Obszary obecnej Francji były zamieszkiwane już od paleolitu. W miejscowościach Le Moustier i Le Bugue zostały znalezione szkielety neandertalczyków. Według odkryć archeologicznych, miały tu miejsce pierwsze w Europie zachodniej przypadki używania ognia oraz grzebania zmarłych. Na skutek zmian klimatycznych, neandertalczycy wyginęli. Po nich pojawiła się rasa kromaniońska. Około 13 tysięcy lat temu, w mezolicie, ludzie umieli polować na zwierzęta, łowić ryby, zajmowali się także zbieractwem. Dzięki pojawianiu się nowych gatunków roślin i zwierząt, ludzie powoli uczyli się rolnictwa - uprawy ziemi oraz hodowli. Pierwszymi roślinami uprawnymi były zboża, groch, fasola i soczewica. Zaczęto tworzyć wtedy pierwsze osady, co było spowodowane upowszechnianiem pracy na roli, wiążącej się z osiadłym trybem życia.

W wyniku wędrówki ludów, obszary dzisiejszej Francji osiedlili celtyccy Galowie. Zamieszkali oni na tych obszarach 1500 lat p.n.e.. W I wieku p.n.e. tereny te zajął Juliusz Cezar. Rzym panował na tym terenie aż do V wieku naszej ery, kiedy to na dzisiejszą Francję zaczęły najeżdżać ludy wschodnie, głównie Germanie. Kultury rzymska, celtycka i germańska wymieszały się.

Podczas rządów Karolingów i Merowingów, Francja była podzielna na małe państewka.

Początkowo rządziła nimi dynastia Merowingów. W 496 roku Frankowie przyjęli chrześcijaństwo. W VII wieku władzę przejęli Karolingowie, po przejęciu władzy przez Karola Młota. Jedna z najsłynniejszych walk za jego panowania to zwycięska nad Arabami bitwa pod Poitieres. Za panowania kolejnego króla, Pepina Krótkiego, Francja stała się państwem kościelnym.

Jednym z najsłynniejszych władców był Karol Wielki, który wsławił się w wielu bitwach, miedzy innymi udało mu się wypchnąć Arabów aż do linii rzeki Ebro, a obszar Francji powiększył do Łaby i Dunaju. Prowadził on również bardzo dobrą politykę wewnętrzną, przeprowadził kilka ważnych reform: monetarną, wojska, budował szkoły i kościoły, a ochronę granic powierzył margrabim, zarządzającym obszarami przygranicznymi. Specjalni urzędnicy kontrolowali poszczególne hrabstwa i marchie. Karol Wielki został cesarzem w 800 roku. Czternaście lat później zmarł, a władzę po nim przejął Ludwig Pobożny (syn Karola Wielkiego). Nie był on jednak tak dobrym władcą jak ojciec, za jego panowania Francja pogrążyła się w kryzysie. Po bitwie pod Verdun państwo zostało podzielone pomiędzy jego synów - Karola Łysego, Ludwiga Niemca i Lotara. Tereny zarządzane przez pierwszego z nich, znalazły się później we współczesnych granicach Francji. Były to obszary po wschodniej stronie od Mozy i Rodanu. Ludwigowi przypadły w udziale tereny wschodnie wcześniejszego cesarstwa, a Lotarowi - centrum - północna Italia, Burgundia, Alzacja, Lotaryngia oraz Fryzja.

Karolingowie zakończyli swoje władanie w X wieku. W 987 roku władzę przejęli Kapetyni, a królem został Hugo Kapet. W czasie władzy tej dynastii została bardzo ograniczona w znacznym stopniu władza królestwa.

Od 1328 do 1589 roku we Francji panowali Walezjusza. Za ich panowania rozpoczęła się wojna stuletnia z Anglikami, zakończona zwycięstwem Francji.

W 1958 roku w skutek wojny pomiędzy Walezjuszami, Gwizjuszami a Hugenotami nastąpiła rzeź Hugenotów (noc św. Bartłomieja). Doprowadziło to do wydania edyktu nantejskiego, który pozwolił na powrót Hugenotów do Francji, korzystanie z urzędów, posiadanie twierdz wojskowych. Henryk Burbon pozwolił im na własne szkoły i kultywowanie tradycji.

XVII wiek to okres, gdy dużą władze zyskała arystokracja. Powołano wtedy urząd kardynała - został nim Aramnd Richellieu, który przyczynił się do odebrania przywilejów arystokracji. Za jego władzy bardzo poprawiła się sytuacja kraju, udoskonalono flotę i armię, również w polityce zagranicznej Richellieu odnosił sukcesy.

Koniec XVIII - to czas, kiedy burżuazja zaczęła zyskiwać coraz większe prawa, na razie jednak nie polityczne. Poza tym chciano obciążyć ją wysokimi podatkami, co w konsekwencji doprowadziło do wybuchu Wielkiej Rewolucji Francuskiej. 14 lipca 1789 roku zburzono Bastylię i był to jej początek.

Jednym z najbardziej istotnych wydarzeń rewolucji francuskiej było obwieszczenie 26 VIII 1789 przez La Fayetta -"Deklaracji praw człowieka i obywatela", przedstawiającej podstawowe i niezbywalne prawa i wolności człowieka. Następnie 3 IX 1791 francuska konstytuanta uchwaliła I konstytucję, na podstawie której Francja została monarchią konstytucyjną. Tron w niej miał sprawować Ludwik XVI, którego rola została ograniczona do funkcji reprezentacyjnych oraz do tworzenia rządu odpowiedzialnego jednak nie przed królem lecz przed parlamentem. Parlament jednak nie miał reprezentować wszystkich obywateli, lecz tylko tych, którzy spełniając cenzus majątkowy uzyskiwali prawo głosu.

We wrześniu tego samego roku odbyły się wybory do parlamentu, w którym pojawiły się zarówno lewica złożona z żyrondystów i tzw. górali jak również prawica złożona z monarchistów.

