Republika Czeska obejmuje terytorium o powierzchni 72964 km2, liczba mieszkańców wynosi ponad 10 milionów. To kraj śródlądowy, bez dostępu do morza. Sąsiadami Republiki Czeskiej są: Polska, Niemcy, Austria oraz Słowacja. Około 93% obszaru państwa zajmują tereny wyżynne, znajdujące się na wysokości od 300 do 1000 metrów n.p.m. Pozostała powierzchnia kraju to niziny leżące poniżej 300 metrów n.p.m., stanowiące 5% powierzchni całkowitej, natomiast tereny powyżej 1000 metrów n.p.m. zajmują 2% terytorium państwa. Najwyższy punkt Republiki Czeskiej to Śnieżka, szczyt w Karkonoszach na granicy z Polską, o wysokości 1602 metry n.p.m. Natomiast najniższym punktem Czech jest poziom Łaby w Hrensku - 117 metrów n.p.m.
Z jednostek strukturalnych znajdujących się na terenie Czech wyróżnić należy: Masyw Czeski oraz część Karpat. Masyw Czeski powstał w czasie orogenezy hercyńskiej, Karpaty - orogenezy alpejskiej. Masyw Czeski obejmuje również Las Czeski, Las Bawarski, Rudawy, góry zrębowe Szumawa, a także Karkonosze, które są najwyższymi górami w Czechach. W starych górach Szumawa znajdują się gorące źródła mineralne i cieplice. Ich występowanie związane jest z działalnością wulkaniczną w czasie powstawania Szumaw. Środkowa część Masywu obejmuje powstałą w zapadlisku tektonicznym Nizinę Połabską, przez którą przebiega dolina górnej Łaby, największej rzeki w tym kraju. Na południu Masywu Czeskiego usytuowane są: Kotlina Trzebońska, Pilzneńska oraz Budziejowicka. We wschodniej części państwa czeskiego napotykamy na morawsko-śląski pas obniżeń, który oddziela Masyw od Karpat. W tym pasie obniżeń znajdują się Karkonosze. W paśmie czeskich Karpat wyróżnia się: Jaworniki, Małe Karpaty oraz Beskidy Morawskie z górującą Łysą Górą - 1324 metry n.p.m. Krainy historyczne jakie można spotkać na terytorium Republiki Czeskiej to Czechy, Morawy leżące na południe od Masywu Beskidów, na północy Śląsk oraz kraina leżąca pomiędzy Rudawami i Sudetami.
Republika Czeska położona jest w strefie klimatu umiarkowanego. Duży wpływ na stan pogody w Czechach wywierają atlantyckie masy powietrza oraz napływające od południa masy ciepłego powietrza zwrotnikowego. Występują tutaj dość ciepłe lata oraz łagodne zimy. Z wyjątkiem obszarów górskich, średnie roczne opady wynoszą 500 - 700 mm.
Na terenie Republiki Czeskiej istnieją trzy parki narodowe. Zaliczamy do nich Karkonoski Park Narodowy obejmujący powierzchnię 385 km2, Szumawski Park Narodowy o powierzchni 685 km2 oraz niewielki, obejmujący tylko 63 km2, Park Narodowy Podyji. Oprócz parków narodowych utworzono 24 parki regionalne, okręgowe i lokalne, a także liczne rezerwaty oraz pomniki przyrody. Ogólnie tereny chronione to obszar o powierzchni 1,3 ha, co stanowi 15% powierzchni całego kraju. Ścisłej ochronie podlegają jedynie parki narodowe, w ich granicach zakazane jest łowiectwo, transport samochodowy, działalność gospodarcza oraz biwakowanie. Wiele unikatowych ekosystemów znajduje się wokół obszarów chronionych w tak zwanych otulinach, gdzie działalność gospodarcza podlega pewnym ograniczeniom. Na terenach parków i rezerwatów otoczono ochroną wyjątkowe zbiorowiska fauny, rzadkie gatunki zwierząt, torfowiska oraz lasy, szczególnie w tych rejonach kraju gdzie zagrożenia ze strony działającego przemysłu były bardzo duże.
