Mit jest opowieścią, która traktuje o wierzeniach jakiejś grupy ludzi. Mity bardzo często przedstawiają genezę zjawisk, początki istnienia na ziemi człowieka, ale też bogów. Opowiada o pochodzeniu bogów i przedstawia świat sacrum, wartości. Mity greckie są efektem zainspirowania tej kultury człowiekiem, jego problemami, życiem doczesnym. Mity te są pełne wzorców, prezentują określone zachowania i postawy, jakie może przyjąć człowiek. Bohaterami mitów byli często bogowie, ale odpowiadały one przede wszystkim na pytania, które dręczyły i fascynowały ludzi, także współczesnych.

Charakterystyczne dla mitów jest to, że istniały równolegle dwa światy - boski i ludzki. Splatały się ze sobą nierozerwalnie. Widać to w każdej historii mitycznej, np. o Prometeuszu.

Prometeusz to tytan, którego uważa się za stworzyciela człowieka. Jako budulec wykorzystał on glinę i łzy. Prometeusz bardzo kochał ludzi i często im pomagał, uczył wykonywać różne narzędzia, dzięki którym mogli oni uprawiać ziemię. Posunął się on nawet do zuchwałości i ukradł ogień z Olimpu. Niestety spotkała go za to bardzo surowa kara - przykuto go do skał Kaukazu, gdzie przylatywał orzeł i wyjadał Prometeuszowi wątrobę. Od jego imienia określa się taką postawę człowieka, która skoncentrowana jest na pomaganiu innym i poświęcaniu się.

Mity przedstawiały bogów jako istoty bardzo silne i związane z siłą natury; jednocześnie mieli oni bardzo wiele cech ludzkich. Jako ludzie mieli piękne ciała, ale też mnóstwo wad - byli zdradliwi, złośliwi, okrutni, ironiczni, złośliwi. Od ludzi różnili się przede wszystkim tym, że byli nieśmiertelni. Znany mit i Orfeuszu przedstawia historię pięknego i wzniosłego uczucia, ale też tragicznego i wymagającego wielu wyrzeczeń; uczucia, które może doprowadzić do zguby. Orfeusz bardzo kochał swą żonę, Eurydykę. Niestety przez ukąszenie żmii, Eurydyka schodzi do Hadesu. Orfeusz jest tak zrozpaczony, że postanawia do niej zejść i wyprowadzić ją. Grał na lirze bardzo wzruszająco i dzięki temu Hades pozwolił mu ją wyprowadzić. Warunkiem było to, że nie wolno było mu się odwrócić dopóki nie wyjdą z krainy cieni. Orfeusz nie wytrzymał tej próby i stracił ukochaną bezpowrotnie.

W mitach bohaterami są również półbogowie, czyli herosi. Obdarzeni są oni nadludzką siłą i są uosobieniem ludzkiej potęgi, siły, wytrwałości i odwagi. Zabijają oni smoki, przeżywają nieprawdopodobne przygody. Najbardziej znanym herosem jest Herakles. Sławne jest jego dwanaście prac, które musiał wykonać jako karę za zabicie żony. Do niego należało zabicie lwa nemejskiego albo hydry lernejskiej, wyprowadzenie Cerbera z Hadesu. Innym znanym herosem jest Tezeusz, który zabija Minotaura, który znajduje się w wielkim i niebezpiecznym labiryncie.

