Hellenizm pojecie to powstało dla określenia kultury, ukształtowanej po historycznych podbojach sławnego Aleksandra Wielkiego. Kultura hellenistyczna rozpowszechniana przez greków, który wraz z podbojami macedońskiego wodza rozpowszechniali swoje dokonania, tradycje na terytoriach starych cywilizacji na Bliskim Wschodzie. Aczkolwiek wraz z upadek mocarstwa Aleksandra kultura grecka była krzepiona w państwach - miastach, stała się kultura klas wyższych w społeczeństwie. Ludność wiejska, która nie doświadczyła osiągnięć kultury, chełpiła własne tradycje negując dokonania greków.
Panowanie Aleksandra wielkiego zaowocowało rozwojem filozofii w postaci powstania nowych szkol i nurtów z zakresu filozofii stoickiej oraz epikurejskiej, oprócz już istniejącej Akademii i Liceum. Oprócz dokonań na polu filozofii podboje przyczyniły się do rozwoju w innych dziedzinach nauki, wielkim centrum naukowym stała się siedziba Biblioteki Aleksandryjska. Ta słynna Biblioteka- założona w III w. p.n.e która w swych murach skrywała ponad 500 000 zwojów o tematyce poruszającej problematykę nauki z dziedziny astronomii, fizyki, medycyny, matematyki, poezja czy filozofia. Najokazalszy zbiór wiedzy na temat świata z tamtej epoki. Do innych znanych miejsc z dokonań naukowych należy wymienić: Aleksandria, Pergamon, Rodos i oczywiście Ateny.
Rzeźbiarstwo a także sztuka malarstwa
Rozkwitu nabiera sztuka malarstwa i rzeźby, obraz nowych krajobrazów, otwiera przed artystami nowe horyzonty do tworzenia swych dziej w oparciu o tradycyjne wzorce klasyczne. Do głosu w sztuce dochodzi wrażliwość na temat i fabule. W kwestii poezji i literatury powstają nowe gatunki satyry, sielanki a także pejzaże, pojawia się fascynacja anormalnością oraz egzotycznością. Te zmiany wprowadzane do kultury greckiej stanowią o jej nowatorskim charakterze jak na ówczesne czasy, dominuje w niej swoboda a zainteresowania artystów coraz bardziej zawęża się do świata świeckiego.
Okres hellenistyczny dla architektury to okres precyzyjnego planowania przyszłych budowli, miast. Miasta skrzętnie planowane są w drobnych szczegółach z najważniejszymi budowlami w centrum mianowicie pałacem, siedziba władz sadowych i miejskich, budynków sakralnych itp. W obraz miast wkomponowane są także monumentalne teatry, areny sportowe. Nie ma dominacji jednego stylu architektonicznego dominuje swoboda przeplatania stylów, a wnętrza są bogato zdobione poprzez malowidła, mozaiki i rzeźby tzw. stiuki. W planie miasta Aten wkomponowano piękne zabudowania Akropolu górujące nad miastem a stworzone przez Eumenesa. Ponadto nad agora królował olbrzymi plac o olbrzymich rozmiarach w swym założeniu ołtarzem Zeusa oraz Ateny. Najwspanialszym dokonaniem tamtego okresu w architekturze była budowla latarni morskiej w Faros- stanowiąca dowód cudu jednego z pośród siedmiu w świecie. Latarnia, która wznosiła się na blisko 100m wysokości mieszcząca się w Faros, a szczyt latarni obwieszono lustrami wykonanymi ze szlachetnych stopów metali głównie brązu, które odbijając promienie słoneczne stanowiły że latarnia była widoczna z odległości 48 kilometrów.
Aleksander Macedoński słynący z zafascynowania do nauki, wdrażał swoje marzenia podczas swych wojen by grecka kultura dominowała w całym imperium. Chciał także chłonąc wiedze na temat nowych podbitych terytoriach, dlatego jego oddziałom towarzyszyli także greccy naukowcy, którzy zbierali wszelkie nowe wiadomości. Dowodem jego umiłowania dla wiedzy był fakt, ze we wszystkie swoje wyprawy zabierał prywatna bibliotekę liczącą notabene 10 tysięcy pozycji.