1792 r. upływa pod znakiem wojny z Austrią i Prusami wywołanej tajnymi układami króla z Austrią. Król został aresztowany. W wyniku klęsk militarnych nastąpiła radykalizacja nastrojów, czego rezultatem było utworzenie w 10 VIII 1792 r. Komuny Paryża pod wodzą Dantona. Utworzono nowy parlament- konwent tym razem bez cenzusu majątkowego, który złożony z żyrondystów i jakobinów uchwalił 21 IX 1792 r. zmianę ustroju Francji z monarchii na republikę. W styczniu 1793 Ludwik XVI zostaje ścięty na gilotynie na mocy decyzji konwentu. IV 1793r. ma miejsce przewrót dokonany przez Dantona, który zostaje przewodniczącym nowopowstałego Komitetu Ocalenia Publicznego. Od VI 1793 jednak trwa dyktatura jakobinów, którzy obalają i ścinają Dantona. Na czele komitetu staje Maksymilian Robespierre, który tworzy Trybunał Rewolucyjny do walki ze swoimi przeciwnikami. W 1794 jakobini zostają obaleni, powstaje Dyrektoriat złożony z 5 dyrektorów oraz utworzony już w 1795 r. 14 1795 w cenzusowych wyborach parlament-złożony z rady pięciuset (izba niższa) oraz rady starszych (izba wyższa)

Po ścięciu króla Francja jednak musiała się już zmagać nie tylko z Austrią czy Prusami, ale również z Anglią, Holandią, Hiszpanią i państwami włoskimi. Jednak z czasem z koalicji wystąpiła Hiszpania i Prusy, Francja zaś podbiła Belgię i Holandię (dawne Niderlandy).

W 1797 miał miejsce traktat w Campo Formio, dzięki któremu Austria otrzymała Wenecję, Francja zaś Lombardię, północno-zachodnie Włochy i położone na zachód od Renu tereny Prus. W celu pokonania Anglii Napoleon Bonaparte-dowódca wojsk francuskiej republiki udał się w 1798 r. do Egiptu by stamtąd przedrzeć się i podbić Indie-niezwykle dla Anglii

istotne. Jednak mimo zwycięstw w Egipcie odniesionych nad Turkami (bitwa pod Piramidami) nie udało mu się osiągnąć celu. Natomiast w tym czasie flota francuska poniosła klęskę w bitwie morskiej z Anglikami pod Abikurem.

9 XI 1799 Napoleon obalił dyrektoriat i ogłosił się konsulem. Stworzył nową konstytucję znacznie poszerzającą jego władzę. Następnie w 1804 koronował się na cesarza. Wprowadził we Francji kapitalizm, stworzył nowe prawo (kodeks cywilny (1804), kodeks karny, kodeks procedury cywilnej i kodeks procedury karnej), skonfiskował majątki kościelne i arystokracji.

Jednocześnie wciąż trwały walki z kolejnym koalicjami. Z Francją sprzymierzyła się Hiszpania jednak w 1805 w bitwie pod Trafalgarem połączone floty Hiszpańska i Francuska poniosły wielką klęskę. W tym samym roku Napoleon uderzył na Austrię by pod Austerlitz rozgromić połączone wojska rosyjskie i austriackie. Na mocy zawartego po bitwie traktatu Austria oddała Francji Wenecję i Istrię, zaś cesarz austriacki zrzekł się zwierzchnictwa nad Rzeszą i zgodził się na Jej rozwiązanie. W miejsce Rzeszy Napoleon utworzył Związek Reński. Następnie pokonał pod Jeną i Auerstadt atakujące go Prusy, zaś pod Iławą pruską i Frydlandem w 1807 roku -Rosję. W 1807 zawarł z Rosją układ w Tylży, dzięki któremu utworzono Księstwo Warszawskie.

W 1809 Austria zaatakowała Francję, jednak została pokonana pod Wagram i w tym samym roku zmuszona na mocy traktatu z Schonbrun oddać część swoich terenów Księstwu Warszawskiemu (ziemie III zaboru), okręg Tarnopolski - Rosji a wybrzeże adriatyckie Francji. W celu złamania potęgi Anglii Napoleon zarządził blokadę kontynentalną, która jednak nie dała pożądanego efektu, również dlatego iż złamała ją (wbrew porozumieniu z Napoleonem) Rosja. Widząc zbliżającą się ponowną z nią wojnę Napoleon postanowił pierwszy uderzyć. Mimo początkowych zwycięstw i zajęciu Moskwy zmuszony jednak został w wyniku braku zapasów i wyczerpania wojska do odwrotu w trakcie którego ginie z chorób, głodu i mrozu znaczna część jego wojska. W 1813 po powrocie z Rosji został rozbity pod Lipskiem. Zmuszony do abdykacji wyjechał na Elbę. Jednak na skutek nieudolnych rządów przywróconych na tron Burbonów odzyskał poparcie i władzę, którą utracił ostatecznie po bitwie pod Waterloo w 1815 r.

Znów do władzy powrócili na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego, Burbonowie. W 1830 r. zostają przez Rewolucję Lipcową odsunięci od władzy. W 1848 powstaje II republika, która jednak w 1852 została przekształcona na II cesarstwo z Napoleonem III. W 1870 Napoleona III odsunięto od władzy na skutek klęsk w walce z Prusami i ustanowiono III republikę. Stłumiono jednocześnie zrewoltowaną Komunę Paryską. We Francji powoli przecierała sobie szlaki demokracja. W 1914 Francja weszła w skład Ententy z Anglią i Rosją, razem z nimi pokonując Niemcy. W 1940 r. jednak została pokonana przez III Rzeszę, a na południu kraju Hitler utworzył współpracujący z nim rząd Vichy. W 1944 Francja została oswobodzona przez aliantów. W 1945 weszła w skład Rady Bezpieczeństwa ONZ jako stały członek. W 1949 dołączyła do NATO. Pomimo licznych wysiłków Francja została pokonana w walkach o utrzymanie swych kolonii i zmuszona nadała im niepodległość. W 1957 r. Francja podpisała Traktat Rzymski tworzący EWG. W 1993 roku przyjęła członkostwo w Unii Europejskiej.

