Matka Boska jest obok Jezusa i postaci Boga Ojca najważniejszą postacią w Piśmie Świętym.
Poświęcono jej w literaturze, malarstwie, rzeźbiarstwie wiele miejsca. Ludzie wierzący zwracają się do niej w modlitwach o pomoc, orędownictwo, czy opiekę. Matka Boska postrzegana jest jako osoba pośrednicząca między światem i ludzkimi problemami, a Stwórcą. Polska kultura również od samego początku znajduje szczególne miejsce dla Jej osoby. Jest nie tylko opiekunką i pocieszycielką ludzi, ale przede wszystkim całej Polski. W dorobku całej naszej literatury znajduje się ogromna ilość utworów poświęconych, lub kierowanych do matki Boskiej. Przykładem mogą stać się choćby wiersze: "Hymn" J. Słowackiego, czy "Modlitwa do Bogarodzicy" Baczyńskiego, a także anonimowy i najstarszy w polskim dorobku literackim - utwór "Bogurodzica". Wszystkie te utwory nie tylko są wywyższeniem Maryi, ale ważny jest fakt, że wszystkie były niezwykle istotne w różnych sytuacjach politycznych i historycznych kraju. Oddziaływały na ludzi podbudowując ich i pocieszając. Często stawały się swoistym hymnem (Bogurodzica śpiewana przed bitwą pod Grunwaldem; utwór ten to także pierwszy hymn Polski w ogóle) zagrzewającym żołnierzy do walki o wolność dla państwa i wszystkim obywateli.
Najstarszą pieśnią jest "Bogurodzica" - powstała w okresie średniowiecza. To pierwsza pieśń, która powstała w naszym ojczystym języku. Utwór ma formę modlitwy błagalnej. Pierwsza zwrotka skierowanej jest do Najświętszej Marii, aby "zjednała" nam łaskę swego syna i poprosiła go, aby pomógł ludziom na ziemi. W następnej zwrotce pojawia się już bezpośrednia prośba skierowana tym razem do samego Jezusa, aby ze względu na Jana Chrzciciela, był łaskaw wysłuchać próśb i sprawił, aby ludzie mogli żyć w szczęściu na ziemi, a także uzyskali zbawienie po śmierci. Każda zwrotka kończy się zwrotem "Kyrie elejson", czyli "Panie zmiłuj się nad nami". Zabieg ten wskazuje na modlitewny charakter pieśni.
Najciekawszym faktem jest to, że pieśń ta aż do XVI wieku była hymnem narodowym i śpiewano ją przed każdą ważną bitwą, czy walką - np. w 1410 roku w bitwie pod Grunwaldem.
Wiersz J. Słowackiego powstał w niezwykle trudnym okresie dla Polski, a mianowicie w czasie powstania listopadowego. Utwór ten, tak samo jak poprzedni, ma charakter modlitwy, w której poeta prosi o poprawę politycznej sytuacji państwa. Słowacki zwraca się do: "Bogarodzico, Dziewico! Słuchaj nas Matko Boża". Poeta zwraca się z prośbą do Najświętszej Marii, gdyż ciągle ma nadzieję na odzyskanie wolności - "Wolności błyszczy zorza". Autor prosi: "Podnieś głos rycerze", gdyż chce, aby do jego prośby przyłączyli się wszyscy walczący Polacy. Wszyscy ci, którym zależy na losie państwa. Matka Boska będąc opiekunką narodu, może sprawić, że zostanie wynagrodzona odwaga, waleczność, męstwo i bohaterstwo polskich żołnierzy. Słowacki jest pewien, że Polsce uda się kiedyś wyjść z tej beznadziejnej opresji rosyjskiej, gdyż "i tam są ludzie - i tam mają duszę". Wierzy, że nadejdzie kres ich bezlitosnego postępowania. Kiedyś ich atak i terror zostanie przezwyciężony przez polskie oddziały. Ale najważniejsze jest, aby w to uwierzyć i walczyć do samego końca. Wróg jawiący się pod postacią dwugłowego orła: "Spojrzał i nie miał mocy / Patrzeć na wolne narody/ Olśniony blaskiem swobody / w ciemność uleciał północy".
