Sonety do Laury - sonet 3
Sonet ten odnosi się do dnia, w którym poeta po raz pierwszy ujrzał Laurę, czyli 6 kwietnia 1327 roku – Wielki Piątek.
- W pierwszej strofie sonetu poeta przywołuje symboliczne zaćmienie słońca, które według tradycji miało miejsce podczas ukrzyżowania Chrystusa – wydarzenie to jest metaforą dla „ukrzyżowania” serca poety, który od tego momentu cierpi z powodu miłości.
- Opisuje moment zauroczenia: Laura pojawia się przed nim w pełnej doskonałości, a jej spojrzenie „zatrzymuje” jego wolność.
- Podkreśla fatalizm swojego losu – od tamtej chwili jest „więźniem” miłości Petrarca i nie może się z niej wyzwolić.
- Poeta porównuje swoją miłość do „dzikiego młodzieńca” (czyli siebie samego w młodości), który nie zdawał sobie sprawy, że tego dnia na zawsze odda serce Laurze.
Interpretacja sonetu 3 ma kluczowe znaczenie dla całego cyklu, ponieważ tutaj ustanawia się genealogię miłości poety i jej tragiczny, niemal boski charakter.
