia poety do Laury żywej w czasie rzeczywistym – od momentu pierwszego spotkania Laury (6 kwietnia 1327 roku) aż do jej śmierci (prawdopodobnie w 1348 roku, w wyniku epidemii dżumy).
- Poeta ukazuje kolejne lata swojej miłości, emocjonalne wzloty i upadki, zmieniające się pory roku i dni, które przywołują wspomnienia.
- Okres po śmierci Laury (po 1348 roku)
- Druga część „Canzoniere” opisuje czas po śmierci ukochanej. Poeta mierzy się z żałobą, wspomina Laurę i stopniowo kieruje swoje uczucia ku wymiarowi duchowemu. Zwraca się do Laury umarłej.
- Refleksje o przemijaniu wskazują na rozciągnięcie czasu akcji aż do późnych lat życia Petrarki.
- Czas cykliczny i symboliczny
- Sonety odwołują się do pór roku, pór dnia i naturalnego cyklu życia, co sugeruje głęboki związek między emocjami poety a rytmem przyrody.
- Wiosna symbolizuje młodość i narodziny miłości, jesień i zima – starzenie się i przemijanie.
- Często pojawiają się konkretne daty, zwłaszcza 6 kwietnia, dzień spotkania Laury, który poeta wspomina wielokrotnie.
Miejsce akcji
Wiele sonetów odwołuje się do realnych miejsc, szczególnie do Awinionu, gdzie Petrarka miał zobaczyć Laurę po raz pierwszy.Petrarka często umieszcza akcję sonetów na łonie natury: wzgórza, lasy, rzeki, ogrody – to miejsca, gdzie poeta może samotnie rozmyślać o Laurze.Krajobraz pełni rolę lustrzanego odbicia stanów emocjonalnych poety. Po śmierci Laury poeta wędruje po Włoszech i Francji, co znajduje odbicie w jego sonetach.
