Sztuka i literatura antyczna to podwaliny później kształtujących się kultur europejskich. Wszystko, co powstało w starożytności, następnie podlegało aktualizacji i wzbogacaniu. Praktycznie większość wiodących rodzajów i gatunków literackich, kanony klasycznego piękna, ideały, estetyka, toposy, archetypy, wzorce - wszystko to nie pozostało bez echa w działalności twórczej następnych pokoleń. Oto w renesansie Kochanowski pisze "Odprawę posłów greckich", w której widocznie nawiązuje do eposu homeryckiego, konkretnie "Iliady". Także Horacy natchnął w pieśniach tego renesansowego twórcę, który opowiadał się za złotym środkiem połączenia epikureizmu ze stoicyzmem. Autorzy tragedii opierali się na kanonach klasycznych wyznaczonych przez "Poetykę" (ars poetica) Arystotelesa, w której to wyraźnie poświęcił on wiele miejsca na omówienie zasad rządzących tym gatunkiem dramatycznym. Twórczość Ezopa stała się inspiracją dla Ignacego Krasickiego, autora satyr i bajek epigramatycznych.
