Grób Agamemnona - biografia autora
Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Był jednym z najbardziej znanych i docenionych poetów w historii polskiej literatury i znakomitym poetą romantycznym, a jednocześnie doskonałym dramaturgiem i filozofem. Nie bez powodu Słowacki znalazł się w gronie trzech wieszczów narodowych przy tak wybitnych twórcach, jak Adam Mickiewicz i Zygmunt Krasiński.
Pochodził z rodziny szlacheckiej, jego ojciec był profesorem literatury. Dzieciństwo spędził w otoczeniu kultury i nauki, co miało duży wpływ na jego późniejszą twórczość. Edukację zdobywał w Krzemieńcu i Wilnie.
W życiu prywatnym Słowacki był człowiekiem nieszczęśliwie zakochanym, jak przystało na prawdziwego romantyka. Jego związki zazwyczaj kończyły się niepowodzeniami, co przełożyło się na jego twórczość, w której często pojawia się motyw nieszczęśliwej miłości.
Swoją literacką karierę rozpoczął w młodym wieku. Początkowo pisał głównie wiersze, później zaczął tworzyć dramaty i poematy filozoficzne. Jego twórczość była silnie związana z sytuacją polityczną Polski, która przeżywała okres zaborów. Słowacki w swoich utworach wyrażał tęsknotę za niepodległą ojczyzną i wzywał do walki o wolność.
Juliusz Słowacki zmarł 3 kwietnia 1849 roku w Paryżu.
Najważniejsze utwory Juliusza Słowackiego:
- „Ksiądz Marek” (1829)
- „Kordian” (1834)
- „Grób Agamemnona” (1839-40)
- „Mazepa” (1840)
- „Beniowski” (1841)
- „Horsztyński” (1844)
- „Sen srebrny Salomei” (1844)
- „Lilla Weneda” (1846)
- „Król-duch” (1847)
- „Anhelli” (1847)
- „Dyplomata” (1848)