Środowisko przyrodnicze Francji

Francja to kraj o bardzo złożonym środowisku przyrodniczym, co czyni ją jednym z najciekawszych krajów europejskich. Można tu spotkać zarówno wysokie góry - Alpy i Pireneje, jak i rozległe niziny, a także obszary nadmorskie. Kraj leży nad oceanem na północy i nad Morzem Śródziemnym na południu. Poprzecinany jest gęstą siecią rzeczną.

Powierzchnia Francji wynosi 551 tysięcy km2, co daje jej trzecią pozycje w Europie pod względem wielkości, po Rosji i Ukrainie.

Długość linii brzegowej wynosi 3200 km. Ze względu na tak duży dostęp do morza, we Francji można podziwiać różne wybrzeża - klifowe w Normandii, przylądkowe w Bretanii, piaszczyste nad Atlantykiem, kamieniste nad Morzem Śródziemnym (z małymi wyjątkami).

Przez obszar Francji płyną jedne z największych rzek w Europie. Najważniejszymi są: to Sekwana, Loara, Rodan i Ren.

Bardzo istotną część kraju zajmują obszary górskie. Przede wszystkim znajduje się tu Mont Blanc, najwyższy szczyt kontynentu. Oprócz łańcuch alpejskiego, we Francji występują również góry Jura, Pireneje - na granicy z Hiszpanią. Występują tu również stare masywy, takie jak; Masyw Centralny, Wogezy, Ardeny oraz Masyw Armorykański.

Warunki klimatyczne

Francja znajduje się pod wpływem klimatu umiarkowanego, z łagodnymi zimami. Specyficznymi warunkami pogodowymi cechują się góry.

W Bretanii duży wpływ na klimat wywiera bliskość oceanu, która łagodzi go, powoduje duże sumy opadów.

Po północno - wschodniej stronie kraju klimat zyskuje już cechy kontynentalne, lata są ciepłe, zimy chłodne. Najwięcej opadów notuje się w czerwcu i lipcu.

Obszar basenu Paryskiego znajduje się pod wpływem zarówno klimatu kontynentalnego jak i oceanicznego. W porównaniu z innymi częściami kraju, opady są tu niewielkie, wynoszą, bowiem 575 mm. Średnia roczna temperatura wynosi tu 12oC, temperatury jednak są bardzo zróżnicowane w ciągu roku.

Na południu kraju panuje klimat śródziemnomorski. Cechuje się on bardzo ciepłym latem, łagodną zimą. Najwięcej opadów występuje na wiosnę i jesienią, latem najczęściej nie są notowane. Ciekawym zjawiskiem klimatycznym są mistrale - silne wiatry wiejące w dolinie Rodanu.

Polityka

Często używa się nazw 24 regionów jeszcze sprzed rewolucji, jednak oficjalnie pod względem administracyjnym, kraj podzielony jest na departamenty. W części europejskiej Francji ich liczba wynosi 96, natomiast w byłych koloniach jest ich pięć.

Każdy departament podzielony jest jeszcze na mniejsze arrondissements, których główne miasta nazywane są podprofekórami. Jeszcze mniejszą jednostką są kantony, które z kolei dzielą się jeszcze na gminy. Jest ich we Francji 36400, a rządzone są przez merów.

Ze względu na bardzo małe wielkości departamentów zdecydowano się w 1972 roku na wydzielenie 22 jednostek, które pokrywałyby się z historycznymi regionami.

Pod władza Francji są również terytoria zamorskie: Polinezja Francuska, Nowa Kaledonia oraz wyspy Wallis i Futuna.

Ludność

Kraj ma 58,3 miliony mieszkańców. Jedna piąta z nich mieszka w regionie paryskim. Coraz mniej osób mieszka na obszarach wiejskich oraz w górach. Ze względu na niski przyrost naturalny, władze państwowe zaczęły prowadzić politykę prorodzinną, dzięki czemu kraj ma teraz jeden z najwyższych wskaźników przyrostu naturalnego w Europie. Równocześnie, do Francji przybywa coraz więcej imigrantów.

Poziom rozwoju gospodarczego

Gospodarka Francji stoi na jednym z czołowych miejsc na świecie. Kraj należy do Grupy G-7, czyli najlepiej rozwiniętych krajów świata. Pomimo tego jednak kraj nie ustrzegł się przed bezrobociem, jego stopa wynosi obecnie około 12%. Aą 40% zatrudnionych stanowią pracujący w przemyśle. Ten sektor wytwarza około 50% PKB. Mimo tak dużego uprzemysłowienia brakuje tu prywatnych korporacji, które mogłyby sponsorować badania naukowe.

Bardzo dobrze rozwija się tu także rolnictwo. Ze względu na korzystny klimat, uprawy są bardzo wysokie, co powoduje, że kraj jest samowystarczalny pod tym względem i dużą część może jeszcze eksportować. Najwięcej uprawia się zbóż kukurydzy, produkuje się także różnego rodzaju sery.

Największe atrakcje turystyczne Francji

Langwedocja

Ciągnie się od Pirenejów do ujścia Rodanu. Jedną z atrakcji turystycznych są piękne wybrzeża. Dlatego powstało tu wiele znanych ośrodków turystycznych. W regionie tym produkuje się słynne francuskie wina. Dzięki słonecznej i ciepłej pogodzie, oprócz winorośli uprawia się tu także brzoskwinie i czereśnie.

