Jezior, których powierzchnia jest większa od 1 ha jest w Polsce ok. 9300. Stanowią one ok. 1 % naszego kraju i są rozmieszczone bardzo nierównomiernie. Największa koncentracja jezior w Polsce występuje na obszarach Pojezierza Pomorskiego, Mazurskiego i Wielkopolskiego. Polska centralna i środkowo- wschodnia odznacza się stosunkowo niewielką ilością małych jezior np. Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie. Większość z nich jest jeziorami polodowcowymi. Powstały one w skutek działalności lodowców górskich i lądolodu- olbrzymia czapa lodu pokrywająca kontynent. Lądolód Skandynawski nasuwał się na obszar Europu, w tym również Polski, z północy w czasie poszczególnych zlodowaceń. Procesy te przebiegały w pierwszym okresie czwartorzędu, czyli plejstocenie (era czwartorzędu nadal trwa). Najdalej lądolód przesunął się podczas zlodowacenia południowopolskiego, zwanego również krakowskim, kiedy to pokrył on cały kraj. Najpóźniej opuścił on obszary dzisiejszych pojezierzy, gdzie utworzone przez niego formy terenu nie uległy jeszcze erozji i dlatego odznaczają się one taką dużą ilością jezior. Lądolód zarówno buduje nowe formy terenu - akumulacja materiału lodowcowego, jak również niszczy i modeluje już istniejące- erozja lodowcowa. Powstaje w ten sposób wiele specyficznych form terenu takich jak sandry, drumliny, ozy czy cyrki. Powstałe w ten sposób zgłębienie terenu, po ustąpieniu lądolodu, wypełnia się wodą tworząc jezioro. Możemy wyróżnić kilka typów takich jezior:
a) cyrkowe, zwane również karowymi- powstają w cyrku lodowcowym utworzonym przez lodowiec górski np. Czarny Staw, Morskie Oko, Wielki Staw
b) rynnowe- zajmują rynny polodowcowe powstałe w wyniku erozji rzek płynących pod lądolodem; posiadają często wydłużone kształty, strome brzegi i urozmaiconą rzeźbę dna; często są bardzo głębokie; przyjmują postać ciągów jezior o ułożeniu południkowym, prostopadłym do wałów moreny czołowej; ułożenie ich jest zgodne z kierunkiem ruchu lądolodu np. j. Raduńskie, Gopło , Hańcza, Wigry, Jeziorak
c) morenowe- powstają w zagłębieniach moreny dennej i czołowej; maja charakter dużych, płytkich jezior o rozwiniętej linii brzegowej- wiele zatok, półwyspów, wysp, itp.; wybrzeża są płaskie i łagodne np. Śniardwy, Mamry, Niegocin
d) oczka, czyli jeziora wytopiskowe- powstają z wytapiających się brył lodu martwego oderwanego od głównej masy; są nieduże o średnicach kilkudziesięciu m i głębokościach nie przekraczających 5 m; często występujące na obszarach pojezierzy
e) kotły i kociołki- niewielkie, ale dużych głębokościach (nawet kilkadziesiąt m); o kształtach okrągłych i owalnych ze stromymi stokami; można je spotkać w pobliżu ozów;
powstają wskutek eworsji wód z topniejących lądolodów, które spływają ze znacznych wysokości i przedostają się przez wąskie otwory szczelin w lądolodzie
f) sandrowe- na sandrach we wklęsłych formach powstałych z martwego lodu; odznaczają się dużymi powierzchniami i kilkumetrowymi głębokościami
g) przyozowe i drumlinowe- jak sama nazwa wskazuje towarzyszą ozom i drumlinom; znajdują się w podłużnych zagłębieniach, które powstały w trakcie ich tworzenia się; są płytkie i wypełnione osadami torfowymi.
