Literatura parenetyczna - to taka literatura, której utwory zawierają różnego rodzaju nauki o charakterze moralizatorskim. Kształtują one określone wzorce postępowania potrzebne do realizacji pewnych ról społecznych. Takim przykładem literatury parenetycznej jest bez wątpienia "Odprawa posłów greckich" Jana Kochanowskiego.
Kochanowski przedstawia wydarzenia zaczerpnięte z mitu wojny trojańskiej. Temat zaczerpnięty z "Iliady. Akcja "Odprawy ..." toczy się w Troi, w królewskim domu Priama. Przebywa tam Helena porwana przez Aleksandra. Dwaj greccy posłowie Menalaus i Ulisses żądają niezwłocznego jej wydania. Aby podjąć jak najlepszą decyzję zwołana zostaje rada Trojańska, której decyzją Helena ma jednak pozostać w Troi. Posłowie odjeżdżają. Wobec powyższych okoliczności niebawem wybuchnie wojna. Wojna, która przyniesie Troi zagładę. Kochanowski sięga do tradycji retorycznego teatru rzymskiego poety i filozofa Seneki Młodszego bardzo popularnego w epoce odrodzenia. Kochanowski sięga też głębiej do tragedii greckiej reprezentowanej przez Ajschylosa i Eurypidesa. Kochanowskiemu nie chodzi o rozwinięcie tematyki mitu trojańskiego ale raczej o refleksje związane z tą opowieścią. Ma ona być jedynie początkiem do głębszych refleksji, pretekstem do wszelkich rozważań dotyczących spraw ogólniejszych. "Odprawa..." jest dramatem politycznym oraz dramatem postaw moralnych. Dramat ten mówi o normach etycznych którym podlega człowiek jako jednostka oraz jako część społeczności - państwa, w którym żyje i funkcjonuje. Dwa obecne w dramacie plany akcji wzajemnie się przenikają: jest to plan prywatny i plan społeczny. Naruszenie planu prywatnego rzutuje na plan społeczny. Plan publiczny staje się konsekwencją realizacji planów prywatnych. Zakłócenie zasad etycznych i moralnych w postawie jednego bohatera - Aleksandra wpływa w zasadniczy sposób na losy państwa. Aleksander jest uosobieniem egoizmu i prywaty, nieposkromionej pasji staje się przyczyną zagłady państwa.
Antenor pozytywny bohater tej tragedii jest symbolem patriotyzmu, szlachetności oraz mądrość. Rozumie, że dobro ojczyzny jest najważniejsze i żadne prywatne racje nie mogą tego społecznego dobra przesłonić. Nawet jeśli te kaprysy są kaprysami władcy. Antenor pozornie ponosi klęskę albowiem Helena nadal pozostaje w Troi, staje się nadal wzorcem godnym naśladowania, bo nie zmienia swych zasad moralnych. Wzywa do obrony kraju i przygotowuje solidną obronę zaatakowanego kraju. To wielki i prawdziwy patriota. Aleksander jest jego przeciwieństwem.
Przedstawiona narada trojańska jest odzwierciedleniem polskich sejmików szlacheckich. Kochanowski świadomie porównuje mityczną sytuację do sytuacji XVI wiecznego kraju. Autor jednoznacznie potępił zachowawcze zachowanie polskiej szlachty. Pragnął zachęcić szlachtę do wyprawy na Moskwę.
Polskie państwo niestety pełne jest takich posłów jak Aleksander myślących jedynie o zaspokojeniu swoich egoistycznych pobudek. Niewielu jest natomiast takich osób jak Antenor dbających o interesy państwa.
Utwór Kochanowskiego jest wielkim apelem do wszystkich mieszkańców państwa do walki o dobro ojczyzny. Wzywa do patriotyzmu a nie do prywaty i egoizmu. Każe troszczyć się o dobro ojczyzny. W usta Antenora wkłada słowa, o których zasadności jest głęboko przekonany:
"Na każdy rok nam każą radzić o obronie. Ba, radźmy też o wojnie, nie wszystko się brońmy. Radźmy, jako kogo bić; lepiej, niż go czekać!"
To apel wzywający Polaków do walki przeciw Moskwie. To apel wzywający do tego, aby Polacy myśleli o dobru ojczyzny a nie o swoim własnym. To apel człowieka, któremu bliski jest kraj w którym mieszka.