Langwedocja jest bardzo specyficznym obszarem we Francji o niezwykle ciekawej historii. Wciąż jest to region, zachowujący swoje odrębną kulturę. Obszary te dopiero od 1659 roku należą do Francji, wcześniej były w granicach Hiszpanii, której kultura i zwyczaje pozostawiły swoje ślady. Hiszpańskie tradycje zachowały się np. w walkach byków.

Langwedocja była zamieszkana przed 450 tysiącami lat p.n.e. Były to tereny zamieszkiwane przez Fenicjan, Greków, Rzymian, Wizygotów oraz Maurów. Rozkwit tego regionu przypadł na XII wiek n.e. Podczas "Krucjaty Albigensów" obszary te znalazły się pod panowaniem francuskim.

Największym miastem Langwedocji jest Montpellier. Zostało ono w dużym stopniu zamieszkane przez imigrantów z Algierii (rodowitych Francuzów). Po roku 1960 nastąpił rozkwit miasta, związany ze wzrostem liczby mieszkańców oraz rozwojem funkcji przemysłowej.

Jest to miasto uniwersyteckie, posiadające jedną z najlepszych w kraju uczelnię. Dlatego 25% wszystkich mieszkańców stanowią studenci. Najpopularniejszymi wydziałami są: nauki ścisłe, prawo, literatura, medycyna. W Montpellier powstała pierwsza w Europie szkoła medyczna.

Miasto nie może poszczycić się wielką liczbą zabytków. Jednak kilka miejsc wartych jest polecenia. Znajduje się tu bardzo ładne stare miasto, otoczone bulwarami. W jego centrum mieści się Place de la Comedie, przeznaczony wyłącznie do ruchu pieszego. Niedaleko znajduje się katedra Saint - Pierre.

Miasto posiada kilka ciekawych muzeów, np. Fabre, gdzie mieści się jedna z największych kolekcji malarstwa francuskiego, włoskiego, flamandzkiego i holenderskiego; Muzeum Langwedockie - gdzie można podziwiać znaleziska archeologiczne.

Ciekawym miejscem jest Sete, leżące 26 km od Montpellier. Mieści się tam największy nad Morzem Śródziemnym port rybacki we Francji i jeden z największych portów handlowych. Został on założony przez Ludwika XIV w XVII wieku. Rozwój portu był w głównej mierze spowodowany kryzysem w sąsiednich portach - Aigues Mortes i Narbonne. Jest to niezwykle urocze miasteczko, główną jego atrakcją są szlaki wodne i kanały.

Innym pięknym miastem tego regionu jest Beziers, powstałe za panowania Rzymian. Obecnie słynie z win, najlepszych w Langwedocji. W październiku każdego roku organizowany jest tu festiwal wina. Głównymi miejscami wartymi zobaczenie jest katedra Saint - Nazaire.

Narbonne - to byłe miasto portowe. Obecnie znajduje się 13 km od wybrzeża, ze względu na zamulenie obszaru. Obecnie jest to miasto dość podupadłe, jednak może poszczycić się ciekawą historią. Niegdyś miasto było stolicą Gallii, jednym z głównych miast rzymskich, później stolicą państwa Wizygotów. Ciekawym obiektem w mieście jest katedra Saint - Just. Nie dokończono jej budowy, ale i tak może poszczycić się gotyckim chórem, jednym z najwyższych w kraju.

Chyba najsłynniejszym punktem Langwedocji Carcassone. Jest to piękne średniowieczne miasto, gdzie w doskonałym stanie zachowały się mury obronne i średniowieczna zabudowa. Ze względu na swoją specyfikę i niepowtarzalność jest odwiedzane przez turystów z całego świata.

Obecność wszystkich narodów zamieszkujących Carcassone - Gallów, Rzymian, Wizygotów, Maurów oraz Franków odcisnęła na nim swój ślad. Pozostawili oni po sobie sieć murów obronnych, zamki oraz fortece.

Mało brakowało, a po starym średniowiecznym miasteczku nie pozostałby do dzisiaj ślad, gdyż zamierzano go w XIX wieku zburzyć. Podjęto się jednak konserwacji zabytkowych budowli, które zakończył się w 1910 roku.

Stare Miasto otacza podwójny mur, który jest jedną z największych obwarowań europejskich. W murach znajdują się 52 baszty, wybudowane z kamienia.

Głównym punktem na Starym Mieście jest Place du Chateau. Stoi tu wieża z XIII wieku, w której mieści się obecnie winiarnia. Ciekawym zabytkiem jest także bazylika Saint-Nazaire, zbudowana w stylu romańskim i gotyckim. W lecie w teatrze w pobliżu bazyliki odgrywane są spektakle na wolnym powietrzu.

Miasto może poszczycić się unikatowymi i bardzo interesującymi zbiorami muzealnymi. Istnieje tu na przykład Muzeum Inkwizycji czy Muzeum Filmów Animowanych.

Oprócz interesujących zabytków i muzeów, w mieście dobrze rozwija się funkcja kulturalna. Organizowane są tu liczne koncerty, przedstawienia, spektakle, turnieje rycerskie itd. imprezy te odbywają się zazwyczaj latem.

Zakończenie winobrania wiąże się z październikowym festiwalem wina, w którym uczestniczą mieszkańcy i rzesze turystów.

W pobliżu miasta znajdują się inne ciekawe pozostałości po średniowiecznych fortyfikacjach, zamkach i fortecach, najbardziej znane są dwie warownie - Peyrepertuse i Queribus.

Kolejnym miastem jest Nimes, w którym istnieją najlepiej zachowane budynki użyteczności publicznej, powstałe za panowania Rzymian. Miasto to najlepiej rozwijało się w II wieku. Zostało ono jednaj najechane i zniszczone przez Wandali i nie powróciło już do dawnej świetności.

Ze względu na sprzyjający klimat i duże nasłonecznienie mogą doskonałe warunki rozwoju mają tu winorośl i wrzosowiska.

