Protoplastą Piastów był legendarny Piast. Dzieje tej dynastii sięgają połowy dziewiątego stulecia. Do pierwszych przedstawicieli rodu zaliczamy Siemowita, Lestka, Siemomysła. Jednak pierwszym potwierdzonym historycznie księciem był Mieszko I. Urodził się on około 930 roku. W 966 roku przyjął chrzest. Wydarzenie to uważane jest za początek polskiej państwowości. Bezpośrednia przyczyna przyjęcia chrztu istniała w polityce zagranicznej Mieszka, który widział niebezpieczeństwo z rąk Wolinian oraz Wieletów. Zawarł przymierze z władcą czeskim Bolesławem I. W 972 roku miedzy polskim księciem i Hodonem (margrabia wschodnio - niemiecki) dochodzi do bitwy pod Cedynią, gdzie polskiego władcę wspierał dzielnie brat Czcibor. Ważne miejsce w historii pierwszych Piastów zajmował św. Wojciech, który został wygnany z Pragi. Przebywał na dworze Bolesława Chrobrego. Podczas wyprawy do Prus celem szerzenia chrześcijaństwa został zabity przez pogan, a jego ciało poćwiartowano. Zwłoki zmarłego przyjaciela wykupił Bolesław Chrobry. Na zjeździe gnieźnieńskim w 1000 roku obecni byli Bolesław Chrobry i Otton III, który zdjął swój diadem z głowy i podał polskiemu władcy. Między 1005 a 1018 rokiem Polacy prowadzili wojnę z nieprzychylnym królem Czech Henrykiem II. Bezpośrednią przyczyną wojny była czeska odmowa złożenia hołdu władcy polskiemu. Przyjazne stosunki z Niemcami przerwała niespodziewana śmierć Ottona III. Chrobry wykorzystując osłabienie cesarstwa zajął Łużyce, Milsko i Miśnię. Opanował Czechy, Morawy i Słowację, chcąc wprowadzić w pomysł zjednoczenie Słowiańszczyzny. Ostatecznie w Budziszynie zawarto pokój. Bolesław Chrobry ukazał niezależność od cesarza i zatrzymał Milsko i Łużyce. W 1018 roku wyprawił się na Kijów, a w drodze powrotnej zajął Grody Czerwieńskie i przyłączył je do Polski. W 1025 roku postanowił ukoronować się, a był to akt o ogromnym znaczeniu państwowym i religijnym. Kolejny król Mieszko II utracił zdobyte tereny przez Chrobrego. Jego rządy oznaczały kryzys monarchii. Państwo polskie odbudował Kazimierz Odnowiciel. W 1039 roku przeniósł stolicę państwa polskiego do Krakowa. Prowadził bardzo sprawną politykę zagraniczną i wewnętrzną. Jego następcą był Bolesław Śmiały, który podążając śladami swojego przodka Bolesława Chrobrego prowadził aktywną politykę zagraniczną. Skazując biskupa krakowskiego Stanisława na karę śmierci zyskał sobie nieprzychylność społeczeństwa. Musiał opuścić Polskę i ratował się ucieczką na Węgry. Następcą Bolesława został jego młodszy brat Władysław Herman. Jego nieudolna polityka spowodowała upadek kraju. Wobec buntu opozycji ustąpił z tronu i podzielił Polskę na trzy dzielnice. To nie przerwało jednak zmagań wewnętrznych. Z czasem wzmocnieniu uległa pozycja syna Hermana Bolesława Krzywoustego, który objął władzę. Prowadził on wojnę z Niemcami, przywrócił Polsce Pomorze, ale popadł w konflikt z cesarstwem. Chcąc oszczędzić swoim synom walk bratobójczych, których sam doświadczył podzielił państwo na dzielnice. W 1138 roku rozpoczął się okres rozbicia dzielnicowego. Władzę zwierzchnią w państwie według testamentu Krzywoustego miał sprawować najstarszy z rodu Piastów, zwany seniorem. Dzielnica senioralna obejmowała ziemię krakowską, sieradzką, łęczycką, wschodnią Wielkopolskę i część Kujaw. Pozostałe ziemie przekazane zostały młodszym synom. Władysław będący jednocześnie seniorem objął Śląsk, Bolesław Kędzierzawy otrzymał Mazowsze, natomiast Mieszko Stary Wielkopolskę. Najmłodszy Henryk dostał ziemię sandomierską. Cel Krzywoustego nie został osiągnięty, ponieważ doszło do wojen domowych między spadkobiercami. W latach 1202 - 1227 panował Leszek Biały. Władza przechodziła na następujących książąt Władysława Laskonogiego, Henryka Brodatego, Konrada Mazowieckiego, Bolesława Wstydliwego, Leszka Czarnego, Przemysła II. W 1300 roku na króla koronował się Wacław II, przedstawiciel Przemyślidów. Wybitnymi osiągnięciami mógł poszczycić się Władysław Łokietek, który walczył o zjednoczenie kraju. 20 stycznia 1320 roku koronował się na króla Polski, a uroczystość odbyła się w Krakowie na Wawelu. Następcą Łokietka został jego syn Kazimierz, który otrzymał przydomek Wielki. Przeprowadził wiele reform wewnętrznych, wznosił nowe miasta, zamki i mury obronne. Prowadził zręczną politykę zagraniczną. Dzięki panowaniu Kazimierza Wielkiego pozycja państwa polskiego niepozornie wzrosła, ale zakończył on okres panowania dynastii Piastów.
