FRANCISZEK ĆWIEKOWSKI
Franciszek Ćwiekowski urodzony 22 października 1800 roku w malutkiej wiosce Spananillarello u podnóża włoskich gór już od dzieciństwa wykazywał szerokie zainteresowania idące w kierunku sztuki. Najprawdopodobniej to właśnie one zadecydowały o późniejszej jego karierze. W wieku 9 lat Franciszek wstępuje do miejscowej szkoły parafialnej, gdzie uczy się głównie historii, literatury i historii sztuki. Jest jednym z najlepszych uczniów i zapewne dlatego po zakończeniu podstawowej edukacji pnie się dalej w górę.
W 1817 roku zostaje przyjęty na Uniwersytet Wileński i tam rozwija, jeszcze niedojrzały talent twórczy - pisze poezje i wygłasza mowy. Zauważony przez profesorów tworzy pierwsze utwory odzwierciedlające jego uczucia i poglądy. Są to głównie ballady, ody i limeryki, w których zawiera swoje najgłębsze przemyślenia. Cały świat skupiający się we wnętrzu Franciszka zostaje przelany na papier stając się autentycznym odbiciem jego duszy. Wiersze przepojone są niezwykłą kunsztownością, ale także talentem i specyficznym sposobem wyrażania myśli, który ściąga wielu czytelników.
Ważnym momentem w życiu Franciszka jest rok 1821. Wtedy to przeżywa swoją pierwszą młodzieńczą miłość, zakończoną jednak totalnym niepowodzeniem. Genowefa Pappalcino to kobieta piękna, aczkolwiek wywodząca się z zubożałej rodziny. To w znacznej mierze uniemożliwiało spotkania kochanków. Rodzice Franciszka nie są w stanie zaakceptować związku syna. Ten jednak idzie za głosem swojego serca. Za namową przyjaciela "porywa" ukochaną i udaje się do Ameryki, aby tam szczęśliwie ułożyć sobie życie. Wcześniej dowiaduje się, że wybranka choruje na groźną i praktycznie nieuleczalną chorobę atakującą drogi układu oddechowego. To jednak nie zmienia jego decyzji i Franciszek opuszcza Europę.
W roku 1825 wydaje zostaje pierwsza obszerna książka "Ostatni rejs", która odnosi ogromny sukces nie tylko w Ameryce, ale również w Europie. Jej nakłady przewyższają znacznie oczekiwania Franciszka i jednocześnie zaliczają go do jednego z najwybitniejszych pisarzy tego okresu. Dwa lata później wydany zostaje kolejny fenomen w dziedzinie literatury. Jest to zbiór poezji pt. "Francesco", który w znakomity sposób łączy kwestię niezwykłości przyrody i jej wpływu na żyjących w jej otoczeniu ludzi. Zbiór charakteryzuje się również artystycznym, nowatorskim słownictwem, nieznanym do tej pory w historii literatury.
Dobrą passę przerywa śmierć ukochanej w roku 1829, co ma niesamowity wpływ na dalsze życie Franciszka. Poeta popada w depresję i całkowicie odizolowuje się od społeczeństwa. Nie cieszą go już poprzednie sukcesy i nie myśli o następnych. Pogłębiająca się choroba psychiczna całkowicie wyniszcza organizm pisarza i doprowadza go w końcu do samobójczej śmierci. Pochowany zostaje w roku 1830 na jednym z nowojorskich cmentarzy. W roku 1901 jego zwłoki zostają przetransportowane do Włoch i umieszczone w rzymskiej katedrze.
