Szkoły i prądy filozoficzne powstały w starożytnej Grecji w VI i V w. p.n.e.

Grecka szkoła filozoficzna, która powstała w V/IV w. p.n.e. - IV w. p.n.e., głosiła ideał cnoty, związany z życiem w harmonii z naturą i mądrość, która wychwala kierowanie się tylko rozumem. Do najsławniejszych filozofów tej szkoły należał Diogenes. Na dowód, że jego filozofia jest słuszna, a dobra doczesne nie przynoszą szczęścia, zamykał się w beczce. Filozofowie z tego nurtu filozoficznego, nazywani byli cynikami. Cynizm - to postawa, odrzucając ideały i autorytety powszechnie uznawane i szanowane. Obojętność do ustanowionych norm społecznych.

Epikureizm - jest to prąd filozoficzny, który stworzył Epikur. Założył szkołę filozoficzną, która za cel miała dążenie do przyjemności i szczęścia. Nieustanna radość i czerpanie przyjemności ze wspólnego przebywania z przyjaciółmi, podziwianie dzieła sztuki, lub piękny krajobraz, to główne cele tego nurtu. Znane jest powiedzenie Epikura: "Carpe diem" - "chwytaj dzień", które zawiera meritum, tego nurtu filozoficznego.

Stoicy - była to szkoła filozoficzna, która została założona przez Zenona z Kition. Myślicieli tej szkoły interesowała problematyka etyczna. Cenili sobie spokój ducha i opanowanie.

Uważali, że cnota zapewnia szczęście, a można ją osiągnąć dzięki życiu w zgodzie z naturą.

Stoicyzm - to "postawa życiowa polegająca na niewzruszonym spokoju, panowaniu nad sobą, równowadze duchowej".

Sceptyków, charakteryzowało zachowanie dystansu do otaczającego świata. Postulowali o powstrzymywanie się od jakichkolwiek sądów.

Hedoniści - to filozofowie związani z Arystypem z Cyreny. Uważali oni, że unikanie przykrości jest najwyższym dobrem, tylko przyjemność jest pozytywnym celem w życiu.

Hedonista to "człowiek ceniący sobie wygodne życie".

Sofiści - przygotowywali obywateli do życia publicznego. Nauczali retoryki, filozofii i etyki.

Twierdzili, że "człowiek jest miarą rzeczy". Nauczali jak zbijać argumenty przeciwnika, dzięki odpowiednim argumentom.

Najwybitniejsi myśliciele starożytności.

Tales z Miletu - to "pierwszy mędrzec", próbował odpowiedzieć na pytanie, jaka jest ostateczna przyczyna wszechrzeczy.

Heraklit z Efezu, uważał, że źródłem poznania jest ludzka dusza, która stanowi element kosmosu. Aby poznać świat, trzeba przede wszystkim poznać samego siebie. Głosił: "świat jest jeden, nie został stworzony przez żadnego z bogów, ani przez żadnego z ludzi, lecz był jeden i będzie wiecznie żyjącym ogniem, który według miary zapala się i według miary gaśnie". Uważany był za pustelnika, zamieszkał w samotni w górach.

Pitagoras - był prekursorem idealizmu platońskiego. Łączył mistykę z matematyką. Pitagorejczycy wysunęli tezę, że Ziemia jest kulista.

Sokrates - wierzył w obiektywna prawdę i możliwość jej poznania. Wierzył, że prawda to dobro, szczęście i cnota, zło wynika z nieświadomości.

Hipokrates - zwany był ojcem medycyny. Uważał, że środowisko, w którym człowiek żyje ma decydujący wpływ na psychikę i stan zdrowia człowieka.

Platon - uczeń Sokratesa. Zakładał dualizm świata: "współistnienie świata idei - niedostępnego zmysłom, i świata materialnego - znanego człowiekowi, ale będącego jedynie cieniem, kopią pierwowzoru". Platon uważał, że dusza posiada wrodzoną wiedzę o ideałach.

Arystoteles - uznany za największego filozofa starożytności. Jego działalność obejmowała prawie wszystkie dziedziny życia. Interesowały go procesy, które pojawiają się w przyrodzie.

Stworzył teorię o zmienności bytu i wielości form ruchu.

Uważał, że istnieją trzy szczęścia: Życie pośród przyjemności, życie wolnego człowieka, życia myśliciela i badacza. Zalecał stosowanie "złotego środka".

Powiedzenia Arystotelesa to; " Jedna jaskółka wiosny nie czyni", " Korzenie wychowania są gorzkie, ale owoce słodkie".

Cyceron - jest autorem mów sądowych i politycznych. Znany był w Rzymie jako mówca, filozof i polityk. Pisywał dzieła z retoryki, w których wykładał teorie wymowy.

Marek Aureliusz - cesarz rzymski, który nazywany był " filozofem na tronie", Fascynował go stoicyzm. Jego maksymy to: " Każdą pracę należy wykonywać tak, jak by była ostatnia w życiu", " Raz, już należy odczuć, jakiego świata jesteś cząstką".