Bem Józef- (1794-1850)- generał polski, uratował polskie wojska przed doszczętną zagładą w czasie powstania Polaków, jeden z najsłynniejszych uczestników powstania na Węgrzech, został tam mianowany naczelnym dowódcą armii węgierskiej.
Chłopicki Józef- (1771-1854)- polski generał, po wybuchu powstania listopadowego przejął naczelne dowództwo a następnie ogłosił się dyktatorem powstania. Twierdził, że w wyniku negocjacji zjedna cara oraz ocali autonomię Królestwa Polskiego. Odrzucał plany uderzenia przeciw Rosji, wstrzymywał zbrojenia, oddał dowództwo kiedy pojawiło się żądanie z Petersburga aby Polacy poddali się łasce cara. Zasłynął jako dowódca podczas bitwy pod Grochowem mimo że nie był już dyktatorem.
Chrzanowski Wojciech- (1793-1861)- dowódca armii Królestwa Sardynii w czasie walk o wyzwolenie północnych Włoch spod zwierzchnictwa Austrii.
Czartoryski Adam Jerzy- (1770-1861)- książę, opowiadał się za odbudową Polski w granicach przedrozbiorowych i ustrojem zbliżonym do Konstytucji trzeciego maja. Był przywódcą Hotelu Lambert. Dembiński Henryk- (1791-1864)- polski generał, na kilka dni był dowódcą powstania listopadowego, rozkazał odwrót wojsk pomimo przewagi sił wojskowych, uczestniczył w postaniu na Węgrzech.
Dembowski Edward- (1822-1846)- jeden z młodych działaczy niepodległościowych, zamierzał rozszerzyć powstanie w innych miejscowościach Galicji, w zaborze austriackim. Ruszył bez uzbrojenia na wieś żeby skłonić chłopów do podjęcia walki. Za Krakowem zostali zaatakowani przez Austryjaków i włączono ten teren do Austrii.
Heltman Wiktor- był przywódcą Towarzystwa Demokratycznego Polski (TDP).
Konarski Szymon- (1808-1839)-emisariusz, działał na Litwie, Polesiu, Wołyniu, Ukrainie. Udało mu się zwerbować 3 tys. Spiskowców. Za tą działalność aresztowano go i wydano wyrok śmierci.
Krasiński Zygmunt- (1812-1859)- był przeciwko działalności patriotycznej, która dążyła do obalenia istniejącego porządku.
Krępowiecki Tadeusz- (1798-1847)- przywódca TDP (Towarzystwa Demokratycznego Polski) w 1832 roku i Gromady Ludu Polskiego w 1835 roku.
Krukowiecki Jan- (1772-1850)- zapanował nad rozruchami ulicznymi w stolicy. Był prezesem rządu, maił nieomal dyktatorską władzą. Bardziej interesowała go polityka niż dowodzenie. Nazywany był grabarzem powstania ale także mocnym człowiekiem.
Lelewel Joachim- (1786-1861)- był przywódcą Komitetu Narodowego Polski ( inaczej Komitetu Lelewelowkiego).
Łukasiński Walerian- (1786-1868)- był przywódcą Towarzystwa Patriotycznego (TP). Został aresztowany, następnie zdegradowany. Przebywał w więzieniu ponad 40 lat aż do czasu śmierci.
Mickiewicz Adam- (1798-1855)- członek i założyciel Towarzystwa Filomatów. Był wybitnym polskim pisarzem, został skazany na zsyłkę.
Mierosławski Ludwik- (1814-1878)- był generałem i pisarzem politycznym, uczestnikiem powstania listopadowego, a także Wiosny Ludów na terenie Wielkopolski. Walczył we Włoszech i Niemczech, kierował wojskami polskimi, zasłynął z tłumienia rewolucji w Berlinie. Był też przywódcą Towarzystwa Demokratycznego Polski (TDP).
Mikołaj I- (1796-1855)- car Rosji, unieważnił konstytucję, doprowadził do likwidacji sejmu, wojska polskiego i odrębnej koronacji w Warszawie.
Niemojowski Wincenty(1784-1834) i Niemojowski Bonawentura (1787-1835)- przywódcy tak zwanych kaliszan, zostali skazani za swoją działalność na domowy areszt.
Prądzyński Ignacy- (1792-1850)- generał polski, był jednodniowym przywódcą powstania listopadowego. Opracował doskonałe plany działania wojsk polskich jednak naczelny wódz powstania generał Skrzynecki nie zechciał ich wykorzystać.
Skrzynecki Jan- (1787-1860)- był naczelnym wodzem powstania listopadowego za dyktatury Prądzyńskiego. Doprowadził do wstrzymania działań ofensywnych, zawrócił wojska polskie do Warszawy. Wykorzystali to posunięcie Rosjanie i ściągnęli posiłki a następnie znowu wkroczyli do Królestwa Polskiego.
Słowacki Juliusz- (1809-1849)- był polskim poetą, dramatopisarzem. Wyjechał z kraju i przebywał na obczyźnie.
Sowński Józef- (1777-1831)- był polskim generałem, stał na czele obrony Woli w trakcie powstania listopadowego. Niestety po dwóch dniach uległ przewadze wroga i zginął.
Szela Jakub- (1787-1866)- był przywódcą powstania chłopskiego z 1846 roku na terenie Galicji Zachodniej. Zbrojni chłopi atakowali dwory szlacheckie, grabili, podpalali, mordowali, napadali na oddziały powstańców w rejonie Galicji.
Ściegienny Piotr- (1801-1890)- był księdzem, działaczem rewolucyjnym i niepodległościowym, organizatorem spisku wśród chłopów na lubelszczyźnie i kielecczyźnie. Próbował zachęcać ich obiecując uwłaszczenie. Swoje poglądy zapisał w "Złotej książeczce". Aresztowano go i skazano na śmierć, jednak później karę zamieniono na katorgę, na której przebywał aż do śmierci.
Worcel Stanisław- był przywódcą Towarzystwa Demokratycznego Polski (TDP) w 1832 roku i Gromady Ludu Polskiego w 1835 roku.
Wysocki Piotr- (1797-1874)- podporucznik, założył Sprzysiężenie Podchorążych.
