Boska Komedia - geneza utworu i gatunek
Dante swoje dzieło zaczął pisać ok. 1307, czyli już po tym, jak opuścił Florencję. Dzieło zostało ukończone na kilka tygodni przed śmiercią w 1321 roku. Wydaje się, że impulsem do napisania dzieła była zarówno jego nieszczęśliwa miłość do Beatrycze, jak i spór cesarstwa i papiestwa, w który Dante jako zwolennik jednego ze stronnictw także się uwikłał.
Sam utwór „Boska komedia” ma formę poematu epickiego. Jest to utwór (wbrew temu, co mógłby sugerować źle odczytany tytuł) poważny, utrzymany w konwencji dyskusji religijnej, moralnej, etycznej. To także historia dochodzenia bohatera do poznania, możliwości stania wobec oblicza Boga.
Poemat zbudowany jest z trzech części: Piekła, Czyśćca i Raju, z których każda dzieli się na 9 kregów, tarasów, nieboskłonów. Każda część ma 33 pieśni, całość otwiera pieśń wstępna. Razem pieśni jest więc 100. Boska komedia to połączenie lirycznych pieśni z narracyjną opowieścią o bohaterze, który zagubiony w lesie grzechu, dorasta moralnie do kontaktu z Bogiem.
