Upadek powstania listopadowego i następujące po nim prześladowania polskiej opozycji wywołały spowodowały falę emigracji polskiej inteligencji do krajów Europy zachodniej – głównie do Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Szwajcarii, Algierii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Zjawisko to nazywane jest „Wielką Emigracją”, bo w toku jego trwania ziemie polskie opuściło około 20000 osób.
Inteligencja polska poza granicami kraju nie rezygnowała jednak z politycznej walki o niepodległość Polski. Zrzeszała się (według poglądów politycznych) i tworzyła tzw. „obozy polityczne Wielkiej emigracji.” Najważniejszymi z nich były: Hotel Lambert, Towarzystwo Demokratyczne Polskie i Gromady Ludu Polskiego. Wszystkie one prowadziły intensywną działalność mającą na celu pozyskanie dla sprawy polskiej europejskich sił rewolucyjnych oraz opinii publicznej rządów państw zachodniej Europy. Wpływały też na ruch spiskowy w kraju.
Hotel Lambert skupiony wokół A.J. Czartoryskiego reprezentował obóz o poglądach liberalno – zachowawczych. Demokraci skupiali się wokół Komitetu Narodowego Polskiego (pod przewodnictwem J. Lelewela), a potem wokół Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Natomiast osoby o poglądach najbardziej lewicowych i radykalnych zrzeszały się wokół Gromad Ludu Polskiego. Hotel Lambert reprezentował poglądy zachowawcze i zrzeszał przedstawicieli polskiej arystokracji, bardziej zamożnej szlachty i wyższych oficerów wojska polskiego. Za cel przed Polakami stawiał odzyskanie niepodległości w granicach przedrozbiorowych, ale w następstwie wojny europejskiej i przy zbrojnej pomocy mocarstw zachodnich. Niepodległe państwo polskie miało przyjąć kształt monarchii konstytucyjnej. Działacze Hotelu Lambert opowiadali się za powstaniem zbrojnym (w dogodnym momencie historycznym) i za likwidacją pańszczyzny. Rozwijali ożywioną działalność propagandową i dyplomatyczną. Pod jego patronatem działały też różnego rodzaju instytucje dobroczynne, oświatowe i naukowe.
Towarzystwo Demokratyczne Polskie było najliczniejszą demokratyczną organizacją polskich emigrantów. Manifest programowy TDP ogłoszono 4 XII 1836 roku w Poitiers. Działacze TDP za upadek powstania listopadowego obwiniali szlachtę, zapowiadali bezpłatne uwłaszczenie chłopów w chwili wybuchu powstania, głosili wyzwolenie narodu własnymi siłami narodu polskiego. Przyszła Polska miała być republiką demokratyczną w granicach przedrozbiorowych. W TDP działali: L. Mierosławski, A.K. Pułaski, T. Krępowiecki, J.R. Płużański, W. Darasz, W. Heltman, T. Malinowski, S. Worcell i J.N. Janowski.
Gromady Ludu Polskiego były organizacją stosunkowo nieliczną, skupiającą głównie byłych żołnierzy i podoficerów, rekrutujących się z drobnej szlachty, chłopów i miejskiego plebsu. Organizacja wysuwała hasła rewolucyjne, nawiązujące do programu komunistycznego i domagała się zrównania stanów, zlikwidowania własności prywatnej, rozdania ziemi chłopom i zniesienia wszelkich form wyzysku. Przyczynę niepowodzenia powstania listopadowego upatrywała w działaniach szlachty i braku radykalizmu w reformach agrarnych. Przywódcami tego obozu byli: S. Worcell, T. Krępowiecki i Z. Świętosławski.
