Informacje ogólne i pewne pojęcia związane z Egiptem
Historia starożytnego Egiptu sięga ok. roku 3000 p.n.e., kiedy król Górnego Egiptu, Menes podbił Dolny Egipt. W wyniku tego podboju powstało zjednoczone państwo egipskie. Władca całego kraju był jednocześnie wcieleniem boga. Używany powszechnie tytuł faraona przyjął się dopiero w 1570 r. p.n.e. - miało to ułatwić porządek władzy w Egipcie. Dzieje tej cywilizacji dzielą się na trzy główne okresy: Starego, Średniego i Nowego Państwa.
NIL
Cała egzystencja tej wspaniałej kultury koncentrowała się wokół rzeki Nil, która dawała życie. Podstawą gospodarki w ówczesnym Egipcie było rolnictwo, a uprawa ziemi była możliwa tylko dzięki systemowi nawadniania gleb. Nil regularnie wylewał, zgodnie z rocznym cyklem, a osad z wody rzecznej opadał na ziemie uprawne pozostawiając je bardzo żyznymi. Te przybieranie rzeki wykorzystano w systemie kanałów irygacyjnych.
HIEROGLIFY
Egipcjanie wymyślili pismo obrazkowe, nazywane hieroglifami (hieroglify znaczy święte pismo). W piśmie wyróżnia się trzy rodzaje znaków: ideogramy czyli znaki oznaczające całe wyrazy, fonogramy to znaki oznaczające dźwięki, z kolei determinatywy określają kategorię napisanego znaku (rzecz, czynność itp.) Egipcjanie byli też autorami kalendarza rolniczego, opartego na obserwacji wylewów Nilu. W tym systemie rok dzielił się na trzy pory, z których każda liczyła cztery miesiące, a w miesiącu było 30 dni. Dodatkowe 5 dni były doliczane na końcu roku. Do zapisu każdej ważnej informacji służył papirus - rodzaj materiału, wyrabianego z rośliny porastającej brzegi Nilu.
ŚMIERĆ
Dla Egipcjan nie była ona straszna, wręcz przeciwnie - postrzegano ją jako "przejście do szczęścia". Dlatego życie doczesne było niejako przygotowaniem do śmierci. Ważne było także to jak się przeżyło swoje życie. Człowiek powinien być cnotliwy i zapewnić sobie godny pogrzeb czyli mieć gwarancję że zostanie zmumifikowany. Egipcjanie uważali, że ciało ludzkie składa się z 9 części. I do aby człowiek mógł żyć wiecznie, każda z tych części winna być należycie zabezpieczona. Stąd rozwinęła się sztuka balsamowania. Był to bardzo pracochłonny proces - trwał nawet do 70 dni. Ale tak długo balsamowani byli tylko Ci najmożniejsi - gdyż jak każda rzecz także i ta sztuka była droga. Mimo tych zabiegów w najlepszym stanie zachowały się ciała biedaków, chowanych w piaskach pustyni.
GROBOWCE
Według egipskich wierzeń, ciało nienależycie pochowane narażone było na zbeszczeszczanie co burzyło spokój duszy umarłego. Na czas podróży w zaświaty zmarły zaopatrywany był we wszystkie artykuły i przedmioty, jakie mogły być mu potrzebne w życiu wiecznym. Aby zapobiec niebezpieczeństwu czyhającemu w trakcie przejścia na drugi świat, nad umarłym odprawiano specjalne modły. Ich zapis znajdujemy w słynnym egipskim dziele - Księdze Umarłych. Początkowo faraonowie wybierali na swój grobowiec okazałe budowle - piramidy. Z czasem odeszli od tej tradycji i chowano ich w nekropolii w Dolinie Królów, gdzie odkryto wiele skalnych grobowców. Idea chowania zmarłych w piramidach była o tyle kłopotliwa, że budowa takiego grobowca wymagała ogromnego wysiłku całego państwa - a miała miejsce zwykle podczas wylewów Nilu. Czas wznoszenia piramidy sięgał nawet 20 lat. Mimo, że w środku piramida była jednym wielkim labiryntem, to i tak z czasem złodziejaszkom pustynnym udawało się trafić do miejsca pochówku królewskiego i zrabować wszystkie dobra, jakie pozostawiano dla władcy. Z takiego procederu rabunkowego żyło wiele okolicznych wiosek. Rabusie często sprzedawali także same mumie, które jakoby posiadały leczniczą moc. Jak wielkie było bogactwo grobowców królewskich niech świadczy jedyny odkryty przez badaczy w stanie prawie nietkniętym - grobowiec Tutanchamona. Dzieła sztuki jakie ukazały się oczom naukowców, którzy trafili na grób Tutanchamona, są dziś ozdobą muzeów. A biorąc pod uwagę to, że ów faraon sprawował rządy kilka lat, niczym się nie wyróżnił i zmarł w młodym wieku, możemy sobie wyobrazić jakie skarby kryły grobowce tych największych władców w historii Egiptu.
To jednak Tutanchamon jest jednym z najbardziej rozpoznawanych symboli starożytnego Egiptu. Jego wizerunek z sarkofagu, oraz złota maska faraona, są jednymi z najczęściej reprodukowanych dzieł sztuki. Sam Tutanchamon fascynuje nie tylko przepychem dzieł sztuki jakie znaleziono w grobowcu i które teraz zdobią kolekcje największych muzeów świata. Wiele tajemnic wiąże się ze słynną "klątwą Tutanchamona", która miała podobno dotknąć każdego, kto był w jakikolwiek sposób związany z odkryciem grobu tego młodego faraona w 1922 roku.
