Epoka określana mianem Antyku (inaczej Starożytność) ożywia nasze wyobrażenie na temat kultury greckiej i rzymskiej, jak również przywodzi na myśl całe dziedzictwo biblijne. To właśnie w tym okresie należy upatrywać źródeł późniejszej cywilizacji, bowiem z całego jej bogactwa czerpały późniejsze epoki. Także i w naszej kulturze chętnie sięgano po liczne motywy, tematy, które swój początek mają w "Mitologii" i "Biblii", można to zaobserwować począwszy od Średniowiecza aż po czasy nam współczesne.
Warto zaznaczyć, że w Średniowieczu chętnie nawiązywano do tematyki religijnej stąd wiele odwołań do samej "Biblii". Choćby słynne zabytki naszego piśmiennictwa - tu pieśń "Bogurodzica", "Lament świętokrzyski", "Psałterz floriański" czy "Kazania gnieźnieńskie". Obecność tematyki religijnej zaowocowała powstaniem narodowych tłumaczeń "Biblii".
W epoce następującej po Średniowieczu, czyli Renesansie odżyły pierwiastki antyczne. Obecne na nowo choćby w twórczości słynnego Jana z Czarnolasu. Obfitują w nie jego pieśni, fraszki. W jednej z pieśni pt. "Do gór i lasów" pojawia się porównanie do jednego z bożków greckich. Natomiast "Odprawa posłów greckich" autorstwa Kochanowskiego opiera się na nawiązaniu do słynnej w Starożytności wojny trojańskiej. W "Trenach" mała Urszulka swymi zdolnościami dorównuje sławnej antycznej poetce - Safonie. Jednak najwięcej pojawia się odwołań do twórczości bardzo znanego pisarza rzymskiego - Horacego. Twórczość Kochanowskiego jest pełna aluzji i nawiązań do tegoż poety (choćby wyobrażenie pośmiertnej sławy poety).
W twórczości Kochanowskiego jest także wiele odwołań do tradycji biblijnej. Stąd choćby jego piękne tłumaczenia psalmów ("Psałterz Dawidów"). Tematyka i motywy mitologiczne oraz biblijne to nie wszystko co polski pisarz przejął z tamtej epoki. W jego twórczości pojawiają się i nawiązania do filozofii, które panowały w Starożytności (np. epikureizmu czy stoicyzmu, czy filozofii chrześcijańskiej), jak również kontynuacje gatunków literackich zaczerpniętych z Antyku (tu np. fraszki, pieśni czy nawet treny).
Epoka określana mianem Baroku może poszczycić się nawiązaniami do tematów biblijnych. Zauważyć można te nawiązania np. w poezji Daniela Naborowskiego (np. "Marność", "Krótkość żywota"), gdzie przywołuje się słynną Księgę Koheleta mówiącą o kruchości naszego bytowania (Marność nad marnościami i wszystko marność - fragment z Księgi Koheleta).
Spuścizna mitologiczna i biblijna obecna jest także w późniejszych okresach. Wiele nawiązań w Romantyzmie (kwestia mesjanizmu, czyli wyobrażenie o uzdrawiającej mocy wyzwoleńczej cierpienia narodu polskiego - porównanie do cierpień samego Chrystusa). Natomiast źródeł postawy prometejskiej (która charakteryzuje postać Konrada z Dziadów części III) należy upatrywać w słynnym micie o Prometeuszu (Mitologia). Obok Mickiewicza chętnie sięgał po tematykę biblijną i mitologiczną słynny pisarz okresu Romantyzmu - był nim Juliusz Słowacki (tu np. Grób Agamemnona czy słynny utwór Smutno mi Boże). Do grona fascynujących się Starożytnością dołączył także Cyprian Kamil Norwid.
W literaturze współczesnej także chętnie nawiązywano do tradycji antycznej. Wciąż żywy słynny mit ikaryjski jest obecny w twórczości Tadeusza Różewicza ( utwór Prawa i obowiązki), Ernesta Brylla (Wciąż o Ikarach głoszą) czy choćby Jarosława Iwaszkiewicza (opowiadanie Ikar). Także w twórczości Czesława Miłosza (np. Piosenka o końcu świata), Wisławy Szymborskiej czy Zbigniewa Herberta (np. Nike, która się waha) można odnaleźć wiele motywów, które swe praźródło mają w Starożytności. Obecność tych tematów świadczy o ich ponadczasowej wartości, wciąż żywej w naszej świadomości i wręcz zmuszającej twórców do coraz to nowych, aktualnych interpretacji. Tym nawiązaniom często towarzyszy polemika, dzięki temu odkrywamy coraz to nowe znaczenia przywołanych tematów, postaci czy motywów.