W mieście warto zwiedzić Areas, czyli rzymski amfiteatr z I wieku, który mógł pomieścić 24 tysiące widów. Żaden inny tego typu obiekt we Francji nie zachował się w tak dobrym stanie. Ciekawe zbiory posiada Muzeum Archeologiczne, w którym zgromadzone są przedmioty z czasów rzymskich i przedrzymskich.

W Nimes odbywają się również ciekawe imprezy kulturalne, zwłaszcza Festiwal Jazzowy. Odbywają się tu również oryginalne, jak na Francję, walki byków, które jednak znacznie odbiegają od tych hiszpańskich.

W pobliżu miasta ciągnie się imponujący Pont du Gard, czyli rzymski akwedukt z 19 r. p.n.e. Został wzniesiony przez Agryppę. Do czasów dzisiejszych przetrwało jedynie 275 metrów tej budowli, wraz z 35 małymi łukami. Co roku zwiedza ten zabytek około dwóch milionów osób.

Uzes - jest to bardzo małe ale urocze miasteczko, położone 25 kilometrów od Nimes. Warto zwiedzić tutejszy pałac książęcy Duche, czyli zamek Ducal. Budowano go 700 lat. Można obejrzeć tu zgromadzone figury woskowe, czy ciekawie wystylizowany "pokój duchów". Miasto słynie z organizacji imprez targowych i festiwali. Najbardziej znany jest Czosnkowy Jarmark, organizowany 24 czerwca. Miesiąc później natomiast organizowany tu jest Międzynarodowy Festiwal Muzyki Dawnej.

Park Narodowy Sewennów - jest to miejsce ochrony wielu gatunków zwierząt. Niektóre z nich, jak na przykład jeleń czerwony, zostały tu odtworzone. Park istniej od 1970 roku i ma powierzchnię 910 km2. Konieczność ochrony tych obszarów pojawiła się tu wraz z przybyciem nowych osadników, którzy przybyli tu w latach 60. XIX wieku. Zastali oni bardzo zdegradowane obszary, z wytrzebionymi naturalnymi siedliskami. Postanowiono przywrócić ich równowagę. Ciekawym obiektem w Parku jest Mont Lozere - wzgórze osiągające wysokość 1699 metrów. Jest ono bardzo często odwiedzane przez turystów, ze względu na malowniczą okolicę. Ciekawym miejscem są w tym Parku Narodowym również Doliny Seweńskie, gdzie rosną słodkie kasztany. Jest to teren o ciekawej rzeźbie terenu, z interesującymi formami morfologicznymi.

Do parku przybywa wielu turystów, ze względu na bardzo atrakcyjne tereny, oferujące odwiedzającym wiele ciekawych miejsc. Na Mont Aigoual uprawia się na przykład narciarstwo przełajowe. Turyści mogą tutaj także przejechać się na osiołku - aż 600 km szlaków przeznaczonych jest do tego celu. Jedną z popularniejszych imprez jest Festiwal Natury, organizowany tu każdego.

Parc Naturel Regional des Grands Causses - znajduje się na płaskowyżu na południe od Masywu Centralnego. Jest to bardzo ciekawy teren dla rozwoju turystyki jaskiniowej. Płaskowyż ten przecinają rzeki: Tarn, Jonte i Dourbie na cztery części - Sauveterre, Mejean, Noir i Larzac, które różnią się od siebie budową geologiczną, jak i pokryciem terenu. W środkowej części parku leży niewielkie miasto Millau. Można tu obejrzeć dzwonnicę z XII wieku, jak również muzeum z bogatym zbiorem skamieniałości.

W te okolice przyjeżdżają często turyści, którzy często uprawiają tu paralotniarstwo i lotniarstwo, jak również korzystając z dogodnych form terenu - wspinaczkę. Jest też również duża grupa turystów pieszych. Z innych rozrywek organizowany jest tu Festiwal Jazzu.

Niedaleko znajduje się Roquefor-sur-Soulzone, mała wieś, która jest znana z produkcji jednych z najsłynniejszych francuskich serów pleśniowych . Co roku dojrzewa tu 22 tysiące ton tego produktu.

Roussilon znajduje się w pobliżu granicy z Hiszpanią. Jest to region, w którym bardzo szybko pojawili się ludzie - już w czasach prehistorycznych. Tutaj zostały znalezione jedne z najstarszych czaszek w Europie. Roussilon miał bardzo ciekawą historię - większość czasów rządzili tu Aragończycy.

Znajduje się tu Mont-Canigou - święta góra Katalończyków. Okoliczne obszary porośnięte są licznymi winoroślami, gajami oliwnymi i polami figowymi.

Na obszarze widać tu doskonale wpływy hiszpańskie, głównie w kulturze, tradycji a także kuchni. Często przygotowywaną potrawą jest tu hiszpańskie tapas. Innymi regionalnymi potrawami są: bouillabisse, civet. Z regionu tego pochodzą wina - Banylus i Muscat de Rivesaltes oraz Cotes du Roussillon czy Collioure.

Ciekawymi miejscami w regionie są;

Perpignan - miasto, gdzie bardzo dobrze są widoczne wpływy katalońskie. To tutaj w wieku XIII i XIV była stolica Królestwa Majorki. Było to niegdyś wraz z Barceloną najważniejsze miasto Katalonii.

Będąc w tym mieście, trzeba wybrać się na Place de la Loge, gdzie zachowały się zabytkowe budynki, nawet XIV- wieczne. Największą atrakcją miasta jest Pałac Królów Majorki, który został wybudowany w XIII wieku. Mieści się on na południu Starego Miasta. Ciekawym zabytkiem jest także katedra Saint-Jean, ukończona w 1509 roku. W budynku dawnego więzienia znajduje się obecnie Muzeum Folkloru Katalońskiego i Roussillon. Na jego dachu znajduje się taras, z którego roztacza się widok na okolicę, m.in. na Cytadelę. Każdego roku organizowany jest tu festiwal jazzowy, a w październiku - Święto Wina.

