Peter Weir
(ur.21.08.1941 w Sydney) Australijski reżyser i scenarzysta. Rozpoczynał karierę od filmów dokumentalnych i edukacyjnych. Jego pierwsze filmy powstawały w Australii, lecz od filmu "Świadek"(1985) reżyseruje w USA. Był trzykrotnie nominowany do Oskara w kategorii najlepszy reżyser.
Piknik pod Wiszącą Skałą (ang. "Picnic at Hanging Rock") to australijski dramat filmowy z 1975 roku, w reżyserii Petera Weira. Twórca ten nakręcił potem m.in. Homesdale"(1971), "Cars that ate Paris"(1974), "Piknik pod Wiszącą Skałą"(1975), "Ostatnia fala"(1977), "Gallipoli"(1981), "Rok niebezpiecznego życia"(1982), "Świadek"(1985), "Wybrzeże Moskitów"(1986), "Stowarzyszenie Umarłych Poetów"(1989), "Zielona karta"(1990), "Bez lęku"(1993), "Truman Show"(1998) oraz "Pan i władca: Na krańcu świata". "Piknik pod Wiszącą Skałą" jest adaptacją powieści z 1967 roku autorstwa Joan Lindsay pod tym samym tytułem. Film Weira powstał w 1975 roku i stał się międzynarodową sensacją.
Twórcy filmu to:
Reżyseria - Peter Weir
Scenariusz - Cliff Green
Zdjęcia - Russell Boyd
Muzyka - Jan Sebastian Bach, Bruce Smeaton (wykorzystano również fragmenty Eine kleine Nachtmusik Mozarta i 5. koncertu fortepianowego Beethovena)
Ścieżka dźwiękowa - Greg Bell, Don Donnelly
Scenografia - David Copping, Judith Dorsman
Produkcja - Hal McElroy, Jim McElroy
Producent wykonawczy - A. John Graves, Patricia Lovell
Montaż - Max Lemon
Kostiumy - Judith Dorsman
Charakteryzacja - Elizabeth Mitchie, José Luis Pérez
Obsada
Rachel Roberts: Pani Arturowa Appleyard
Vivean Gray: Miss McCraw
Helen Morse: Mademoiselle de Poitiers
Kirsty Child: Miss Lumley
Karen Robson: Irma
Frank Gunnell: Mr. Whitehead
Jacki Weaver: Minnie
Tony Llewellyn-Jones: Tom
Jane Vallis: Marion
Angela Bencini: Uczennica
Margaret Nelson: Sara
Ingrid Mason: Rosamund
Dominic Guard: Michael Fitzhubert
Jenny Lovell: Blanche
Melinda Cardwell: Uczennica
W 1998 roku film wszedł ponownie do kin w wersji reżyserskiej. Peter Weir zdecydował się na wycięcie około siedmiu minut, tam gdzie były według niego szczegóły nieistotne dla głównej akcji filmu.
Nagrody jakie otrzymał film:
1976 nominacja do nagrody British Society of Cinematographers dla Russella Boyda za najlepsze zdjęcia
1977- nagroda BAFTA:
Russell Boyd - najlepsze zdjęcia (zdobywca nagrody)
Judith Dorsman - kostiumy (nominacja)
Greg Bell i Don Donnelly - najlepsza ścieżka dźwiękowa (nominacja)
1979 - nagroda Saturn przyznawana przez Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films:
Russell Boyd - najlepsze zdjęcia (zdobywca nagrody)
Cliff Green - najlepszy scenariusz (nominacja)
Akcja filmu rozgrywa się w sobotę 14 lutego 1900, w rzeczywistości w ten dzień wypadała środa. Film jest osnuty na głośnym i nigdy nie wyjaśnionym wydarzeniu.