Omówimy teraz w kilku słowach tereny znajdujące się we wschodniej części Czech. Najbardziej popularne i tym samym odwiedzane przez turystów miejsce to Karkonosze. Jest to graniczące z Polską zdecydowanie najwyższe wśród wszystkich podgórz Czech. Najwyższym ze szczytów tego pasma jest Śnieżka o wysokości 1602 metrów na poziomem morza. Karkonosze jest to pośrednie ogniwo łączące średniogórze z górami wysokimi. Z tego względu panują tam wyśmienite warunki zarówno dla zimowej jak i letniej turystyki. Niezwykle sprzyjająca popularyzacji tego miejsca wśród turystów jest stosunkowo dobrze rozwinięty system pensjonatów, hoteli, a także górskich schronisk. Oferują one wszystkie niezwykle bogatą gamę rozrywek oraz usług. Formą rekreacji, która przeważa w tym regionie jest narciarstwo. Dotyczy to tak biegowego jak i zjazdowego. Osoby uprawiające narciarstwo biegowe wykorzystują do tego przede wszystkim grzbiety oraz płaskowyże górskie, z których rozciągają się wspaniałe widoki na okolicę. Nie mniej jednak zdecydowanie większa część ulokowanych w Karkonoszach narciarskich ośrodków służy do uprawiania zjazdowego narciarstwa. Prawdziwym rajem dla amatorów zimowej turystyki oraz narciarstwa są okolice Peca pod Śnieżką, Jańskich Łaźni, Zaclerza oraz Szpindlerowego Młyna. Wybór, chociaż zdecydowanie skromniejszy niż u wschodnich sąsiadów, to jednak jest stosunkowo bogaty jeśli weźmiemy pod uwagę różnorodność terenu, a także wielkość oraz wyposażenie ośrodków. Zwolennicy romantycznych spacerów będą zainteresowani najbardziej wysuniętą na wschód częścią tego regionu. Znajduje się tam wiele ciekawych miejsc takich jak chociażby zamek Viznburg wybudowany w stylu gotyckim, a także piękne tereny nieopodal Małych Svatonowic i Upici, a także Rtynia. Jest to pamiątka po powstaniach chłopskich oraz podkarkonoskim górnictwie. Piękno oraz wspaniałość tych terenów możemy podziwiać nie jedynie podczas spacerów. Popularne są tutaj również loty widokowe. Oferty takowych można znaleźć w miejscowościach Vchrabla oraz Dvur Kralove. Tereny te są również idealne do rowerowej turystyki górskiej.
Kolejną omawianą częścią Czech będą Morawy Północne. Są one położone nieopodal granicy z Polską. Znaczną ich część zajmuje pogórze Jesionki. Są to najwyższe góry Moraw. Rozbite są one na parę samodzielnych, złączonych ze sobą fragmentów. Dominującym jest tutaj Hruby Jesenik. Jego najwyższym szczytem jest Pradziad, który jest wysoki na 1491 metrów. Hruby Jesenik otoczony jest znacznie niższymi pasmami. Należą do nich Niski Jesenik, pogórze Hanusovicka Vrchovina, Rychlebske hory oraz Zlatochorska vrchovina. Bardziej z boku, poniekąd odcięte od pozostałych, znajduje się pogórze Kralicky Sneznik. Jest ono najwyższe i jednocześnie najmniejsze powierzchniowo. Najwyższy szczyt, którego nazwa jest taka sama jak nazwa pogórza, ma 1423 metry nad poziomem morza. Hruby Jesenik jest również często odwiedzany przez narciarzy dzięki swoim bardzo dobrym warunkom śniegowym. Zimowy sezon rozpoczyna się tutaj w listopadzie i trwa przez całą zimę, aż do ostatnich dni kwietnia. Wyśmienite warunki narciarskie można również spotkać w okolicach przełęczy Ramzowske Sedlo. W tym miejscu zarówno osoby uprawiające narciarstwo zjazdowe, jak i ci preferujący narciarstwo biegowe znajdą dla siebie odpowiednie warunki.