W pobliżu znajduje się Vernet-les-Bains - jedno z bardziej znanych uzdrowisk.

Prowansja

Zajmuje tereny po dwóch brzegach Rodanu. Był to region zamieszkiwany przez Liguryjczyków, Celtów, Greków. Największy rozkwit obszaru przypadł na okres panowania tu Rzymian. Z tego okresu pozostały amfiteatry, akwedukty, łaźnie i wiele budowli. Można podziwiać je np. w Arles, czy Orange. Kiedy imperium rzymskie upadło, Prowansja najeżdżana była przez ludy barbarzyńskie. Od 1481 region ten należy do Francji. Wcześniej przez pewien okres jedno z prowansalskich miast - Awionion, stało się siedzibą Kościoła katolickiego.

Głównym miastem Prowansji jest Marsylia. Jest to również pod względem liczby ludności drugie miasto we Francji.

Już około 600 roku p.n.e. istniała tu osada handlowa. W I wieku p.n.e. miasto zostało zajęte przez wojska Juliusza Cezara. Marsylia straciła swoją pozycję, później jednak stała się wolnym miastem. Większy rozwój miasta nastąpił dopiero w X wieku, jednak znów została najechana, tym razem przez Aragończyków. Wiele lat później, w XIX wieku przywieziono tu zarazę, która zabiła dużą część ludności. Choć Marsylię przyłączono w końcu do Francji, szybko stała się słynna niechęć jej mieszkańców w stosunku do rządu, dlatego niezwykle ucieszyli się z wiadomości o wybuchu rewolucji. Żołnierze z tego miasta śpiewali wtedy słynną Marsyliankę, która stała się następnie hymnem narodowym. W wieku XIX miasto bardzo dobrze się rozwijało i bogaciło, poziom życia mieszkańców był wysoki. Duże zniszczenia odniosło podczas II wojny światowej. Obecnie jest największym francuskim portem, i drugim po Rotterdamie w Europie.

Wśród licznych marsyliańskich zabytków najważniejsze są: Bazylika Notre-Dame-de-la-Garde, która postawiona została na wzgórzu, dlatego rozciąga się stąd wspaniały widok na okolicę. Zbudowana jest w stylu bizantyjskim. Na dzwonnicy umieszczona jest figura Matki Bożej. Na fasadzie budynków widoczne są ślady pocisków, pochodzących z bitwy o wyzwolenie miasta, mającej miejsce w 1944 roku.

Nouvelle Cathedrale - jest to katedra w stylu pseudobizantyjskim. Pochodzi z końca XIX wieku.

Na niewielkiej wyspie, znajdującej się w pobliżu wejścia do portu, mieści się Zamek If. Pochodzi on z XVI wieku, a mury go otaczające - z wieku XVII. To tutaj odgrywała się akcja powieści "Hrabia Monte Christo" , napisanej przez Dumasa. W lochach zamku umieszczano więźniów politycznych oraz protestantów.

Wyspy Frioul znajdują się niedaleko wysepki, na której położony jest zamek If. Między XVII a XIX wiekiem umieszczano tu osoby podejrzane o to, że są chore na dżumę, cholerę czy inną groźna chorobę - służyły one jako miejsce kwarantanny. W czasach dzisiejszych można podziwiać tutaj skupiska rzadkiej roślinności. Pozostały tu także budynki z okresu II wojny światowej. Warto zwiedzić kilka ciekawych muzeów: Muzeum Historii Marsylii, Muzeum Cantini, Muzeum Mody, Najstarsze to Muzeum Sztuk Pięknych.

Aix-en-Provence - jest to miejscowość bardzo często odwiedzana przez turystów, ze względu na swój niepowtarzalny klimat i urok. Słynie z dużej ilości fontann, powstałych za Ludwika XV. Znajduje się tu również ponad dwieście barokowych pałaców. Jest to także ośrodek uniwersytecki.

Miasto powstało za czasów rzymskich, był to obóz wojskowy w 123 roku p.n.e. Jest to obszar występowania gorących źródeł. W XII wieku była tu stolica Prowansji. Największy rozwój miasta przypadł na XV wiek.

Największym zabytkiem jest Katedra Świętego Zbawiciela, wybudowana w różnych stylach. W jej nawie umieszczony jest słynny Ołtarz krzewu gorejącego wykonany przez Nicolasa Fromenta pochodzący z 1476 r.

To tutaj urodził się i mieszkał Paula Cezanne. Wiele jego dzieł powstało właśnie w tych okolicach. Utworzono tutaj nawet specjalny szlak Paula Cezanne, wiodący przez najważniejsze dla twórcy miejsca.

Miasto słynie również ze swojego muzeum - Muzeum Granet. Główną aleją miasta jest cours Mirabeau, gdzie skupiają się główne sklepy, kawiarenki, restauracje i gdzie kwitnie życie towarzyskie. Jedną z jej atrakcji jest Fontanna Ciepłych Źródeł.

W mieście odbywają się liczne imprezy, zwłaszcza związane z muzyką poważną.

VAUCLUSE - jest to obszar wchodzący w skład regionu Prowansja. Rozciąga się na powierzchni 3540 km2. jej zachodnią granicę wyznacza rzeka Rodan, południową granicę - wyznacza rzeka Durance, schodnią natomiast - przedgórze najwyższych europejskich gór. Jest to bardzo piękny, typowo prowansalski region, z całym bogactwem krajobrazów i kultury Prowansji. Większość miejscowości leżących na tym obszarze powstało jeszcze za czasów panowania tu Imperium Rzymskiego. Pozostałościami po tym okresie są ruiny rzymskich budowli - akweduktów, łuków, amfiteatrów, które tworzą niepowtarzalny urok tego regionu. Specyficzną atmosferę regionu tworzy także oryginalna roślinność - uprawy winorośli, pola lawendowe i rosnące na olbrzymich połaciach terenu pachnące zioła.

