Wolfgang Amadeusz Mozart, wielki kompozytor epoki klasycyzmu, jeden z klasyków wiedeńskich, urodził się w Salzburgu, w roku 1756. Salzburg była to miejscowość położona przy granicy Alp Austriackich. Mozart urodził się w rodzinie, w której tradycje muzyczne były krzewione już kilku pokoleń. Ojciec Mozarta, Leopold, pracował na dworze arcybiskupim, pełniąc funkcje pedagogiczne, a także ciesząc się opinią wybitnego koncertmistrza. Niezwykły talent syna dostrzegł bardzo wcześnie i zadbał o to aby młody Mozart otrzymał staranne wykształcenie muzyczne, dlatego też Wolfgang uczył się gry na klawesynie, skrzypcach, organach, oraz pobierał lekcje kompozycji. Możemy wyobrazić sobie jedynie jak wielki musiał być talent Wolfganga, skoro mając 6 lat, wraz z siostrą Marianną i ojcem podróżował (Wiedeń, Monachium, Berlin, Francja, Szwajcaria itd.)dając koncerty, już wtedy jako cudowne dziecko. Prawdopodobnie już pierwsze koncerty wystawiły na próbę zdrowie Mozarta. Podobno gdy miał pięć lat powstały jego pierwsze utwory, jednak z pewnością wiemy, że czasy wyjazdów i koncertów cudownego dziecka przyniosły pierwsze sonaty i symfonie.
W niedługim czasie poznał ludzi, którzy odegrali pewną rolę w kształtowaniu się muzyki Mozarta (przynajmniej przez pewien czas), a między innymi był to Jan Christian Bach, którego poznał Wolfgang w Londynie. Tam też było mu dane słuchać muzyki Georga Friedricha Haendla.
Stale podróżował, koncertował prezentując nie tylko swoje kompozycje, ale także i opracowania (przeróbki) dzieł innych kompozytorów.
Był także w Wiedniu, gdzie w 1768 roku grywano już symfonie Josepha Haydna. Dbano o to, aby Mozart otrzymał jak najlepsze lekcje z różnych dziedzin muzyki, stąd tez najlepszymi zajęciami były wyjazdy do tychże krajów, w których dany styl, czy gatunek, rozwijały się najprężniej. Dlatego też Mozart bywał w Mediolanie, Bolonii, Neapolu, Rzymie, Florencji.
Podobno podczas jego wizyty w Kaplicy Sykstyńskiej w roku 1770 miało miejsce takie zdarzenie: Mozart słyszał wówczas Miserere Allegriego, którego nuty były dostępne jedynie dla tamtejszego miejsca. Mozart podobno zanotował na kartce wszystkie linie melodyczne tego utworu, po jednokrotnym usłyszeniu. Faktem jest, że harmonia utworu nie była zbyt trudną, zwłaszcza dla Mozarta, jednak sam fakt, iż zapisane zostały wszystkie głosy bez popełnienia błędu, napawa zachwytem.
Mozart pozostawał na stanowisku koncertmistrza i organisty na dworze arcybiskupim, stąd też pewną ilość jego dzieł stanowią dzieła religijne, np.: Litanie, Regina coeli, Gloria, Credo. W roku 1771 powraca jeszcze raz do Mediolanu, bowiem tam miał złożyć dzieło, na które zamówienie odebrał w czasie poprzedniej wizyty.
