Adolf Hitler przyszedł na świat 20. kwietnia 1889 roku w austriackim miasteczku Braunau am Inn. Urodził się jak syn pracownika urzędu celnego, w młodości prowadził ubogie życie w Wiedniu i Monachium. Po odbyciu ochotniczej służby w niemieckiej armii w czasie I wojny światowej został agentem władz wojskowych w stolicy Bawarii - Monachium.

W takiej też roli w 1919 r. zapisał się do bawarskiej NSDAP (Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotników). Już w 1921 r. stanął na jej czele i ukształtował jej program spajający cechy nacjonalizmu z antysemityzmem i socjalizmem.

W 1921 r. sterował nieudanym przewrotem w Monachium, po którym został postawiony przed sądem i otrzymał wyrok 9 miesięcy więzienia. W trakcie odbywania kary napisał książkę pt.: ,,Mein Kampf" (Moja walka), która została fundamentem narodowego socjalizmu. Wspomniana ideologia oparta była na wyższości rasy aryjskiej i jej prawie do panowania nad światem. Za wszelkie niepowodzenia narodu niemieckiego obarczała odpowiedzialnością Żydów i komunistów. Po zjednoczeniu z Austrią, militarnie silne Niemcy miały za zadanie obalić postanowienia traktatu wersalskiego, o którym Hitler mówił z pogardą ,,dyktat wersalski".

Popularność pośród mas dostarczyły partii skrajne hasła, które zapowiadały zwalczanie kapitalistów i autentyczną rewolucję. Jednak Hitler nie zamierzał wprowadzać w życie tych koncepcji. W zdobywaniu poparcia pomagały nowe metody propagandy, która opierała się na wielkich paradach i wiecach, utwierdzających przeświadczenie o sile popleczników Hitlera.

Potwierdza to prężne i szybkie rozwijanie się partii, która w 1920 r. liczyła zaledwie 64 członków, a już w 1932 r. 800 tysięcy osób. Z NSDAP powiązane były bojówki paramilitarne: S.A. (Oddziały Szturmowe) i SS (Drużyny Ochronne) - pełniła też rolę gwardii przybocznej Hitlera. Przyodziani w brunatne koszule oraz wyposażeni w broń członkowie S.A. upowszechniali terror na ulicach i dokonywali napadów na politycznych przeciwników.

30. stycznia 1933 r. prezydent Paul von Hindenburg powierzył Adolfowi Hitlerowi funkcję kanclerza. Wkrótce opozycję bardzo szybko zdławiono, nacjonalistów wykluczono z rządu, a naziści obwieścili się jedyną legalnie działającą partią.

W 1934 r. Hitler został następcą Hindenburga w roli głowy państwa: połączył funkcje prezydenta i szefa rządu (używał tytułu wódz - Führer). Państwo uzyskało oficjalną nazwę - III Rzesza oraz nową flagę naznaczoną swastyką.

,,Tysiącletnia III Rzesza" przeobraziła się w państwo policyjne, w którym bardzo funkcję pełniło Gestapo (niem. GEheime STAatsPOlizei - Tajna Policja Państwowa) oraz obozy koncentracyjne przeznaczone dla politycznych przeciwników.

W 1935 r. wydano ustawy norymberskie, które spowodowały pozbawienie Żydów praw obywatelskich. Zdecydowanej większości narodu bliska była przynajmniej część programu nazistów, dlatego wiara w wodza i napastliwe podejście do świata stały się popularne. Jednomyślność państwa, partii i społeczeństwa niemieckiego miało poświadczać hasło: ,,Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer" - ,,Jeden naród, jedna Rzesza, jeden wódz".

W tym samym czasie zaczęła się droga w stronę wojny. Niemcy wystąpiły z Ligi Narodów. Zarządzono tradycyjny pobór do wojska, a w 1936 r. ponownie przyłączono okupowaną Nadrenię do Rzeszy.

Adolf Hitler i przywódca Włoch Benito Mussolini, którzy już wspólnie zaangażowali się po tej samej stronie konfliktu w Hiszpanii, w 1936 r. utworzyli sojusz, do którego w 1940 r. przyłączyła się Japonia. W taki sposób narodziła się oś Berlin-Rzym-Tokio.

W 1938 r. Hitler przyłączył Austrię do Niemiec i zgodnie z postanowieniami układu monachijskiego zabrał Czechosłowacji Sudety. Pozostała część Czechosłowacji została wchłonięta w marcu 1939 r.

