Sonety do Laury - sonet 132
W tym sonecie poeta stawia paradoksalne pytania o naturę miłości:
- Jeśli to, co czuje, nie jest miłością, to czym jest?
- Jeśli to jest miłość, to dlaczego sprawia mu tak wielkie cierpienie?
- Jeśli miłość jest czymś dobrym, to dlaczego jest dla niego źródłem bólu?
Poeta nie rozumie swojej sytuacji – jego uczucie jest nieodwzajemnione, ale nie potrafi go porzucić. Jest rozdarty między rozkoszą a cierpieniem, co jest typowym dla miłości dworskiej konfliktem emocjonalnym.
- Sonet wpisuje się w konwencję miłości jako paradoksu: uczucie jednocześnie uszczęśliwia i niszczy.
- To jeden z najbardziej introspektywnych utworów, w którym poeta zastanawia się nad własnym losem.