Obszar dzisiejszych Czech zasiedlony był już w paleolicie. W VII w. osiedliły się tutaj plemiona słowiańskie. Na przełomie IX i X w. powstało silne Państwo Wielkomorawskie, które w okresie największego rozkwitu obejmowało ziemie Czech, Moraw, Słowacji, północnych Węgier, północnej Austrii, Łużyc, górnej Odry i Wisły. Spadkobiercą upadłego wskutek najazdu Węgrów Państwa Wielkomorawskiego zostały Czechy, zjednoczone pod panowaniem dynastii Przemyślidów. Państwo czeskie uznało zależność od Rzeszy Niemieckiej, przyjęło obrządek łaciński (wcześniej prawosławie). Prowadziło liczne walki zbrojne z Polską i Węgrami, opanowało tereny Moraw. Doszło do znacznej potęgi politycznej i militarnej.
W okresie panowania dynastii Luksemburgów poczyniło szereg zdobyczy terytorialnych, m.in. na Śląsku, w Łużycach i w Brandenburgii. Powstały wówczas i zyskały ogromne znaczenie liczne miasta handlowe, rozwijała się eksploatacja srebra, włókiennictwo. W tym okresie (1348) założono w Pradze pierwszy w środkowej Europie uniwersytet. Po śmierci Ludwika Jagiellończyka w bitwie pod Mohaczem, zgodnie z umowami dynastycznymi korona czeska przypadła Habsburgom. Rządy tej dynastii przyniosły ze sobą stopniowe ograniczanie suwerenności, germanizację i powolny upadek gospodarczy. Dopiero w drugiej połowie XIX w. nastąpił szybki wzrost ekonomiczny, a Czechy stały jedną z najbogatszych prowincji austriackich.
Po I wojnie światowej, w 1918 proklamowano powstanie Republiki Czechosłowackiej, obejmującej Czechy, Morawy, Śląsk Opawski, Słowację i Ruś Zakarpacką, od 1920 także część Śląska Cieszyńskiego, Spisza i Orawy. W czasie II wojny światowej Czechy włączono do Rzeszy, Słowacja zyskała formalny status odrębnego państwa, jednak faktycznie była całkowicie uzależniona od Rzeszy. Wyzwolone w 1945 przez wojska radzieckie, od 1948 wspólnie ze Słowacją utworzyły Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną. Konstytucja z 1960 wprowadziła formalnie równouprawnienie obu części kraju, do pełnej federalizacji struktur państwowych doszło jednak dopiero w 1969.
W 1989 wskutek rozpadu systemu komunistycznego w Europie i nastrojów antykomunistycznych wewnątrz kraju odsunięto od władzy dotychczasowych przywódców. W następnym roku, w czerwcu, odbyły się pierwsze wolne wybory w których zwyciężyła dotychczasowa opozycja. W 1990 proklamowano powstanie Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej. Krótki okres demokracji parlamentarnej przyniósł znaczne ożywienie tendencji separatystycznych w obu republikach. W ich efekcie 1 stycznia 1993 Republika Czechosłowacji została, na mocy uchwały parlamentu federalnego, rozwiązana. Utworzono w jej miejsce dwa odrębne państwa narodowe: Czechy i Słowację.
W styczniu 1993 pierwszym prezydentem Czech został Vaclav Havel a Czechy zostały członkiem ONZ. Do stycznia 1998 na czele rządu stoi Vaclav Klaus kontynuując reformy gospodarcze i polityczne, w polityce zagranicznej dominują starania o przyjęcie Czech do Unii Europejskiej i NATO. W styczniu 1998 V. Havel ponownie wybrany prezydentem, w lipcu 1998 M. Zeman, przewodniczący Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej, zostaje premierem.
Od marca 1999 Czechy stają się członkiem NATO. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2002 wygrywa Czeska Partia Socjaldemokratyczna, w lipcu 2002 Vaclav Havel mianuje W. Szpidla premierem. Socjaldemokratyczny rząd V. Szpidli ogłasza swój proeuropejski i prosocjalny program, w polityce zagranicznej priorytetem rządu ma być wejście Czech do UE i utrzymanie "przyjaznych stosunków" z Niemcami.
W lutym 2003 konserwatysta V. Klaus zostaje prezydentem. Władze Czech wyraziły poparcie dla kampanii antyirackiej kierowanej przez Stany Zjednoczone i udzieliły siłom sprzymierzonym pomocy wojskowej. 1 maja 2004 Republika Czeska wstąpiła do Unii Europejskiej. W lipcu tego samego roku premier W. Szpidla złożył dymisję, na stanowisku zastąpił go Stanislav Gross.