W tym podregionie znajduje się najwyższa prowansalska góra - Mont Ventoux, która wznosi się w górę na wysokość 1909 metrów n.p.m.

Jednym z najbardziej znanych miast tego obszaru jest Awinion. Jest ono znane z powodu papieża Klemensa V - on to, bowiem uciekł z Watykanu bojąc się Rzymian i odnalazł schronienie dopiero tutaj. Okres od 1309 roku do 1377 roku to czas, gdy Awionion stał się Stolicą Apostolską. Urząd papieża sprawowali francuscy duchowni. Wtedy to powstały liczne budowle sakralne, jak również pałac papieski. Miasto znane było ze swojej tolerancji dla innych narodowości oraz wyznań, dlatego sprowadzali się tu np. Żydzi oraz uchodźcy polityczni. Bardzo dobrze rozwijały się stosunki z Polską. Władysław Łokietek np. został koronowany w 1320 roku dzięki poparciu ówczesnego papieża. Stolica Apostolska popierała Polaków w sporach z Zakonem Krzyżackim. Dobrze układające się stosunki dyplomatyczne pomagały w dotarciu do Polski nowych wzorców kulturowych.

Papieżem, który przeniósł Stolicę Kościoła z powrotem do Watykanu był Grzegorz XI. Niedługo potem całym Kościołem wstrząsnęła schizma zachodnia, która doprowadziła do rozłamu. Kiedy sytuacja nieco się ustabilizowała, nastąpił sobór w Konstancji, a Marcin V został wybrany na papieża. Nadal jednak Awinion podlegał zwierzchnictwu papiestwa i do końca XVIII wieku, rządzili w mieście oraz całym departamencie legaci papiescy.

Obecnie miasto jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Prowansji. Ze względu na wspaniałą historię oraz liczne interesujące zabytki, odwiedzają go każdego roku rzesz turystów. Poza tym często organizowane są tu różnego rodzaju imprezy, które przyciągają tysiące osób.

Jednym z najsłynniejszych jest Most Awinioński. Dzięki niemu zostały połączone dwa brzegi Rodanu, pomiędzy Awinionem a Villeneuve-les-Avignon. Jego budowa rozpoczęła się w 1177 roku i trwała osiem lat. Na początku była to budowla drewniana. Był on długi na 900 metrów i miał 22 przęsła. Jednak w XVII wieku doszło do katastrofy, bowiem na skutek gwałtownego wezbrania nurt rzeki był tak silny, że zniszczył most. Pozostały po nim jedynie cztery przęsła.

Na uwagę zasługują także mury obronne, które mieszczą wiele zabytków. Pochodzą one z XIV wieku. W XIX wieku zostały one poddane gruntownej konserwacji, jednak nie wszystkie ich pierwotne elementy zostały odsłonięte.

Będąc w mieście, w którym mieściła się stolica Apostolska, nie sposób nie zwiedzić pałacu papieskiego. Został on wybudowany w stylu gotyckim. Pochodzi z XIV wieku. Pełnił on również funkcje obronne. Do dnia dzisiejszego nie zachowało się już wiele z dawnego wyposażenia Pałacu.

Innym ciekawym obiektem w Awinionie jest Muzeum Petit Palais. Jego początki sięgają XIV wieku. Został on wybudowany specjalnie dla biskupów i arcybiskupów mieszkających w tym mieście. Można tu podziwiać bogate zbiory malarstwa włoskiego o tematyce religijnej, które powstawały między XIII a XVI wiekiem.

Bardzo starym zabytkiem jest Katedra Notre-Dame-des-Doms. Została ona wybudowana w XII wieku w stylu romańskim. Niestety, nie zachowała się ona w pełni swojej okazałości, ponieważ padła ofiarą złodziei.

W pobliżu pałacu papieskiego znajduje się konserwatorium. W budynku tym niegdyś mieściła się mennica. Istnieje on już od 1619 roku. Fasada budynku wybudowana została w stylu barokowym. Mieści się na niej herb kardynała Scipione Borghese, który był nuncjuszem papieskim. Obrał on sobie ten budynek za siedzibę.

Pozostałością po innych niż Chrześcijaństwo religiach, jest stara, pochodząca z XIII wieku Synagoga. Niewiele zachowało się jednak z pierwotnej świątyni, reszta pochodzi z XIX wieku.

Oprócz tych zabytków, w Awinionie mieści się również wiele muzeów.

Po drugiej stronie rzeki Rodan znajduje się Villeneuve-les-Avignon. Miasto to powstało w XIII wieku. Czasami nazywa się je "miastem kardynałów", ze względu na to, że wielu z nich miało tu swoje przepiękne rezydencje.

Awinion słynie nie tylko z historii i zabytków, ale również z corocznego festiwalu, mogącego poszczycić się czterdziestoletnią tradycją. Jest to duża atrakcja, przyciągająca liczne grono turystów.

Orange - mieści się niedaleko od Awinionu. Tak jak wiele miejscowości w Prowansji, może pochwalić się długą historią, sięgającą wstecz aż do Imperium Rzymskiego. Wtedy to przezywało swój rozkwit. Kilkaset lat później, w XVI wieku, miasto to zamieszkiwała linia domu Nassau, wywodząca się z Holandii. Kiedy we Francji zaczęły się konflikty na tle religijnym, to tutaj żyli głównie protestanci. Najważniejsze zabytki w tym mieście są tylko dwa, jednak należą do jednych z najwspanialszych na kontynencie europejskim z czasów Imperium Rzymskiego.

Pierwszym z nich jest teatr, który powstał między 27 rokiem p.n.e. a 14 rokiem naszej ery, czyli za czasów panowania Augusta. Był to ogromny budynek, w którym mogło mieścić się nawet 10000 osób. Do tej pory zachował się on bez większych uszkodzeń. Jako jedyny z czasów antycznych na świecie, który zachował się do dziś - jest mur, będący tylną ścianą.

