Latarnik - biografia autora
Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej. Znany pisarz, publicysta i laureat Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1905 roku za całokształt twórczości, co uczyniło go jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy na skalę światową. Sławę przyniosły mu głównie obszerne powieści historyczne, ale pisał także znakomite nowele.
Pochodził z rodziny ziemiańskiej herbu Oszyk. Matka Stefania Cieciszowska była autorką wierszy i opowiadań, natomiast ojciec Józef pochodził z rodziny o tradycjach ziemiańskich i wojskowych.
Sienkiewicz rozpoczął edukację w Warszawie. Uczęszczał do Gimnazjum Realnego, ale parokrotnie zmieniał szkoły, a w wieku 19 lat przerwał naukę, podejmując pracę jako guwerner. W 1866 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia prawnicze, które jednak przerwał, przechodząc na studia medyczne, a następnie filozoficzno-historyczne. Żadnych z nich jednak nie ukończył. W tym okresie zaczął eksperymentować z pisarstwem.
Od 1869 roku Sienkiewicz pracował jako dziennikarz dla różnych czasopism, m.in. „Przeglądu Tygodniowego”, „Tygodnika Ilustrowanego”, „Gazety Polskiej” i „Niwy”. Debiutował powieścią „Na marne”, którą opublikował w 1872 roku. Wyjechał do Ameryki w 1876 roku, a następnie do Londynu, Paryża i Włoch, gdzie powstawały kolejne utwory, w tym „Ogniem i mieczem”, nad którym pracował w 1880 roku. W 1893 roku został członkiem Cesarskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.
Sienkiewicz był trzykrotnie żonaty – z Marią Szetkiewicz miał dwójkę dzieci, z drugą żoną Marią Wołodkowicz małżeństwo zostało unieważnione, natomiast z trzecią wybranką jego serca była Maria Babska.
Pisarz zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii, a jego prochy sprowadzono do Polski w 1924 roku, aby zostały pochowane w krypcie Bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
Ważniejsza twórczość:
- „Na marne” (1872)
- „Szkice węglem” (1877)
- „Janko Muzykant” (1879)
- „Listy z podróży do Ameryki” (1880)
- „Latarnik” (1881)
- „Ogniem i mieczem” (1884)
- „Potop” (1886)
- „Pan Wołodyjowski” (1888)
- „Sachem” (1889)
- „Pójdźmy za Nim!” (1892)
- „Rodzina Połanieckich” (1894)
- „Quo vadis” (1896)
- „Krzyżacy” (1900)
- „W pustyni i w puszczy” (1911)