Miłość jest najpiękniejszym uczuciem w życiu człowieka. Świat w oczach zakochanych jest radosny, kolorowy, pozbawiony cierpienia. Jednak bardzo często zdarza się tak, że miłość nie jest błogosławieństwem w życiu człowieka, lecz staje się przekleństwem i przyczyną ogromnych cierpień i osobistych dramatów. W literaturze mamy wiele przykładów potwierdzających to, że czasem miłość doprowadza do tragedii.

Jednym z przykładów może być historii Wertera. Tytułowy bohater utworu Goethego zatytułowanego "Cierpienia młodego Wertera" zakochał się bez pamięci w Lottcie. Traktuje ją jako uosobienie cnót i ideał kobiety. Niestety miłość ta od początku naznaczona jest cierpieniem, gdyż Lotta jest już zaręczona z innym mężczyzną. Werter wie o tym, jednak nie potrafi przestać myśleć o tej kobiecie. Dramat Wertera potęguje to, że jest on człowiekiem nadwrażliwym . Jego nadmierna uczuciowość i skłonność do refleksji powodują, że uczucie to staje się pełne pasji i bólu. Werter próbuje uciec od tego cierpienia jednak nie udaje mu się to, bo myśl o Lottcie stale mu towarzyszy. Nieszczęśliwa miłość doprowadza młodzieńca do tego, ze postanawia on odebrać sobie życie.

Jeszcze jednym przykładem młodzieńca, który przeżywa ogromny dramat spowodowany nieszczęśliwą miłością jest Gustaw z VI części " Dziadów." Młody człowiek bardzo kochał Marylę. Ich związek traktował jako swoistego rodzaju " komunię dusz". Idealizował on bardzo kobietę swego serca uważał ją za anioła. Uczucie do Maryli nadało jego życiu sens i najwyższą wartość. Dlatego też rozstanie ukochaną i jej ślub z innym człowiekiem był dla Gustaw ogromnym ciosem i życiową tragedią. Rozpaczi ból doprowadziły go do tego, że odebrał on sobie życie. Los Gustawa był jednak stokroć gorszy od losu Wertera, bowiem samobójstwo nie zakończyło cierpień Mickiewiczowskiego bohatera. Musiał się on nadal błąkać po ziemi jako upiór i wciąż na nowo przeżywać swoją tragedię.

Również w utworze Byrona zatytułowanym "Giaur" miłość jest przyczyną tragedii. Tytułowy bohater pokochał kiedyś wielką miłością Leilę żonę Hassana. Kobieta również obdarzyła go uczuciem. Gdy o zdradzie Leili dowiedział się jej małżonek w przypływie szału zabił kobietę a jej ciało kazał wrzucić do morza. Gdy Giaur dowiedział się o tym, poprzysiągł zemstę. Zabił Hassana z zimną krwią. Jednak jego śmierć nie przywróciła Giaurowi spokoju. Właściwie dopiero po dokonaniu zemsty cierpienie wraca ze zdwojoną siłą. Miłość do Leili jest wciąż żywa w sercu Giaura i sprawia, że nie może on w żaden sposób pogodzić się ze stratą ukochanej. Jego tragedia i cierpienie nią wywołane sprawia, że ten nieszczęśliwy człowiek nie umie już żyć między ludźmi. Ukrywa się w klasztorze, by tam dokonać swego żywota.

Także w " Panu Tadeuszu" Mickiewicza przedstawiona została historią uczucia, które stało się przyczyną tragedii. Mowa tu o miłości Jacka Soplicy go Ewy Horeszkówny. Młodzi kochali się bardzo i chcieli się pobrać. Jednak na drodze do ich szczęścia stanął Stolnik, który nie chciał dopuścić do tego, by Wąsal stał się członkiem jego rodziny i mężem ukochanej jedynaczki. Kazał podać Jackowi czarną polewkę, co oznaczało, że jego konkury zostały odrzucone. Od tego momentu szczęśliwe dotąd życie Jacka zmieniło się w koszmar. Decyzję Stolnika przyjął jako wielką zniewagę i zdradę. Do tej pory uważał bowiem Horeszkę za swego przyjaciela. Przede wszystkim jednak ogromny ból sprawiła mu utrata ukochanej Ewy, którą Stolnik wydał za mąż za bogatego szlachcica. Jacek bardzo cierpiał i próbował na różne sposoby poradzić sobie z tragedią, która go dotknęła. Popadł w alkoholizm, ożenił się też z niekochaną kobietą. Nic jednak nie było w stanie złagodzić bólu. Żadne lekarstwo nie okazało się skuteczne. Wreszcie cierpienie doprowadziło do tragedii. W przypływie złości Jacek zabił Stolnika, gdy na jego dwór pewnej nocy napadli Moskale.

Dramat Jacka Soplicy miał jednak paradoksalnie dobre zakończenie. Po wielu latach zrozumiał on ogrom swej przewiny i odpokutował ją, służąc ojczyźnie i zasłaniając własna piersią ostatniego z Horeszków w czasie bitwy. Spędzone w klasztorze lata pozwoliły mu także pogodzić się z utratą Ewy, choć nigdy nie przestał kochać tej kobiety.

Przedstawione przeze mnie przykłady pokazują, jak wielkim dramatem może być nieszczęśliwa miłość. Jest przyczyną nie tylko wielkich cierpień i rozterek wewnętrznych, ale może również prowadzić do wielkich tragedii. W przypadku Wertera i Gustawa miłość okazała się na tyle siła niszczącą, że doprowadziła ich aż do samobójstwa. Śmierć bądź utrata ukochanej także może być powodem nieszczęścia. Giaur utraciwszy Leilę posunął się do zabicia Hassana. Jacek Soplica za odmówienie mu Ewy, zastrzelił jej ojca Stolnika. Myślę ,że przedstawione przeze mnie historie udowadniają, że miłość może być wielką siłą niszczącą i wywołującą bardzo silne namiętności.