Warto obejrzeć także Łuk Triumfalny, który pochodzi z około 21 roku p.n.e. Ma on wysokość 18 metrów, a szerokość murów - około ośmiu. Ozdobiony jest reliefami, sławiącymi Juliusza Cezara.

W miasteczku latem odbywa się wiele imprez, które przyciągają wielu turystów.

Arles - miejscowość ta również leży nad Rodanem. Od Awinionu dzieli go około 36 kilometrów. Powstało ono w VI wieku p.n.e., gdy te tereny zajęli Grecy. Dzięki temu, że nastąpił upadek Marsylii, Arles przejęło jej główne funkcje. Arles stało się ważnym portem morskim i rzecznym. W II wieku wybudowano tu amfiteatr na 12 tysięcy osób oraz teatr, w którym mogło zmieścić się nawet 20 tysięcy osób. Budowle te zachowały się do dnia dzisiejszego i służą one jako miejsce różnego rodzaju imprez, przedstawień oraz walk byków. Miasto znane jest z tego, że pewien okres swojego życia spędził tu Vincent van Gogh. Namalował tu kilka ze swoich obrazów.

Amfiteatr rzymski wybudowany został w 75 roku n.e. Ma on długość 136 metrów, a szerokość 107 metrów. Miło tu miejsce wiele wydarzeń, stanowiących rozrywkę dla starożytnych Rzymian, takich jak: wyścigi rydwanów, walki gladiatorów. Podczas, gdy na te obszary najeżdżały plemiona barbarzyńskie pełnił on funkcje obronne.

Teatr z czasów rzymskich nie zachował się prawie wcale, można obecnie oglądać tylko dwie kolumny. Stało się tak dlatego, że przez wieki, materiał, z którego zbudowany był teatr służył do budowy innych obiektów, aż został w całości wykorzystany. Obecnie jest to miejsce letnich koncertów i innych imprez na świeżym powietrzu.

O wiele młodszą budowlą jest Kościół Saint-Trophime. Jego powstanie datuje się na przełom XI i XII wieku, w stylu romańskim. Być może to właśnie materiał z teatru posłużył do budowy tej świątyni.

Słynnym cmentarzem w miasteczku jest Les Alyscamps, w którym chowani byli pierwsi chrześcijańscy męczennicy.

W Arles wiele jeszcze innych budowli pochodzi z czasów rzymskich. Znajduje się tu również kilka ciekawych muzeów, takich jak: Muzeum Archeologiczne Arles, jest to miejsce, gdzie można zobaczyć eksponaty z początków naszej ery.

Innym interesującym miejsce jest Muzeum Arlaten.

Arles słynne jest z odbywających się tu każdego roku imprez. Jedna z najsłynniejszych jest Międzynarodowy Festiwal Fotograficzny. Z początkiem lata w mieście organizowane jest święto Arles. W mieście odbywają się również walki byków.

Camargue - są to tereny, które znajdują się w Delcie Rodanu. Obszar ten jest bardzo zabagniony, na skutek podmokłego terenu, spowodowanego częstym zalewaniem go przez wylewającą rzekę. Jest to teren bardzo cenny, ze względów ekologicznych, zachowało się tu bowiem wiele ciekawych gatunków wodnych zwierząt. Żyje tu ponad czterysta gatunków wodnych i błotnych ptaków. Jest to również obszar tranzytowy dla wędrówek ptaków. Spotyka się tu 160 gatunków wędrujących. Najciekawszym występującym tu gatunkiem jest flaming. Dzięki działającemu tu Muzeum Camarguais, można bliżej poznać te fascynujące obszary, rozpatrywane w różnych aspektach, nie tylko przyrodniczych, ale także kulturowych.

We Francji warto zobaczyć także Gorges du Verdon, czyli przełom rzeki Verdon. Ciągnie się on na długości 26 kilometrów. Dzięki mało odpornemu, wapiennemu podłożu, woda rzeczna mogła drążyć podłoże, rzeźbiąc w nim taką ciekawa formę krajobrazu. Nie ma większego kanionu na kontynencie europejskim.

Jednym z najsłynniejszych obszarów we Francji jest Lazurowe Wybrzeże, które co roku przyciąga mnóstwo turystów. Dzięki swojemu pięknemu położeniu mad Morzem Śródziemnym jest to jedna z największych atrakcji Francji. Lazurowym Wybrzeżem nazywany jest pas ciągnący się od Tulony do granicy z Włochami. Jest to nadal obszar Prowansji. Najsłynniejszy miastem Lazurowego Wybrzeża jest Nicea, jest ona nazywana nawet jego stolicą.

Obszary te były zamieszkane już 3 tysiące lat wstecz. Początkowo osadziły się tu ludy liguryjskie, a następnie zostały one przejęte przez greków z Azji Mniejszej. Zasięg ich kolonii z czasem stawał się coraz większy. Początkowo Grecy osiedlili się tylko w Marsylii, lecz szybko zajęli również: Hyeres, Saint-Tropez, Antibes i Niceę. W II wieku p.n.e. obszary te zostały zajęte przez Rzymian i weszły w skład Provincia Romana. Część z tych obszarów weszła w XIV/XV wieku pod władanie Francji, a część - weszła do księstwa Sabaudii. W końcu pod rządami Napoleona III w 1860 roku całość tych obszarów weszła w skład Francji.

W XIX wieku Lazurowe Wybrzeże zaczęło być sławne wśród turystów z całej Europy, zgłasza z Anglii, Rosji, oczywiście również z Francji, a także z poza kontynentu, bowiem przybywali tu nawet Amerykanie. Obecnie znajdują się tu wspaniałe kurorty, pełne pięciogwiazdkowych hoteli, oferujące mnóstwo rozrywek.