GUSTAW

A. Fredro Śluby panieńskie, bohater główny; podopieczny Radosta, w finale komedii narzeczony Anieli

Wygląd: Młody fircyk, pojawia się na scenie w czarnej pelerynie - wraca z hulanki, wchodzi przez okno nad ranem, licząc, że nikt go nie zobaczy

Życiorys: Birbant, hulaka, bywały na warszawskich salonach, wyraźnie nudzi się na wsi. Pociąga go jedynie życie w mieście, gdzie otacza go mnóstwo ludzi, panuje ruch, gwar

Charakterystyka: Lekkomyślny młodzian, fircyk, birbant, filut, ale sympatyczny. Cechuje go spryt, humor, dowcip, energia, pomysłowość. Jest pewny siebie, cieszy się powodzeniem u kobiet. Na razie nie chce się żenić, ale ulega stryjaszkowi i odwiedza pannę. Nie zabiega o jej względy, bo jest pewny swego. Dopiero bunt pobudza jego aktywność. Pod wpływem uczucia dojrzewa, poważnieje, staje się mężczyzną, który wie, czego chce i umie swą miłością zdobyć pannę. Staje się rozsądny, przebiegły, okazuje się znawcą kobiecej psychiki. Mimo wesołego usposobienia uczucia traktuje poważnie i dąży do założenia rodziny na trwałym fundamencie wzajemnej miłości

Rola w utworze: Jego imię narzuca skojarzenia z Mickiewiczowskim kochankiem romantycznym z IV cz. Dziadów. Jednak Gustaw jest postacią wobec niego kontrastową. Sprytny, przebiegły, umie dopiąć celu, jest zdolny do szczerych uczuć, odpowiedzialny, potrafi zdobyć wzajemność ukochanej. Docenia walory Anieli, imponuje mu ona zwłaszcza tym, że nie daje się zwieść jego pięknym słówkom w trakcie pierwszej poważnej rozmowy (akt II sc. 5). Zdaje się, że właśnie wtedy z młodego "birbanta" Gustaw zmienia się w młodzieńca, który będzie się starał zdobyć miłość Anieli, a nie tylko jej zgodę na ślub