Teatr narodził się w Grecji. Źródło teatru - uroczystości ku czci Dionizosa - boga wina i winnej latorośli. Dwie wielkie uroczystości to:
Wielkie Dionizje - uroczystości miejskie, które odbywały się w porze wiosennej,
Małe Dionizje - uroczystości wiejskie obchodzone w porze jesiennej, podobne do dożynek.
Z dwóch odmian kultu Dionizosa powstał teatr starogrecki w dwóch odmianach: tragedii i komedii. W Wielkich Dionizjach - dytyramby dały początek tragedii. Małe Dionizje - pieśń zwana comos dała początek komedii.
Teatr mieścił się na wzgórzu u stóp Akropolu w Atenach. Miał kształt amfiteatru. U stóp wzgórza znajdował się okrągły dla chóru - orchestron. Z tyłu wybudowano niewielkie pomieszczenie, garderobę czyli skene. Miejsce przed skene to proskenion - podwyższenie dla aktorów. Chór liczył 15 osób pod przewodnictwem Koryfeusza. Aktorów było 3. Pierwszego wprowadził Tespis, drugiego Ajschylos, trzeciego Sofokles.
Etapy przeradzania się obrzędów w teatr:
- przekształcenie dytyrambu Dionizyjskiego z pieśni lirycznych w opowiadania o wątkach mitologicznych,
- wprowadzenie aktora prowadzącego dialog z chórem; drugi i trzeci aktor nie opowiada tylko przedstawia,
- Przekształcenie roli chóru
- Doskonalenie budowy i języka tragedii
Teatr grecki uczył i powodował oczyszczenie tzw. Katharsis. Widz pod wpływem sztuki miał się oczyścić. Publiczność obowiązywał odświętny strój - biała szata. Widzowie to bogacze, biedota, kobiety, niewolnicy. Wszyscy zasiadali w kamiennych ławach amfiteatru. Wczuwali się w losy bohaterów. Niewolnicy musieli uzyskać zgodę pana. Kobiety zasiadały w ostatnich rzędach. Doskonała akustyka.
