Grób Agamemnona - analiza i interpretacja — krótka
W „Grobie Agamemnona” Juliusz Słowacki, podczas podróży po Grecji, konfrontuje się z historią swojej ojczyzny. Poeta wykorzystuje liczne symbole i porównania, aby podkreślić swoje przesłanie. Jest to utwór pełen emocji – z jednej strony gniewu, a z drugiej – nadziei.
W pierwszych strofach poeta opisuje grobowiec Agamemnona, zwiedzając jego wnętrze. Wiersz Słowackiego jest wypełniony postaciami wywodzącymi się z kultury antycznej. Pojawiają się tu ród Atrydów, zamieszkujący Mykeny, a także Elektra i Arachna. Cisza, panująca w grobowcu króla Agamemnona oraz szczególna atmosfera, która go otacza, skłaniają poetę do refleksji nad przemijaniem i nieuchwytnością pragnień. Przepełnia go ogromny smutek.
W dalszej części grób Agamemnona nasuwa myśl o dawnych bitwach greckich pod Termopilami i Cheroneą. Porównuje losy Polski do losów starożytnej Grecji i wyraża głęboką rozpacz nad upadkiem ojczyzny. Wspomina, że Grecy walczyli do końca, a jego rodaków zalewa wstyd i niewola.
Wreszcie w ostatnich strofach „Grobu Agamemnona” poeta wzywa do walki o odrodzenie. Krytykuje współczesnych mu Polaków za brak odwagi i jedności, a Polskę za uległość wobec obcych mocarstw. Pragnie dla niej czegoś zupełnie innego: odwagi i bezkompromisowości. Chciałby, aby ojczyzna wstała z mogiły Powstania Listopadowego i zdecydowanie stawiła czoła wrogowi. Porównuje ją z boginią zemsty Eumenidą oraz nieustraszonym Prometeuszem. Zamierza dalej walczyć, tworząc poezję, która demaskuje błędy przeszłości, a jednocześnie przywraca wiarę w zjednoczenie i zwycięstwo.
