Mieszko I jest według mej opinii najlepszym władcą wczesnopiastowskim. Zapoczątkował on rządy dynastii Piastów która panowała w naszym kraju do 1370 roku. Scalił on i zjednoczył większość państwa plemiennych tworząc przyszłą Polskę. Miał we swym władaniu Mazowsze, Pomorze Wschodnie i Kujawy. Wkrótce też zdołał sobie podporządkować Śląsk i Małopolske. Objął swe rządy ok. 960 roku. Stanęło przed nim wiele problemów z którymi musiał się uporać. Już ziemie które odziedziczył po ojcu były rozległe i trudne do kontroli. Elementem który sprzyjał tworzeniu trwałem struktury był język który we wszystkich plemionach był podobny. Rozpoczął on także budowę silnej drużyny która potrzebna mu była w celu utrzymania władzy. W tym celu sprowadził do Polski najemne oddziały Waregów i rozpoczął rozbudowę oraz umocnienie ważniejszych grodów w państwie.
Poprzez przyjęcie chrztu oraz ślub z Dobrawą w 966 roku włączył nasze państwo w krąg kultury chrześcijańskiej. Zapewnił sobie tym samym sojusznika - Czechów z którym wspólnie będzie mógł bronić się przed Niemcami. O ślubie jak i o wydarzeniach najlepiej informuje nas Gall Anonim: "Mieszko objąwszy księstwo zaczął dawać dowody zdolności umysłu i sił cielesnych i coraz częściej napastować ludy (sąsiednie) dookoła. Dotychczas jednak w takich pogrążony był błędach pogaństwa, że wedle swego zwyczaju siedmiu żon zażywał. W końcu zażądał w małżeństwo jednej bardzo dobrej chrześcijanki z Czech, imieniem Dobrawa. Lecz ona odmówiła poślubienia go, jeśli nie zarzuci owego zdrożnego obyczaju i nie przyrzeknie zostać chrześcijaninem. Gdy zaś on (na to) przystał, że porzuci ów zwyczaj pogański i przyjmie sakramenta wiary chrześcijańskiej, pani owa przybyła do Polski z wielkim orszakiem (dostojników) świeckich i duchownych, ale nie pierwej podzieliła z nim łoże małżeńskie, aż powoli, a pilnie zaznajamiając się z obyczajem chrześcijańskim i prawami kościelnymi, wyrzekł się błędów pogaństwa i przeszedł na łono matki-Kościoła". (tłum. Roman Grodecki)
Rozpoczął także reformy wewnątrz państwa. Stopniowo przekształcał nasz kraj ze struktury plemiennno-klanowej w rozwinięty system feudalny.
Zapoczątkował także ekspansje w nowych kierunkach. Głównym kierunkiem stało się Pomorze. Doszło do walk z Wieletami które jednak nie toczyły się dla Mieszka korzystnie.
W 968 roku w Poznaniu powstało biskupstwo misyjne, podległe bezpośrednio Rzymowi z biskupem Jordanem na czele. Jako że poznańskie biskupstwo było podległe wyłącznie papieżowi, polska organizacja kościelna była niezależna od arcybiskupa w Magdeburgu, który rościł sobie do niej prawa fałszując nawet do tego celu dokumenty.
. W 972 roku pobił wojska margrabiego Hodona pod Cedynią. Po której został wezwany do cesarza gdzie musiał mu złożyć hołd.
Następnie doszło do wojny z Czechami po której ok. 980 roku przyłączył Śląsk do swego państwa. W końcowych latach swego panowania prawdopodobnie utracił on Małopolske z Krakowem na rzecz Czech.
Ofiarował swe ziemie w 992 roku pod opiekę Stolicy Apostolskiej przesyłając papieżowi dokument Dagome iudex. Który zawiera opis granic państwa Mieszka. Utrzymuje się także, że w dokumencie tym leży geneza polskiego świętopietrza. Miało to także zabezpieczyć Kościół polski przed roszczeniami niemieckimi, a także zapewnić młodszym synom książęcym udział we władzy w Polsce.
Polityka dynastyczna pozwoliła Mieszkowi na ugruntowanie pozycji młodego chrześcijańskiego państwa polskiego.
Mieszko zmarł 25 maja 992 i pochowany został w ufundowanej przez siebie katedrze poznańskiej. O nim samym, o tym, jakim był człowiekiem, niemal nic nie wiemy. Z obserwacji jego czynów wynika, że był politykiem, który wiedział, kiedy należy ustąpić, a kiedy twardo bronić swoich racji.
Władze po nim objął jego syn Bolesław Chrobry. Który realizował plan rozpoczęty przez ojca.
Mieszko jest uznawany za twórcę państwa Polskiego. To on nadał mu charakter terytorialny zbliżony do dzisiejszego. Stanął przed trudnym zadaniem któremu podołał. Nie na darmo nazywamy do najlepszym władcą wczesnopiastowskim.