Mit tłumaczy także powtarzalność pór roku. Jest to związane z mitem o Korze i Demeter. To matka i córka. Demeter była boginią urodzajnej ziemi. W jej córce zakochał się Hades, król podziemi; porwał on dziewczynę do siebie. Matka, nie wiedząc, co się stało, szukała jej po całym świecie. Przez rozpacz Demeter ziemia nie wydawała plonów, woda w rzekach wyschła. Ludzie zaczęli głodować, ponieważ nic nie rosło. Zeus nie wiedział, co robić w takiej sytuacji, namawiał Demeter do powrotu na Olimp, ale nie przekonywało jej nic. Wreszcie bóg wydał rozkaz dla Hadesa, wedle którego, miał on zwrócić Persefonę matce. Hades zgodził się na to, ale wcześniej Persefona zjadła owoc granatu, co wiązało ją z królestwem zmarłych. Gdy córka wyszła z podziemi, Demeter tak się ucieszyła, że wszystko pozieleniał, zaczęło rosnąć; ptaki znów śpiewały, a w rzekach pojawiła się woda. Pół roku jednak Persefona spędzała u Hadesa, wtedy znowu wszystko zamierało, ponieważ bogini pogrążona była w smutku z powodu nieobecności córki. Stad właśnie biorą się pory roku, które przemieniają się i następują po sobie.

W mitach można było również znaleźć mnóstwo informacji o świecie, który nas otacza, o prawach, które nim rządzą. Taki właśnie wydźwięk ma mit o Dedalu i Ikarze, którego głównym tematem jest wybranie odpowiedniej drogi i określenie własnego stosunku do rzeczywistości. Dedal, jako wielki wynalazca, postanowił wydostać się ze swojego dzięki skrzydłom, które sam chciał skonstruować. Dedal powiedział Ikarowi, że należy zachować wystarczająco dużą odległość od słońca, ponieważ jego ciepło może szybko stopić wosk, sklejający pióra w skrzydłach. Ikar jednak pragnął wznieść się bardzo wysoko, swobodnie i przez to nie pamiętał o ostrzeżeniu. Niestety słońce rozgrzało wosk, Ikar natomiast spadł na ziemię i zabił się. Dedal uosabia cechy człowieka rozsądnego, który idzie za głosem rozumu; Ikar zaś jest jego przeciwieństwem - to lekkoduch, marzyciel, entuzjasta, człowiek z głową w chmurach.

W całej mitologii greckiej dużą rolę odgrywało przeznaczenie; było ono kategorią, według której oceniano rzeczywistość. Przeznaczenie rządziło życiem ludzi i bogów. Mitem, który obrazuję walkę człowieka z przeznaczeniem jest mit o Syzyfie. Jest to historia, której bohater pragnie za wszelką cenę stać się nieśmiertelnym, ale jest to niemożliwe. Jego celem jest przechytrzenie bogów, by odsunęli od niego starość i śmierć. Bogowie jednak zgadują jego zamiary i szybko je unicestwiają i prowadzą do klęski Syzyfa. Nie może on mieć właściwości, które mają bogowie. Bogowie chcą go nawet ukarać - ma on wtaczać pod wysoką górę olbrzymi kamień; gdy jest on już u samej góry, spada na ziemię i trzeba go wtaczać raz jeszcze; tak jest za każdym razem. Od tej historii wziął się nawet związek frazeologiczny - syzyfowe prace, który oznacza działanie bezcelowe, nie przynoszące skutków.

W mitach greckich jest zawarta nie tylko historia jakiegoś boga, czy człowieka, ale przede wszystkim liczy się przesłanie, które jest zawsze ponadczasowe i możliwe do odczytanie, niezależnie od czasów. Mity traktują o ludziach i tym, co ich dotyczy. Greków bardzo interesowały problemy i fascynacje ludzi. Chcieli wiedzieć o wszystkich tajemnicach życia - nie tylko ziemskiego, ale i pozaziemskiego. Dlatego też bardzo rozwinięta była ich wiedza na temat wierzeń, a więc i świata bogów. Wyobrażali ich sobie w różnych sytuacjach - często przypisywali im cechy ludzkie. Z mitów czerpią też współcześni ludzie, ponieważ wydźwięk ich jest uniwersalny. Możemy się z nich dowiedzieć mnóstwa informacji o swojej psychice i emocjach. Z mitów i ich przesłania korzysta bardzo wiele sztuka i literatura.