Pod koniec utworu poeta zwraca się do Litwy i jej obywateli, aby oni także przeciwstawili się wrogowi i nie pozwolili, aby panoszył się na ich terenie. Autor prosi ich aby wytrwali bo w ich rękach leży los i wolność państwa, a także wolność ich samych.
Słowacki porównuję Polskę do Feniksa - symbolu wolności, który powstaje z popiołu i ziemi, aby wzlecieć w górę. Mówi, że Feniks jest symbolem naszego narodu, gdyż wskazuje, że nawet w najgorszej sytuacji można się podnieść i wszystko przezwyciężyć.
Trzeci poeta - K. K. Baczyński - również żyję w trudnej sytuacji polski, chodzi o II wojnę światową. Jest to straszny moment nie tylko dla ojczyzny, ale przede wszystkim ludzi, którzy żyli w ciągłym strachu i cierpieniu. Wojna to czas, w którym nie ma moralności, etyki, wszelkie dotąd obowiązujące zasady funkcjonowania społecznego ulegają deformacji, albo zniszczeniu. Ludzie muszą zmagać się w czasie wojny z nieludzkimi cierpieniami i straszliwymi warunkami życia. Poeta również jak dwaj pozostali autorzy, prosi Matkę Boską, aby do tego nie dopuściła. Aby pomogła ludziom zachować siły do walki o swoja godność i życie. Prosi także, aby w razie śmierci człowiek, który zginął za wolność ojczyzny, uzyskał godne miejsce przy jej boku. Aby właśnie w niebie spotkała go zasłużona nagroda za swoją waleczność i odwagę.
Poeta jest przerażony tym jak wielkie spustoszenie w moralności i umysłach obywateli czyni wojna. Ludzie stają się zwierzęcy i nieczuli na krzywdy i ból innych. Są zrezygnowani i obojętni na wszystko co ich otacza. Ale zdaniem poety to nie jest oznaka tchórzostwa, ale chwilowego załamania i rezygnacji z tego, że wszystko się może jeszcze poprawić. Baczyński przypomina, że Maryja przecież także musiała pogodzić się ze straszną śmiercią, przez ukrzyżowanie, swojego jedynego syna, dlatego prosi Ją: "naucz matki nasze / jak cierpieć trzeba". Matka Boska jest przez to osobą, która rozumie cierpienia wszystkich ludzi i tylko ona może im ulżyć w bólu i strachu. Może się za nimi wstawić i wziąć ich w opiekę.
Poeta gdy nastała wojna, był młodym człowiekiem i miał okazje zaobserwować, że młodzi ludzie byli zmuszeni strzelać do drugiego człowieka, aby ratować swoje własne życie. Mówi do Maryi "nagnij pochmurną broń naszą / gdy zaczniemy walczyć miłością".
Baczyński w całej swojej poezji niejednokrotnie wskazywał na fakt, że wojna czyni z człowieka zupełnie inną osobę. Chęć przeżycia sprawia, że trzeba zabijać i mordować innych, gdyż tymi innymi są to przecież ludzie, którzy chcą nam zrobić krzywdę, którzy zagrażają naszej suwerenności, wolności i naszemu szczęściu.
Chociaż wszystkie trzy utwory są oddalone od siebie kilkunastoma latami, wszystkie mają niemal taka samą tematykę. Ich głównym celem staje się wyproszenie u Matki Boskiej łaski dla Polaków i Polski, prośba o odzyskanie niepodległości i wolności. Każdy z poetów wieży, że wstawiennictwo Maryi pomoże, że często jej wstawiennictwo to ostatnia szansa na godne i spokojne życie. Wszystkie wiersze wskazują również, jak wielkie znaczenie dla Polaków ma Matka Boska. Jest ona postacią, której można zawierzyć i wyjawić wszystkie, nawet te najbardziej skryte problemy, aby wybłagać u niej łaskę dla siebie i swoich bliskich.
