30. I 1933 r., po raz pierwszy pojawiła się informacja, o słynnym "potworze z Lochness", który byłby najprawdopodobniej jedynym potworem, o jakim usłyszała świat, gdyby nie równie słynny Adolf Hitler dokładnie w tym samym dniu okrzyknięty kanclerzem Niemiec.
Ten dzień był początkiem przemian i rozrostu państwa niemieckiego upokorzonego Traktatem Wersalskim i dotkniętego kryzysem ekonomicznym, zapoczątkowanym w Ameryce, w wyniku których państwo to było niemal całkowicie zniszczone. Społeczeństwo po zawiedzeniu się wieloma reformami, które nie dawały wymiernego rezultatu, dojrzało do przyjęcia bardzo atrakcyjnych programów proponowanych przez partie: hitlerowską (NSDAP) i komunistyczną (KPD).
Hitler we własnym programie politycznym przedstawił pragnienie wyzwolenia narodu od wersalskiej zmory i od zagranicznego uzależnienia. Propagował ponadto walkę z wszelkimi ugrupowaniami o charakterze międzynarodowym, a w szczególności żydowskim i socjalistycznym, nawoływał do odbudowy mocarstwowej pozycji Niemiec na arenie międzynarodowej. Zapowiadał także usamodzielnienie się Niemiec, zmniejszenie wyzysku ze strony obcego kapitału, rozciągnięci przestrzeni życiowej, a także zaprowadzenie lepszych warunków bytowych. Jeszcze do początków 1929 r. program ten nie uzyskał szerszego zrozumienia w narodzie, dopiero w wyniku kryzysu z lat dwudziestych dojście Hitlera do władzy stało się realne.
Hitler przejął rządy w sposób legalny, po czym dokonał antykonstytucyjnego przewrotu. Następnie zainaugurował swą zbrodniczą aktywność od rozprawy z przywódcami innych partii, takich jak Centrum, której program był diametralnie inny niż NSDAP. Kolejnym krokiem była przeprowadzenie tzw. "Nocy Długich Noży" 30. VII. 1934 r., podczas której wymordowano m.in. kombatantów ze Sturm Abteilungen (S.A.), jedynych ludzi (przeciwników partyjnych), którzy byli w stanie pokrzyżować Hitlerowi plany. W tym momencie przestała istnieć ostatnia legalna opozycja w Niemczech. Po zgonie prezydenta Hindenburga, który nastąpił 2 VIII 1934 r., Hitler połączył urząd kanclerski z prezydenckim i rozpoczął politykę szerokiej propagandy z chwytliwym hasłem: "jeden naród, jedna rzesza, jeden wódz". Przeprowadzono liczne reformy, m. in. zlikwidowano podział administracyjny Niemiec na kraje i wprowadzono zreformowany system policyjny, dzięki któremu wszystkich przeciwników Hitlera łapano, aresztowano oraz bez żadnego procesu umieszczano w więzieniach, aresztach i obozach koncentracyjnych. Represjom poddani zostali: Żydzi, socjaldemokraci, komuniści i różnorodni pacyfiści. Rozpoczęto szeroką zakrojoną kampanię wychowania najmłodszych pokoleń w duchu narodowosocjalistycznym, szybko rozbudowywano armię nie szczędząc środków na rozwój przemysłu zbrojeniowego. Państwa zachodnie nie pozwalały na rozbudowę armii niemieckiej, ale nie poczyniły żadnych kroków, któryby powstrzymały Hitlera. Niemcy wykluczono jedynie z Ligi Narodów 14 VI 1934 r., co doprowadziło do zaprzestania wypłacania przez nie odszkodowań wojennych. Ludzie niepewni byli usuwani ze swoich posad, a jedynym wyjściem była dla nich emigracja, zazwyczaj kierowali się do Francji i Czechosłowacji. Hitler władał krajem poprzez ustawy wyjątkowe, przez co jego państwo nazywano państwem nieustannego stanu wyjątkowego.
