Sofoklesa uznaje się za najwybitniejszego dramatopisarza w antycznym świecie. Stworzył on sto trzydzieści komedii, tragedii. Z całego tego zbioru zachowało się jedynie osiem sztuk. Jego dzieła są znane do dzisiejszych czasów bardzo dobrze. Jednym z nich jest tragedia pt. "Król Edyp".
Należy wspomnieć, że literatura starożytnej Grecji stworzyła teorię dramatu. Reguły te był raczej sztywne i nakazywały dzielić tekst utworu na kolejne części. Sztuka zaczynała się wprowadzeniem, potem następowało rozwinięcie akcji, punkt kulminacyjny i katastrofa, która kończył tragiczną akcję. Światem tragedii rządziło fatum, czyli przeznaczenie, któremu nie mógł przeciwdziałać żaden człowiek.
Tak też jest w tragedii "Król Edyp". Życie głównego bohatera i koleje jego losu były już przepowiedziane przed jego narodzeniem. Ojciec Edypa, Lajos, usłyszał w Wyroczni w Delfach, że jego syn zabije jego i ożeni się ze swą matką.
Lajosowi i Jokaście urodził się synek. Przestraszony przepowiednią ojciec zapragnął zabić syna, dlatego kazał go zrzucić ze skał, uprzednio zaś przebito mu pięty, aby zwabić dzikie zwierzęta. Edyp miał jednak szczęście, ponieważ został znaleziony przez pasterzy, którzy go wychowali. Edyp z czasem również dowiedział się o przepowiedni, a myśląc, ze jest u swoich rodziców, uciekł z domu, chcąc zapobiec tragedii. Tu właśnie zaczęło działać przeznaczenie, ponieważ będąc w drodze do Koryntu napotkał pewien powóz. W wyniku kłótni rozpoczęła się walka i Edyp zabił starca, którym faktyczne był jego prawdziwy ojciec. Nie wiedząc o tym, Edyp udał się do Teb, gdzie pojął za żonę Jokastę.
Bez woli bohaterów słowa przepowiedni sprawdziły się. Wiedzieli o tym jednak tylko bogowie. Chcieli oni zemścić się na Edypie, sprowadzając na Teby straszną klątwę. Król Edyp pragnął uchronić swój lud przed gniewem bogów, ponieważ był bardzo dobrym władcą. Udał się więc do wyroczni, gdzie usłyszał, że klątwa zostanie wycofana, jeśli znajdzie się zabójca króla Lajosa. Edyp sam rzucił przekleństwo na człowieka, który zabił króla. Tymczasem prawda doszła do uszu Edypa przez wróżbitę Terezjasza, który powiedział wszystko, co się stało do tej pory. Edyp nie chciał w to wierzyć, a królowa Jokasta odebrała sobie życie, gdy dowiedziała się prawdy. Edyp oślepił sam siebie i kazał wywieść się z Teb.
Jest to tragedia, która podejmuje bardzo ważny problem. Sofokles zastanawia się nad tym, czy człowiek może wpływać na swoje życie, jak dużo może zmienić oraz czy słuszna jest kara za błędy, których się nie popełniło. Tragediopisarz udowadnia nam, ze odpowiedzieć na pytania tego rodzaju nie jest łatwo. Być może człowiek w ogóle nie pozna na nie dokładnej odpowiedzi. Można natomiast przypuszczać, że człowiek jest bezsilny wobec przeznaczenia, które jest niezależne od naszej woli. Sofokles ukazuje człowieka, który jest prawym władcą, dobrym obywatelem; gdy dowiedział się, że nad jego ludem ciąży klątwa, starał się jej zapobiec. Ale jego zalety nie maiły tutaj żadnego znaczenia, ponieważ fatum z góry dyktuje rzeczy, które mają się zdarzyć. Bohater jest postacią tragiczną, ponieważ cokolwiek by zrobił, nie mógł zapobiec nieszczęściom, które spadły na niego i jego rodzinę. Wszystkie wydarzenia były nieuniknione.
