Dzieje państw Polskiego datuję się od ok. roku 960. Wtedy to rozpoczyna swe rządy dynastia Piastów, która sprawuje swe rządy do roku 1370 i kończy się wraz z bezpotomną śmiercią Kazimierza Wielkiego.
Ten który rozpoczął dzieje naszego narodu wydaje się być najodpowiedniejszym osobą do noszenia tego tytułu.
Mieszko I (ok. 960-992) rozpoczął tworzenie państwowości polskiej od zdobycie sobie władzy w Wielkopolsce. Wkrótce rozciągnął granice swego państwa po Kujawy i Mazowsze. Dążył do zdobycia nowych nabytków terytorialnych na północy. Po początkowych sukcesach w walkach o te ziemie z Wieletami musiał zrezygnować na razie z tego kierunku. Poprzez ślub z księżniczka czeska Dobrawą w 965 roku zawarł sojusz Z Czechami. Wkrótce też z rąk czeskich przyjął chrzest wraz ze swą drużyną. Skłoniło go do tego kilka przyczyn. Jedną najważniejszych był strach przed duchowieństwem niemieckim. Które chciało włączyć obszar Polski w orbitę swych wpływów. Czesi liczyli że sojusz z Polską uchroni je od widma najazdu niemieckiego.
Polska dzięki temu zyskała silnego sojusznika. Wzmocniło to prestiż młodego państwa na arenie międzynarodowej. Polska przyjmując chrzest dostała się w krąg państw chrześcijańskich. Odtąd swe skargi będzie kierowała do papieża który stał się jej duchowym zwierzchnikiem. Wprowadzenie jednej religii na obszarze całego państwa wzmacniała go wewnętrznie. Pierwsze biskupstwo misyjne powstało w 968 r. w Poznaniu. A pierwszym biskupem był Jordan. Do Polski wraz z duchowieństwem zaczęła docierać kultura krajów zachodnich.
W 972 roku doszło do bitwy pod Cedynią. Wojska Mieszka pod dowództwem jego brata pokonały niemieckiego margrabiego Hodona. Przegrana niemiecka oznaczała otwarcie się możliwości zajęcia Pomorza. Przypuszczalnie konflikt ten miał takie podłoże. Wieść o klęsce Hodona poruszyła cesarza Ottona I. Na zjeździe w Kwedlinburgu w 973 roku Mieszko zmuszony był oddać swego syna Bolesława jako zakładnika. Gdyż obawiano się że Mieszko może nie dotrzymać postanowień.
W 980 roku doszło do wojny z Czechami po której w granicy naszego państwa znalazł się Śląsk.
Potęga młodego państwa zaniepokoiła sąsiadów. Otton I zmusił Mieszka do złożenia hołdu lennego.
Lata 80. X wieku rozpoczęły się niekorzystnie dla państwa Polskiego. Niepokój budziły porażki na wschodzie W 981 roku książę kijowski Włodzimierz zajął tzw. Grody czerwieńskie. Początkowy brak interwencji naszego władcy tłumaczy się wmieszaniem się w owe czasy Mieszka sprawę obsady tronu cesarskiego po śmierci Ottona I.
W roku 986 doszło do spotkania Mieszka z Ottonem III w Kwedlinburg. Prawdopodobnie nasz władca uznała zwierzchność niemiecką. Wśród darów przywiezionych do Polski znalazł się wielbłąd.
Ok. roku 992 Mieszko oddał nasz kraj w opiekę stolicy Apostolskiej. W tym czasie przesłał do Rzymu dokument zwany Dagome iudex. Zapis zawiera on opis granic "państwa gnieźnieńskiego". Wynika z niego że pod koniec panowania Mieszko miał w swym panowaniu Wielkopolskę, Kujawy, Mazowsze, Pomorze, Śląsk, i wschodnią Małopolskę.
Odegrał on kluczową role w tworzeniu naszego państwa. Państwo pierwszych Piastów stało się kolebką narodu Polaków. Od tego czasu zaczęła się rodzić polska świadomość narodowa. Poprzez chrzest stał się pełnoprawnym władcą europejskim i umożliwił w przyszłości koronacje swego syna Bolesława. On wprowadził nas w krąg państw europejskim. Terytorium jego państwa pokrywa się prawie w większości z naszym dzisiejszym państwem. Na dwór książęcy i ziemie polskie przenikały zdobycze cywilizacyjne i kulturalne Zachodu. Kultura słowiańska zaczęła wpływać na kulturę europejską. Zaczęła się także misja chrystianizacyjna naszego kraju. Dzieło jego kontynuował jego syn Bolesław narwany przez potomnym Chrobrym.
