Ziemie Polskie w X wieku były zamieszkane przez kilka wielkich plemion, a mianowicie:
- Tereny nad górną Wisłą zamieszkiwali Wiślanie
- Tereny nad górną i środkową Odrą zamieszkiwały plemiona śląskie (Ślężanie, Opolanie, Dziadoszanie)
- Tereny nad Wartą zamieszkane były przez Polan
- Obszary między dolną Odrą, dolną Wisłą, Bałtykiem i Notecią zamieszkiwali Pomorzanie
- Miejsca nad Sanem i Wieprzem zamieszkiwali Lędzianie
- Tereny nad środkową Wisłą były miejscem pobytu Mazowszan
- Kujawy zamieszkiwane były przez Goplan
Największymi państewkami plemiennymi jakie istniały na terenie dzisiejszej Polski były państwa Wiślan i Polan. O tym pierwszym wspomina najwięcej "Żywot św. Metodego", w którym jest mowa, że władca Wiślan był bardzo silny i wrogi chrześcijanom. Największe ośrodki tego państwa to Wiślica i Kraków. Państwo to upadło po najeździe księcia wielkomorawskiego Świętopełka i dostało się pod jego panowanie. W początku X wieku prawdopodobnie ziemie Wiślan podporządkowane były władzy Czechów.
O początkach państwa Polan nie ma wiadomości. Pierwsza pisana wiadomość mówi o walkach władcy Polan Mieszka z Wieletami o tereny nad dolną Odrą. Mieszko jest też pierwszym historycznym władcą Polski. Tradycja, którą przekazał później Gall Anonim mówi, że poprzedzali go Ziemowit syn Piasta, następnie Leszek a potem Ziemomysł, którzy panowali w grodzie gnieźnieńskim. W czasie gdy Mieszko przyjmował chrzest, jego władza obejmowała tereny Wielkopolski, Kujaw, Mazowsza i po części Pomorza. Państwo było dobrze zorganizowane. Ibrahim Ibn Jakub, arabski podróżnik pisał o silnej, liczącej 3 tysiące ciężkozbrojnych wojów drużynie księcia. Państwo podzielone było na obszary, których centra polityczne stanowiły główne grody. W grodach stacjonowały oddziały wojskowe i rozwijało się rzemiosło i handel.
Prawo książęce zobowiązywało każdego, kto nie odbywał służby wojskowej do różnego rodzaju posług na rzecz księcia. Aby uchronić Polskę przed przymusową chrystianizacją i zapewnić Polsce miejsce wśród chrześcijańskich państw Europy, Mieszko pojął za żonę córkę króla czeskiego - Dobrawę i przyjął chrzest. W Poznaniu założono biskupstwo, w którym rezydował biskup Jordan. Mieszko w trakcie swego panowania musiał toczyć wiele walk aby utrzymać swój stan posiadania, lub poszerzyć zakres swej władzy na sąsiednie terytoria. Największe walki prowadził z Niemcami, których pokonał w 972 roku podCedynią i dzięki temu opanował Pomorze Zachodnie. Walczył również z państwem Wiślan o władzę nad Sandomierzem i Krakowem, z Czechami o Śląsk oraz z władcą Rusi o Grody Czerwieńskie.
Granice państwa Mieszka z końca jego panowania opisano w dokumencie zwanym "Dagome iudex", który jest aktem nadania papiestwu państwa gnieźnieńskiego. Opis mówi, iż w granicach Polski w 990 r. Leżały Wielkopolska,Kujawy, Mazowsze, Śląsk oraz przypuszczalnie Pomorze. Ziemia Wiślan nie leżała w granicach Polski, prawdopodobnie zarządzana była przez Bolesława Chrobrego.
