Franz Kafka należy dzisiaj już do klasyki literatury światowej. Uznaje się go również często za jednego z najwybitniejszych pisarzy okresu międzywojennego. Jego dorobek literacki nie jest może pokaźnych rozmiarów, ale oczywiście nie o ilość tutaj chodzi, ale o jakość. Takie utwory, jak: "Zamek", "Ameryka" no i oczywiście "Proces" nie mogą się równać z niczym innym.
"Proces" jest utworem, który zaskakuje czytelnika już od pierwszych stron. Autor prezentuje nam bowiem historie bohatera Józefa K., który pewnego dnia po przebudzenia widzi w swym mieszkaniu dwóch mężczyzn, którzy przybyli zakomunikować mu, że toczy się przeciwko niemu proces przed sądem. Zaskoczony Józef K. próbuje się dowiedzieć czegoś więcej od tajemniczych przybyszów, pyta o co się go oskarża, przed jakim sądem ma stanąć. Najważniejsze jest jednak to, że Józef K. nie zrobił nic, co mogłoby się kwalifikować jako czyn godny sądu i kary. Postanawia dowiedzieć się na własną rękę i wyjaśnić całą sprawę. Jednak im bardziej chce dojść do prawdy, tym oddala się od niej coraz dalej. Wciąż ma wrażenie, że jego działania nie prowadzą o do nikąd. Pląta się ciągle jakby w labiryncie, sieci, która nie posiada końca, ani punktu, w którym mógłby się zatrzymać. Ostatecznie poddaje się a wyrok, który zapada jest skazujący na śmierć.
Kafka stworzył nie tylko bardzo interesującą fabułę, ale również jej forma jest bardzo ciekawa. Nie wiemy gdzie dzieją się opowiadane wydarzenia, nie wiemy za wiele o poszczególnych bohaterach, ani nawet o samym Józefie K. Przez taki zabieg Kafka chciał uzyskać uniwersalność opowiedzianej historii, pokazać, że coś takiego mogło przydarzyć się każdemu człowiekowi, dlatego nie nadał nazwiska swemu bohaterowi. Poza tym "Proces" jest powieścią-parabolą, która kryje pod płaszczem fabuły głęboki i ważne przesłania, a dzięki tej metaforycznej i nieokreślonej fabule pozwala na wielość odczytać i interpretacji.
"Proces" Franza Kafki jest utworem, który nosi w sobie znamiona czasu i formowanie się nowego modelu literatury. Związane jest to z odejściem od klasycznych form powieściowych w stronę eksperymentów formalnych, które są znamienne dla tego okresu w literaturze.
