Wiek XX przyniósł nieoczekiwane zmiany na scenie politycznej europy, efektem pierwszej wojny światowej było powstanie wielu nowych pastw narodowych w europie. Upadek starych monarchii musiał być zastąpiony nowa forma władzy, w większości krajów przyjęto demokratyczne rozwiązania. Aczkolwiek w Rosji usankcjonował się nowy twór XX wieku, który będzie miał ogromny wpływ na późniejsze losy całego świata w XX wieku - komunizm. Inna drogę wybrali także upokorzeni po pierwszej wojnie światowej Niemcy. Powstała po upadku cesarstwa, republika Weimarska była tworem sztucznym widzianym w oczach obywateli jako symbol ich klęski. Proklamowanie III rzeszy przez Adolfa Hitlera oznaczała powstanie kolejnego państwa o systemie totalitarnym w Europie. Upadek republiki weimarskiej nastąpił po dojściu do władzy NSDAP z Hitlerem na czele 30 stycznia 1933 roku. III rzesze oficjalnie proklamowano 15 marca 1933 roku w Poczdamie pod Berlinem. Nazwę wybrano nie przypadkowo miała nawiązywać do świetności Niemiec z okresu I i II rzeszy. Historia dojścia do władzy Hitlera to historia upadku ładu wersalskiego. Utworzona przez niego partia NSDAP w 1919 roku powoli zdominowała prawice niemiecka. Pomimo wcześniejszych prób przejęcia władzy w postaci puczu monachijskiego nie przyniosły efektów tak naprawdę dopiero pogłębiające się kryzys gospodarczy i ekonomiczny kraju pomógł Hitlerowi w przejęciu władzy. NSDAP popierana przez prawicowych polityków niemieckich a także przez szerokie grono przedsiębiorców niemieckich umocniła swoja pozycje ta tyle by w wyborach do Reichstagu w 1930 roku odnieśli pełny sukces. W 1933 roku Hitlera wybrano na kanclerza Niemiec, to rozpoczęło wdrażanie reform w państwie mających usankcjonować pełnię władzy partii nazistowskiej. Anulowano swobody i wolności obywatelskie, wprowadzono terror wobec przeciwników władzy, powstały pierwsze obozy koncentracyjne, wole wodza wykonywało bezwzględnie posłuszne Gestapo i SS.

Mózgiem tych działań był sam Hitler, realizował swoje zamierzenia wykazane w swojej książce Mein Kampf, w tym także proces prześladowania ludności pochodzenia żydowskiego ( ustanowiono tzw. Ustawy norymberskie). Hitler mógł polegać na oddaniu swoich ludzi, którzy bezgranicznie wierzyli w swojego wodza, zaślepieni wydarzeniami i szansa na karier oddawali się do dyspozycji führera. Naziści udowadniali swoja wyższość nad innymi rasami, eksponując swoje cechy i historie, jednocześnie obarczając za wszelkie zło tego świata najgorsza z ras - żydów. Aryjczycy mieli prawo z racji swego pochodzenia do poczuwania się do rasy panów, na tej podstawie wysuwali dalsze zadania do poszerzania ich przestrzeni życiowej. Takie hasła działały na Niemców jak lep na muchy, społeczeństwo wychowywane w kulcie waleczności i wojskowości mające w pamięci dokonania takich bohaterów jak Bismarcka, łatwo poddawali się propagandzie Hitlera. Nadzieje przedstawiane i utożsamiane z Hitlerem na odbudowe nowej rzeszy niemieckiej na wzór imperium rzymskiego bardzo głęboko przekonywał Niemców, wielu z nich z tęsknotą wyglądało czasów świetności swego państwa. Na takim tle doskonale dopracowana propaganda nazistów przynosiła nadspodziewane efekty, czego konsekwencja było rozpętanie najstraszniejszej wojny w dziejach ludzkości, która pochłonęła miliony ofiar ludzkich. Niemcy wierzyli do końca w swój sukces, mimo oczywistej porażki w wojnie w wielu Niemcach pozostała wiara w nazizm i jego idee, jeszcze długo po wojnie żyli ludzie skazani ideami faszyzmu.

Państwo totalitarne to państwo, w którym nie dopuszcza się do pluralizmu politycznego, brak innych partii oznacza brak potencjalnych przeciwników. Wszelkie oznaki podważania autorytetu władzy SA bezwzględnie niszczone. System totalitarny opiera się na ingerencji państwa we wszystkie dziedziny życia obywateli, państwo ma na celu kontrolowanie w pełni swych obywateli tak by kierowali się według wskazań władzy. Wszyscy przeciwnicy SA brutalnie niszczeni, likwidowani. W takiej sytuacji tylko niektórzy Niemcy mieli odwagę na głos sprzeciwu, obawiając się represji, większość z nich zdecydowała się na emigracje. Państwo miało monopol na wszystko odrzucało nawet religie jako zagrażającą państwu, dążono do eliminacji wszelkich przejawów wiary w życiu społecznym Niemiec. To stanowisko było odmienne niż to zawarte w pierwszych pracach Hitlerach gdzie pisał m.in. "partie polityczne nie powinny zajmować się zagadnieniami religijnymi, a przywódcy polityczni winni uszanować doktrynę i instytucje religijne swego narodu". Polityka czystości rasowej wpaja wszystkim obywatelom problem nie mieszania się z innymi przedstawicielami ras. Hołdowano wzór aryjskich małżeństw, a zwłaszcza aryjskiej matki, której zadaniem było płodzenie jak najwyższej liczby dzieci potencjalnych wiernych żołnierzy rzeszy. Prym wiodła kultura fizyczna, siła fizyczna swych obywateli, sprawnych i zdrowych członków rasy panów, dlatego problemem stały się grupy ludzi chorych zwłaszcza umysłowo. Któryż dla nowego systemu byli zbyteczni. Ta hitlerowska zasada, "że nie ma chorych, są tylko zdrowi i umarli", była skwapliwie realizowana przez nazistów do tego stopnia, ze masowo mordowano pacjentów szpitali psychiatrycznych. Budowano do tego specjalne obozy śmierci, które posłużyły wzór do późniejszego likwidowania i mordowania żydów podczas II wojny światowej.