Człowiek jest stworzony, aby przekraczać siebie E. Maunier i Miłość jest aktywną siłą w człowieku, siłą, która przebija się przez mury oddzielające człowieka od jego bliźnich E. Fromm - motto rozważań na temat wybranych fragmentów biblijnych.

Jednym z najpiękniejszych utworów w literaturze światowej, poruszający temat miłości, jest niewątpliwie, pochodząca ze Starego Testamentu Pieśń nad pieśniami. Jest to poemat liryczny, dotyczący tematyki miłosnej pomiędzy kobietą i mężczyzną. Opowiada ona o miłości czystej, wiernej i prawdziwej:

Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust!

Bo miłość twa przedniejsza od wina.

Woń twych pachnideł słodka,

olejek rozlany - imię twe,

dlatego miłują cię dziewczęta(...)

Są to słowa, które wypowiada Oblubienica do swego Oblubieńca, który odpowiada jej następująco:

O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja,

jak piękna,

oczy twe jak gołębice!

Wersety te wypowiadane były wielokrotnie przez kochanków na przestrzeni dziejów. Pieśń nad pieśniami to jedyna księga Starego Testamentu, pozornie nie zawierająca żadnej myśli religijnej. Składa się z sześciu pieśni, które obrazują miłość dwojga ludzi. Miłość ta nawiązuje się , dojrzewa by na końcu zatriumfować.

Biblia jest źródłem kultury moralnej, skarbcem postaw i wzorów osobowych. Prezentuje bowiem wciąż aktualne wzorce postępowania oraz kształtuje oblicze duchowe człowieka. Nowy Testament osnuty jest wokół najważniejszego prawa, głoszonego przez Jezusa. Było nim prawo miłości, które Jezus nazwał najważniejszym: Będziesz miłował Boga z całej duszy swojej, z całego serca swego i z całych sil swoich, a bliźniego swego, jak siebie samego. Zasada miłości bliźniego stanowiła podstawę nauki Chrystusa. W kazaniu na górze nauczał o tym aby miłować swych nieprzyjaciół: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy

w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi! Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Podawał też przykłady miłości w przypowieściach. Jedną z nich jest przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Pewien człowiek przebywał w podróży i został napadnięty przez zbójców. Ci ograbili go i dotkliwie pobili. Nieprzytomny leżał na drodze, a żaden z przechodzących obok ludzi nie udzielił mu pomocy. Zjawił się w tamtym miejscu Samarytanin, który podniósł rannego, opatrzył mu rany i zawiózł go do gospody, w której zapłacił gospodarzom za opiekę nad poszkodowanym. Okazał miłosierdzie potrzebującemu.

Również przypowieść o synu marnotrawnym, jest przykładem miłości i wybaczenia. Jeden z synów zażądał od ojca części majątku, która jemu miała przypaść w udziale. Po jej otrzymaniu wyruszył w świat. Szybko roztrwonił majątek, a kiedy stracił wszystkich przyjaciół i upadł tak nisko, że jadł ze świniami z jednego koryta, zrozumiał swój błąd i postanowił powrócić do rodzinnych stron. Kiedy przybył do domu rodzinnego przeprosił ojca za swój czyn i chciał nająć się jako pracownik. Jednak ojciec ucieszył się z tego, że jego syn powrócił. Wydal na jego cześć ucztę. Drugi syn nie rozumiał dlaczego ojciec, pomimo tego, że syn marnotrawny go opuścił i roztrwonił majątek, teraz wydaje ucztę na jego cześć. Na to ojciec odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły a znów ożył; zaginął a odnalazł się.

Jezus głosił miłość nie tylko poprzez swoje nauki. Rozkazał też głosić ją swoim uczniom zarówno słowem, jak też czynem. Sam był miłością, gdyż umarł za każdego człowieka na krzyżu. Przyjął mękę aby zbawić świat.

W Pierwszym liście do Koryntian zawarty został Hymn o miłości świętego Pawła, który wychwala w nim ideał miłości. Głosi piękno i prawdę powszechnej miłości bliźniego, wiarę w człowieka. Wysławia też jej potęgę, wielkość i siłę. Mówi o miłości cierpliwej, wszystko przebaczającej, najdoskonalszej:

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,

a miłości bym nie miał,

stałbym się jak miedź brzęcząca

albo cymbał brzmiący.

A zatem, miłość stanowi większą wartość niż nadprzyrodzone umiejętności i poznanie wszelkich prawd czy tajemnic świata:

Gdybym też miał dar prorokowania

i znał wszystkie tajemnice,

i posiadał wszelką wiedzę,

i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił,

a miłości bym nie miał,

byłbym niczym.

Miłość jest bowiem jedynym motorem wszystkiego. To ona wybacza, pozwala przetrwać w trudnych chwilach, daje nadzieję, jedyną prawdziwą mądrość i bogactwo:

Miłość cierpliwa jest,

łaskawa jest.

Miłość nie zazdrości,

nie szuka poklasku,

nie unosi się pychą,

nie dopuszcza się bezwstydu (...)

nie unosi się gniewem,

nie pamięta złego,

nie cieszy się z niesprawiedliwości,

lecz współweseli się z prawdą.

Hymn o miłości świętego Pawła z Tarsu nazwano "Pieśnią nad pieśniami" Nowego Testamentu.

Zdania, zawarte w temacie, wypowiedziane przez E. Mauniera i E. Fromma, dotyczą miłości. Tylko ona pozwala człowiekowi na to by był zdolny: przekraczać siebie. Sprawia ona bowiem, że ważne stają się rzeczy naprawdę istotne. Miłość może pomóc człowiekowi w dokonaniu wielkich czynów, a także w pokonaniu własnych słabości. Sprawia, że człowiek, żyjący zgodnie z prawem miłości codziennie pokonuje coraz to obszerniejsze granice własnych możliwości. Ten, kto nie jest nastawiony na percepcję świata wyłącznie

z własnego punktu widzenia, dostrzega więcej, jego wzrok i umysł sięga dalej, pojmuje więcej.

Natomiast słowa E, Fromma: Miłość jest aktywną siłą w człowieku, siłą, która przebija się przez mury oddzielające człowieka od jego bliźnich, przekazują prawdę o tym, że człowiek zdolny jest przekroczyć ciasne bariery własnych uprzedzeń. W imię miłości potrafi bowiem pojąć, że nie istnieje żadna granica pomiędzy ludźmi. Każdy z nas jest równy i nie ma ludzi lepszych czy gorszych. Podział taki został stworzony w sztuczny sposób, zrodził się z nienawiści. Tylko miłość posiada tak wielką siłę aby tę nienawiść pokonać.