Bardzo ważną datą w życiu Wolfganga Amadeusza był rok 1777, kiedy to wraz z matka podejmuje długą podróż do Mannheimu i Paryża. Był to wyjątkowo ciężki okres w życiu Mozarta, bowiem na jego barkach spoczywało utrzymanie siebie i matki. Niestety po niedługiej chorobie, matka Mozarta zmarła w Paryżu. Jeżeli chodzi o kwestie kompozytorskie, Mozart miał do swej dyspozycji mannheimską orkiestrę, co dawało mu duże możliwości. Mimo tej sytuacji, w czasie tym nie powstały żadne symfonie, za to prym w twórczości Mozarta wiodła wówczas muzyka solowa: sonaty fortepianowe, sonaty skrzypcowe, Koncert fletowy. Atmosfera Paryża nie była przychylna Wolfgangowi, można by nawet rzec- nieżyczliwa. Po powrocie do Salzburga skomponował Mszę koronacyjną, Koncert na dwa fortepiany, jednak nie ukrywał, że najbardziej interesuje go forma opery. Poznał w tamtym czasie Schikanedera, przedsiębiorcę, który zajmował się operami. Dla niego też napisał Zaide, która reprezentowała raczej operetkę i nie odegrała ważniejszej roli. Pragnienia kompozytorskie zaczęły się realizować, gdy otrzymał Wolfgang zamówienie na operę seria (Idemeneo re di Creta) od opery monachijskiej. Mozart wyjeżdżając do Monachium zaostrzył swe stosunki z arcybiskupem, co skończyło się wypowiedzeniem funkcji koncertmistrza. W zaistniałej sytuacji Wolfgang wyjeżdża do Wiednia w 1781 roku i tam już pozostaje. W tym samym roku ukończona zostaje praca nad pierwszym niemieckim singspielem kompozytora: Belmonte udn Constanze oder Entfuhrung aud dem Serail. W rok później, czyli w roku 1782 Mozart zakłada rodzinę wiążąc się z Konstancją Weber. Teraz na jego barkach spoczywa obowiązek utrzymania rodziny. Nie był to obowiązek prosty tym bardziej, że Mozart przyzwyczaił się do dość nieoszczędnego trybu życia. Co prawda pracował jako dworski muzyk kameralny w Wiedniu, był także zastępcą organisty w miejscowym kościele, dodatkowo należy uwzględnić także zamówienia, które w owym czasie realizował. Mimo to, środki na życie kurczyły się w bardzo szybkim tempie. Dodatkowym źródłem dochodu były opracowania dzieł Jana Sebastiana Bacha oraz Georga Friedricha Haendla, które sporządzał na zamówienie swego mecenasa, barona von Svieten`a. Pod koniec życia Mozart napisał największe dzieła:
opery Wesele Figara, Don Giovanni, Cosi fan tutte, Die Zauberflote,a także dzieła religijne, w tym Requiem, które jednak nie zostało przez niego skończone, bowiem Wolfgang umiera w roku 1791.
Historia Requiem również jest bardzo ciekawa, bowiem jak się okazuje nie był to utwór, który powstał z pragnienia serca kompozytora, a na zamówienie połączone wraz z rezygnacją z praw kompozytorskich. W takim wypadku, biorąc pod uwagę doskonałość dzieła, cieszymy się , że nie zostało ukończone przez kompozytora, bowiem prawa autorskie pozostały przy nim.
Jak wiemy, Wolfgang zdążył napisać Requiem jedynie do słów [] części Lacrimosa, dalszą częścią zajął się jego uczeń. Jednak jego wersja nie jest jedyna, bowiem oficjalnie istnieją cztery opracowania pozostałych części Requiem, a są to m. in.: opracowanie Hogwooda, Norringtona, Herreweghe`a.
Spośród bogatej spuścizny artystycznej warto wymienić chociaż część dzieł kompozytora:
OPERY
- poważna (seria)
- Mitridate, re di Ponto
- Idomeneo
- La clemenza di Tito
- komiczną (buffa)
- Le nozze di Figaro
- Don Giovanni
- Cosi fan tutte
- singspiele
- Bastien und Bastienne
- Entfuhrung aus dem Serail
- Zauberflote
- opera baletowa
- Ascanio in Alba
- Les petits riens
PIEŚNI
pieśni nie pisał systematycznie. Budowa rozciągała się od pieśni menuetowych we wcześniejszym okresie, poprzez arietty francuskie, pieśni o charakterze dramatycznym, wszystkie natomiast posiadały bardzo zróżnicowany układ, bądź to da cappo, budowę rondową, ewentualnie o budowie zwrotkowej. Kolejne typy to pieśń deklamacyjna oraz arie koncertowe.
MUZYKA RELIGIJNA
msze (Msza koronacyjna, Msza c- moll, Requiem)
nieszpory
litanie
motety
pieśni religijne
offertoria
KONCERTY
niestety nie wszystkie koncerty przetrwały do naszych czasów. Zróżnicowanie instrumentarium : flet, fortepian, obój, fagot, róg, harfa, skrzypce, altówka, wiolonczela.
SYMFONIE
czterdzieści dwie symfonie przede wszystkim reprezentujące skład: orkiestra smyczkowa, dwa oboje, dwa rogi. W niektórych pojawiały się ponadto flety, trąbki, kotły.
Symfonia D- dur KV 84 ( dodatkowo występują rogi i oboje)
Symfonia A- dur KV 134 (dodatkowo występuje flet)
Symfonia D- dur KV 45 ( Allegro tej symfonii ma nazwę Ouverture)
Symfonia D- dur KV 385 " Haffnerowska"
Symfonia D- dur KV 504 " Praska"
42 Symfonia C- dur KV 551 "Jowiszowa" - ostatnia
MUZYKA KAMERALNA ORAZ KAMERALNA Z FORTEPIANEM
SONATA
zajmuje dość pokaźny repertuar w twórczości kompozytora. Przede wszystkim ugruntowuje formę sonatową, która przecież w tymże okresie dojrzewała.