Plan konfliktu zbrojnego III Rzeszy z Polską - ,,Fall Weiss" - opierał się na taktyce wojny błyskawicznej -,,Blitzkriegu". Szybkie natarcia wojsk pancernych, przy wsparciu lotnictwa, miały przyczynić się do otoczenia i rozbicia armii polskiej oraz przechwycenia najważniejszych ośrodków przemysłowych i politycznych.

Niemcy wystawili do wojny z Polską około 1 860 000 żołnierzy, 2 500 czołgów i 2 000 samolotów. Wszystkie siły polskie liczyły około 900 tysięcy żołnierzy, 400 samolotów i 475 czołgów.

Niemiecka inwazja na Polskę zaczęła się 1. września 1939 r. o godzinie 4:45. Znakiem do ataku był artyleryjski ostrzał Westerplatte, gdzie mieściły się polskie stanowiska wojskowe. Dokonał tego pancernik ,,Schleswig-Holstein". Równocześnie lotnictwo niemieckie rozpoczęło bombardowania lotnisk, linii kolejowych i miast polskich. Pancerne jednostki armii niemieckiej nacierały z Prus Wschodnich i Śląska w stronę Warszawy.

10. września zaczęła się największa bitwa polskiej wojny obronnej, do historii przeszła jako bitwa nad Bzurą.

17. września wojska Armii Czerwonej przeszły przez polską granicę wschodnią. W taki sposób wcielono w życie tajny protokół do paktu Ribbentrop-Mołotow. Armia najeźdźcy, licząca ok. miliona żołnierzy, postawiła Polskę w rozpaczliwej sytuacji polityczno-wojskowej.

Pod Tomaszowem Lubelskim w dniach 17. - 26. września stoczono drugą pod względem wielkości bitwę niemieckiej kampanii na terenie Polski. Po heroicznej walce stolica kraju - Warszawa, której dowodzili generał Juliusz Rómmel i prezydent miasta Stefan Starzyński, skapitulowała 28. września. Potem poddała się załoga twierdzy Modlin (29. września) i broń złożył garnizon helski (2. października).

Armia ,,Narew", której dowódcą był generał Franciszek Kleeberg, po czterodniowej bitwie pod Kockiem, musiała skapitulować 5. października. W ten sposób zakończyła się trwająca 36 dni wojna obronna Polski prowadzona z Niemcami i Związkiem Radzieckim.

Kolejnym celem ataku hitlerowskich Niemiec były Dania i Norwegia. Atak nastąpił 9. kwietnia 1940 r.

10. maja 1940 r. Niemcy napadły Belgię, Holandię i Luksemburg, a krótko potem Francję, która poddała się 22. czerwca 1940 r.

8. sierpnia 1940 r. rozpoczęła się największa powietrzna bitwa II wojny światowej - bitwa o Anglię. Trwała do listopada

22. czerwca 1941 r. Niemcy zaatakowały Związek Radziecki.

III Rzesza prowadziła wojnę w bezpardonowy sposób. Zdobyte państwa obsadzała własnymi wojskami, które wprowadzały terror i ciągłe zastraszanie ludności cywilnej. W miastach przeprowadzano "łapanki" ludzi, których następnie wywożono na przymusowe roboty do Niemiec albo umieszczano w obozach koncentracyjnych.

Na terenie Polski hitlerowcy urządzili wiele obozów koncentracyjnych, m.in. w Oświęcimiu, Treblince, Sobiborze i na Majdanku. W obozach tych więziono, zamordowano i spalono setki tysięcy Polaków, Żydów i ludzi innych narodowości.

20. lipca 1944 r. grupa niemieckich oficerów przeprowadziła zamach na życie Hitlera. Podłożono bombę w sali obrad w bunkrze pod Kętrzynem. Hitler uszedł z życiem z zamachu, odniósł tylko nieduże obrażenia.

Na przełomie 1943/44 roku wojska radzieckie wespół z alianckimi zainicjowały ofensywę w stronę Berlina. Doprowadziła ona do oswobodzenia państw podbitych przez Hitlera, a następnie zajęcia terenu Niemiec i ich stolicy.

Lubelszczyzna została uwolniona w drugiej połowie 1944 r.

2. maja 1945 r. miało miejsce poddanie się Berlina, a 7. maja 1945 r. zakończenie II wojny światowej.

30. kwietnia 1945 r. jeszcze przed złożeniem kapitulacji przez III Rzeszę, Hitler wspólnie ze swoją świeżo poślubioną żoną Ewą Braun, odebrał sobie życie w bunkrze w okrążonym Berlinie przez wojska radzieckie.