Kilka uczennic elitarnej średniej prywatnej szkoły dla dziewcząt w dniu Świętego Walentego roku 1900 W towarzystwie nauczycielek wybiera się na piknik na uroczyska pod Wiszącą Skałą, lokalnej atrakcji turystycznej w pobliżu góry Macedon w stanie Victoria. W trakcie wypoczynku czwórka z nich oddala się od grupy by bliżej przyjrzeć się tytułowej skale. Górski krajobraz przyciąga je swoim wspaniałym i magicznym urokiem. Trzy dziewczęta i jedna z nauczycielek wspinają się na skały i już nie wracają. Zegarki wszystkich uczestników pikniku stanęły na godzinie dwunastej. Nie wiadomo dlaczego zegarki wszystkich uczestników pikniku zatrzymują się w południe. W godzinach popołudniowych cztery z nich odłączają się od grupy, by z bliska obejrzeć kamienny masyw. Wyprawa kończy się tragicznie, gdyż trzy uczennice i nauczycielka znikają w niewyjaśnionych okolicznościach. Powraca tylko jedna. Jedna z dziewcząt pojawia się po kilku dniach, jednak nie potrafi wyjaśnić nikomu co się stało. Okoliczni mieszkańcy i policja rozpoczynają poszukiwania, mimo zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań nie udało się odnaleźć zaginionych. Wisząca Skała zahipnotyzowała dziewczęta. Film absolutnie magiczny, przesycony onirycznością. Urzeka nieomal baśniową scenerią, choć przecież baśnią nie jest. Cudowne krajobrazy, piękna muzyka i magiczna atmosfera zostawiają po sobie niezapomniane wrażenie. Widz wchodzi bardzo głęboko w tą historię, czuje się jednym z bohaterów. film jest przesiąknięty tajemnicą, magią, niedopowiedzeniami. Pierwsze sekwencje "Pikniku pod Wiszącą Skałą", to sceny, w których dziewczęta budzą się, szykują do wyjazdu, a potem wychodzą na skałę i znikają na zawsze. Wychowywane w pensji dziewczęta, zmuszone są do skromności i niosą w sobie ładunek jakiejś energii. Na widok mrówek i węzy krzyczą i wpadają w histerię ,ale ogromna skała ich nie odstrasza. Nastrój filmu podkreśla znakomita muzyka z motywem przewodnim wykonywanym na fletni pana, różnorodne dźwięki, odgłosy przyrody, to wszystko wprowadza do filmu atmosferę tajemnicy.
Mamy w "Pikniku pod Wiszącą Skałą" kilku niezwykłych bohaterów. Poznajemy obraz pensji dla doskonale urodzonych panienek z zamożnych domów. Prowadzi ją niejaka pani Appleyard: surowa, majestatyczna dama. Poznajemy uczennice tej pensji, które staną się niedługo aktorkami tego, co zostanie nazwane "tajemnicą pensji" przez żądne sensacji brukowce. Miranda - delikatna blondynka, opanowana, delikatna, subtelna, najbardziej symboliczna postać tej opowieści, nie znamy nawet jej nazwiska. Miranda wyznaje, że "Wszystko zaczyna się i kończy we właściwym miejscu i czasie"
Marion Quade to wybitna uczennica, druga z pensjonariuszek, której nigdy nie odnaleziono. Irma Leopold, trzecia uczestniczka pikniku, niesamowicie piękna dziewczyna, dziedziczka ogromnej fortuny, ale nie wszystkiego, czego pragnie. Irma jest zwykłą dziewczyną, która chce kochać i zaznać miłości. Tylko ona zostanie odnaleziona. Irma zostaje odnaleziona na skale bez gorsetu.
Edyta Horton, towarzyszyła zaginionym dziewczętom na początku wspinaczki i wróciła, jako jedyna, w stanie skrajnej histerii, nie mogła sobie przypomnieć co wydarzyło się na skale i nigdy nie przypomniała sobie tego.
Sara - najmłodsza z uczennic, sierota, związana bardzo blisko z Mirandą, osoba zaledwie trzynastoletnia, uparta, silna.. Między pani Appleyard a Sarą toczy się rozgrywka. Jest rozdzielone rodzeństwo. Albert i Sara żyją praktycznie niemal tuż obok siebie, Sara w pewien sposób objawia się Albertowi.
Dziewczęta są wiedzione przez piękną Mirandę, która zna "sprawy tajemne". Jej uderzającą cechą jest świadomość, świadomość siebie i ducha. Są wychowywane na dobre żony i matki, na damy, które umieją znaleźć się w towarzystwie i odpowiednio zachować, a one marzą o miłości. W filmie delikatność dziewczęcego świata w perfekcyjny sposób łączy się z mroczną tajemnicą.
Nauczycielka matematyki, panna Greta McCraw. Oderwana od rzeczywistości, nazywana "dziwaczką".
Nauczycielka matematyki i nauczycielka francuskiego, Diane de Poitiers, prześladowczyni protestantów.
Skała to symbol doskonałości, absolutu i prawdy. Ma tajemniczą, magnetyczną moc. Uosobienie siły i nieskończoności oraz doskonałości. Kryje również wiele tajemnic.
Peter Weir stworzył film subtelny, pełen magii, znaków zapytania i niedopowiedzeń, mówiący o tym, że są rzeczy na świecie, których nie potrafimy zbadać. Film daje niezwykłe doznania mistycyzmu, tajemnicy i kontaktu z pięknem natury, wspaniałej ale i groźnej. "Piknik pod Wiszącą Skałą" jest przejmujący, przepełniony grozą. Mamy możliwość ujrzenia wiktoriańskiej Anglii. Film Petera Weira zawiera w sobie tak wiele znaczeń, że za każdym razem można go inaczej interpretować. "Piknik pod Wiszącą Skałą" to film legenda, zmusza do skupienia i potrafi oczarować widza.
