Sonety do Laury - sonet 90
To jeden z najbardziej znanych sonetów, w którym poeta opisuje słowami Laurę i jej urodę:
- Jej złote włosy powiewające na wietrze,
- promieniste oczy, które rzucały na niego „słodkie więzy”,
- szlachetny i dostojny sposób poruszania się, który czynił ją jeszcze bardziej niezwykłą.
Poeta jednak przywołuje te wspomnienia z melancholią, ponieważ Laura już nie żyje. Mimo to, jego miłość do niej nie osłabła – wręcz przeciwnie, jej śmierć sprawiła, że wspomnienia stały się jeszcze bardziej bolesne, ale i podniosłe.
- W tych wierszach miłosnych Laura jest idealizowana – w pamięci poety pozostaje ona obrazem doskonałości, niemal anielską postacią.
Kontrast między przeszłością a teraźniejszością wzmacnia motyw przemijania.
