kierunek filozoficzny, stworzony przez greckiego myśliciela Epikura w III w. p.n.e., który szczęście człowieka utożsamiał z osiągnięciem przyjemności. Epikur uważał, że najwyższą formą szczęścia jest unikanie cierpień oraz rozumne i cnotliwe życie. Epikurejczycy nakazywali cieszenie się zwykłym dniem, odrzucenie trosk i lęków. Filozofia epikurejska wywarła duży wpływ na literaturę. Jej odbicie odnaleźć można zwłaszcza w twórczości Horacego (Pieśni) oraz J. Kochanowskiego (pieśni, fraszka Do gór i lasów). hedonizm.