Napiszemy teraz kilka słów o czeskich świętach narodowych. Pierwszego stycznia obchodzone jest święto upamiętniające powstanie państwa Czeskiego. W następnej kolejności obchodzona jest Wielkanoc. Później, pierwszego maja Czesi obchodzą Święto Pracy. Ósmy maja to z kolei Dzień Zwycięstwa. Piąty lipca to Dzień Apostołów Słowiańskich Cyryla i Metodego. Szóstego lipca Czesi obchodzą rocznicę śmierci J. Husa. Dwudziesty ósmy października to z kolei Dzień Odzyskania Niepodległości. Siedemnastego listopada Czesi obchodzą święto upamiętniające Aksamitną Rewolucję. Natomiast od dwudziestego czwartego do dwudziestego szóstego obchodzone jest Boże Narodzenie.
Już od ponad dziesięciu wieków, ulokowana w dolinie Wełtawy, Praga jest nie tylko magicznym miastem mostów, katedr, złotych wież i kopuł kościelnych, ale również europejską metropolią. Praga to również miasto unikalnego współistnienia różnych stylów architektonicznych oraz metropolia z labiryntem romantycznych uliczek i skarbów architektury. Już podczas pierwszego spaceru zauważymy, że rozwój europejskiej architektury odcisnął swoje piętno na wizerunku miasta. Można tu podziwiać budynki w stylu gotyckim, barokowym, klasycystycznym, jak również elementy innych okresów, w tym secesji. Jednak Praga to również miasto zieleni. Na przykład na zboczach pod Zamkiem do dziś widoczne są niezwykłe starania barokowych architektów, aby łączyć budynki pałacowe z przyległymi ogrodami, pełnymi pawilonów, altan i pergoli. Oblicza Pragi dopełnia piętnaście monumentalnych mostów. Czternaście z nich przerzuconych jest nad Wełtawą, jeden obejmuje dolinę nuselską. Najstarszy i najbardziej unikalny, zbudowany w 1357 r., nosi imię swojego fundatora, Karola IV. Nie można go przeoczyć podczas spaceru tzw. Królewską drogą, najbardziej znaną z turystycznych tras wiodącą z centrum miasta, aż na Praski Zamek. Najbardziej zachwycający i ulubiony przez fotografów widok na Zamek rozpościera się właśnie z mostu Karola. Tajemnica jego uroku zawiera się również w różnorodności historycznych stylów. Bez przesady, można stwierdzić, że mamy tu do czynienia z panoramą na tysiąc lat rozwoju europejskiej architektury. Odmienny widok na miasto oferują zakątki wielu wysp otoczonych wodami Wełtawy. Pomimo iż wyspy i wysepki nie są zbyt interesujące geograficznie, to dzięki dużej ilości zieleni dają mieszkańcom możliwości wypoczynku i rekreacji w środku głośnej metropolii. W stolicy Czech można znaleźć również mnóstwo teatrów, sal koncertowych, wystaw, muzeów i galerii. Nie bez powodu mówi się, że Praga jest tak różnorodna, jak tylko można to sobie wyobrazić.
Czeskie ziemie opływają w dostatek zabytków kultury i historii. Ponad dwa tysiące zachowanych zamków i pałaców tworzy jedną z najistotniejszych części Światowego Dziedzictwa Kultury, nie tylko ze względu na liczbę, ale przede wszystkim ze względu na swoją artystyczno - historyczną wartość. Większość pałaców i zamków jest własnością państwa, a wiele z nich zostało oddane pierwotnym właścicielom np. rodom szlacheckim lub instytucjom kościelnym Nowi właściciele często dokonywali rekonstrukcji obiektów wg pierwotnych planów i na nowo udostępnili je zwiedzającym. Zamki i pałace są przykładem wysokiego poziomu tutejszej architektury i budownictwa. Najczęściej umieszczone są w nich bogate zbiory dzieł sztuki np. cenne kolekcje obrazów, broni, porcelany, szkła czy kolekcje przedmiotów rzemiosła artystycznego. Do dziś prawie sześćdziesiąt zamków, pałaców i ruin jest wpisanych na listę narodowego dziedzictwa kultury a niektóre z nich również na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
