1756-1791
Wolfgang Amadeusz Mozart to najwybitniejszy muzyk i kompozytor austriackiego klasycyzmu, geniusz wszech czasów, ubóstwiany przez współczesnych i czczony do dziś. Jego utwory są grane na całym świecie.
Genialne dziecko - już jako pięciolatek komponował pierwsze utwory. Gry uczył się początkowo u swojego ojca, Leopolda, który był wicekapelmistrzem na dworze arcybiskupa w Salzburgu. Kiedy miał sześć lat, wyruszył z ojcem w podróż po Europie, był m.in. w Monachium, Wiedniu, w stolicach Fracji i Anglii, w Hadze, Amsterdamie, Genewie i Zurychu, wszędzie budził zachwyt, okrzyknięto go "cudownym dzieckiem". Wkrótce po powrocie do Salzburga (1766), Mozart otrzymał posadę koncertmistrza w kapeli arcybiskupiej, gdzie grał razem z ojcem. Odbywał liczne podróże, w latach 1769-1791 trzykrotnie przebywał we Włoszech, w 1777 roku dał serię koncertów w Monachium, Mannheim i Paryżu. W roku 1781 popadł w konflikt z dotychczasowym pracodawcą, biskupem Colloredo i ostatecznie zrezygnował z służby na jego dworze. Przeniósł się do Wiednia, gdzie toczyło się burzliwe życie kulturalne. W Wiedniu poznał m.in. J. Haydna, którego twórczość była dla niego inspiracją. Jego wybitny talent szybko zdobywał sobie uznanie i w roku 1787 Mozart został kompozytorem na dworze cesarskim. Jego dorobek jest niezwykle bogaty pod względem form i objętości. W latach 80-tych XVIII wieku skomponował trzy wybitne opery: "Uprowadzenie z seraju", "Wesele Figara" i "Don Giovanniniego". Kolejna dekada przyniosła: "Cosi fan tutte", "Łaskawość Tytusa" i "Czarodziejski flet". Do najbardziej znanych kompozycji Mozarta można zaliczyć także: koncerty fortepianowe, symfonie D-dur Haffnerowską (1782), C-dur Linzką (1783), D-dur Praską, Es-dur KV 543 (1788), g-moll KV 550 (1788), C-dur Jowiszową (1788), Mszę c-moll a także nie dokończoną przez Mozarta (dokonał tego już po jego śmierci, jego uczeń Süssmayr) "Requiem" d-moll.
Mozart był twórcą wszechstronnym, pisał szybko i niepowtarzalnie. Komponował zarówno poważne opery (seria), jak i komiczne (buffa). Do mistrzostwa doprowadził singspiele, ("Uprowadzenie z seraju"). Wybitnym utworem jest też "Don Juan", który Mozart sam określał jako "dramat żartobliwy". Wyjątkowość utworu polega na doskonałym połączeniu komizmu i tragizmu. W "Czarodziejskim flecie" (libreto E. Schikaneder wg niemieckiej baśni Ch.M. Wielanda), udało mu się umiejętnie zestawić elementy świata realnego z fantastycznymi efektami. To połączenie stało się później inspiracja dla twórców niemieckiej opery romantycznej.
Jako pianista zapisał się w historii muzyki maestrią w zakresie cyklu sonatowego i symfonicznego. Muzyka, która pisał był doskonale harmoniczna i konstrukcyjnie dopracowana. Jednocześnie nie rezygnował z głębokiej ekspresji, która z czasem jeszcze się pogłębiała.
