Powieści Franza Kafki - pisarza pochodzącego z Pragi, a tworzącego w języku niemieckim - zaliczane są współcześnie do kanonu literatury światowej. Jednym z najbardziej znanych jego utworów jest powieść "Proces".
Na kartach tej powieści przedstawiona jest historia Józefa K. Otóż główny bohater pewnego ranka budzi się i zastaje w swoim pokoju i nad swoim łóżkiem dwójkę mężczyzn. Zapewne nie małe było jego zaskoczenie, a tym większe okazało się, gdy mężczyźni zakomunikowali mu, że przeciw niemu toczy się proces sądowy. Józef K. zdaje sobie sprawę z tego, że wszelkie oskarżenia są bezpodstawne, ponieważ nie zrobił on niczego, co mogłoby się klasyfikować, jako zbrodnia, lub czyn godny sądu i kary. Oczywiście bohater próbuje się dowiedzieć, jakie są podstawy wytoczenia procesu, o co się go oskarża, przed jakim sądem ma się stawić. Jednak jego pytania i działania okazują się całkowicie bezowocne. Im większa jest jego chęć odkrycia prawdy, tym bardziej zdaje się od niej oddalać. Wszystkie jego starania nie znajdują oddźwięku. Mota się i pląta jakby w labiryncie, w sieci niewyjaśnionych wydarzeń, których początku nie zna, a i koniec oddala się z każdą chwilą. W końcu pada wyrok - najwyższy. Jest nim kara śmierci dla człowieka, który nawet nie wie, za co jest sądzony. Cała sytuacja jest całkowicie absurdalna. Ponieważ proces z punktu widzenia prawa zakłada, że ma się toczyć z czyjejś wyraźnej inicjatywy, ma się rozgrywać przed sądem, który powinien wyjaśnić kwestię sporną. Tymczasem w "Procesie" Kafki, żaden z warunków prawidłowego procesu nie został spełniony. Józef K. nie zna osoby, czy instytucji, która go pozwała. Nie wie co jest podstawą oskarżenia i przed jakim sądem sprawa ma się toczyć.
Józef K. to typowy bohater kafkowski. Osamotniony, wplątany w sytuację bez wyjścia, buntujący się wobec jawnej niesprawiedliwości, jednak całkowicie z góry skazany na porażkę. Jest to również bohater uniwersalny i metaforyczny. Autor nazwał go Józefem K. celowo, wybierając pospolite wówczas imię i nie nadając nazwiska, ponieważ sytuacja, która spotkała głównego bohatera mogła przydarzyć się każdemu z nas. Metaforyczność "Procesu" wynika z faktu, że pod osłoną typowej fabuły, kryją się głębokie i ważne przesłania. W powieści jest wiele niedookreślonych miejsc, które pozostawiają czytelnikowi wolność interpretacyjną. Ten typ fabuły jest określany mianem powieści - paraboli.
