Współczesne rasy domowych koni wywodzą się od dwóch odmian podstawowych: orientalnej (przykładem czystym jest koń arabski) oraz zachodniej - ciężkiej. do Ameryki koń wprowadzony został przez Europejczyków. Tam konie domowe zdziczałe dały początek mustangom, które teraz występują bardzo nielicznie na skutek polowań. Koń należy do jednych z najdawniejszych hodowlanych zwierząt. Najprawdopodobniej jego hodowlę prowadzono już w kamiennej epoce, czyli w przybliżeniu 4 tysiące lat p.n.e. Jest to zwierze bardzo wytrwałe i silne.

Systematyka koni:

ZWIERZĘTA → tkankowce → kręgowce → ssaki → nieparzystokopytne

Konie są częścią grupy nieparzystokopytnych ssaków.

Długość życia oraz wykorzystywanie:

Długość życia konia to 30 - 35 lat, a z tego człowiekowi może służyć przez okres 25 lat maksymalnie (do pracy w polu, jazdy itd.). Po ukończeniu tego wieku nadal jednak należy do najwspanialszych na świecie przyjaciół. Koni używa się jako zwierząt jucznych, wierzchowych, jak i pociągowych.

Zmysły:

Z biologicznego punktu widzenia koń ma pięć zmysłów.

Wzrok

Ze względu na to, iż oczy koni osadzone są z boków głowy, sposób widzenia tych zwierząt jest całkiem inny niż u ludzi. Wzrok konia jest gorszy od ludzkiego, pomimo tego, iż oczy są dwukrotnie większe. Konie widzą w zasadzie w całości otoczenie wokoło siebie - za wyjątkiem małego obszaru za zadem. Dokładnie jednak konie mają zdolność widzenia jedynie części obrazu, podczas pozostała część dla nich jest niewyraźna. Zazwyczaj, gdy koń spostrzeże coś niepokojącego ucieczka jest jego pierwszą reakcją, po czym następuje obserwacja - sprawdza, co sprawiło, że się przestraszył.

Słuch

Słuch koni jest uważany za bardzo czuły. Uszy koni są porównywane do mikrofonów lub też radarów. Są one w zasadzie nieustannie w ruchu, stanowią jakby mową ciała. Zwierzęta te lubią, kiedy kieruje się do nich spokojny, ciepły głos, nie znoszą "krzykaczy", wrzeszczących na nie (tacy ludzie mogą zostać potraktowani zębami mocnymi albo silnymi kopytami.

Węch

Konie wyposażone są w doskonały zmysł węchu, nie tak jednak doskonały jak w przypadku psów. Zmysł węchu umożliwia im rozpoznanie np. na pastwisku, który koń był przed nimi w tym miejscu. Obwąchując odchody są w stanie poznać, czy pozostawiła je klacz, ogier, czy wałach (ogier wykastrowany). Niejednokrotnie nie wykazują ochoty na paszę lub wodę na których pozostawiony jest nieświeży albo obcy zapach. Część koni ma węch bardziej wyczulony od innych. One właśnie będą używały niechętnie wspólnych żłobów i poideł (i niejednokrotnie kantarów, tranzelek i siodeł). Czasami widzi się konie z szyją wyciągniętą i nozdrzami rozdętymi - węszą wówczas zapach je interesujący. Mogą go zidentyfikować przy pomocy organu Jacobiego, który został utracony przez ludzi w czasie ewolucji. Ten organ służy przede wszystkim jako rejestrator zapachów seksualnie interesujących.

Smak

Smak u koni służy do rozróżnienia roślin niejadalnych i jadalnych dla nich. Zwykle konie preferują słodki smak niż gorzki. Odpowiedni dla nich jest także kwaśny smak, dlatego też przepadają za jabłkami. Dla niektórym wierzchowców przyjemnym smakiem jest smak metalu rdzewiejącego, który dla ludzi jest niemiły. Nie można jednak zdawać się na koński instynkt koni, ponieważ niekiedy (np. gdy głód dokucza koniowi) zawodzi on. Niektóre rośliny niemiły smak tracą po zerwaniu. Koń zatruć się może zieleniną, która podali mu "uprzejmi znawcy" koni.

Dotyk

Konie posiadają włosy czuciowe bardzo długie na chrapach i brodzie. One pomagają koniom w identyfikacji otoczenia najbliższego. Skóra jest także niezwykle na dotyk wrażliwa. Odczuwają na swym grzbiecie dotknięcie muchy. Oczywiście nie każdy koń jest wrażliwy do tego stopnia. Nie stanowi jednak to powód, by stosować można było przemoc.

BUDOWA

Kopyto

Anglicy - miłośnicy wielcy koni, mówią, iż "bez dobrych kopyt nie ma konia". Prawda jest to stwierdzenie, ponieważ kopyto stanowi główny amortyzator. Na nim to są oparte bardzo duże ciężary, w czasie ruchu konia, a już na pewno przy przeciążeniu, kiedy wozi kogoś. Kopyto konia to zakończenie trzeciego, jedynego palca.

Pierś

Szerokość piersi powinna się mniej więcej pokrywać z szerokością zadu. Stanowi ona obszerne skupisko mięsni zaraz przed łopatką (część przednia).

Zad

Zad jest zakończony ogonem, który składa się z ogonowego rzepia i włosianej kiści. Nasada ogona jest miejscem, z którego wyrasta ogon. Osadzenie ogona może być zróżnicowane (nisko, wysoko, jest to normalnie powiązane ze sposobem budowy zadu). Ogon koński zbudowany jest z setek cienkich, długich włosów. Zwierzę wykorzystuje go by odpędzać natarczywe owady.

Zęby

Wiek u konia określany jest na podstawie długości (stanu) jego zębów. Także zgryz łącznie z wiekiem ulega przemianom. Im starszy jest koń, tym posiada bardziej koński zgryz. Przednie zęby ulegają ścieraniu. Koń posiada 24 zęby oraz 4 kły, których nie posiadają klacze.

Głowa

Konie posiadają zróżnicowane profile. Można wyróżnić 3 rodzaje: prosty (nos i czoło tworzą prostą linię), wklęsły (występuje załamanie prostej linii pomiędzy nosem i czołem), wypukły (występuje głowa garbonosa).

Mowa ciała

Nastrój koni mogą wyrażać ich uszy. Kiedy do tyłu są stulone, koń może okazać się agresywny. Do przodu postawione mówią o zaciekawieniu. Do tyłu obrócone mówią o zainteresowaniu wobec tego, co dzieje się za koniem. O nastroju można także dowiedzieć się z ruchów szyi, tułowia, ogona i nóg.

Podział koni na rasy

Każda rasa charakteryzuje się własnym określonym wyglądem, różnice jednak nie są duże w takim stopniu jak w przypadku psów (różnice u koni występują we wzroście np. Fallabella - około 70 cm, wielkopolskie konie - do 170cm wzrostu). Na świecie występują liczne rasy koni, a każda z nich wywodzi ze ściśle określonego miejsca ziemi a każdy z krajów szczyci się swym "wytworem".

  • Zimnokrwiste - przystosowane są do życia w klimacie zimnym, tułów tych koni ma beczkowaty kształt (kłoda), sierść (włosową okrywę) tworzona jest przez gruby włos
  • Ciepłokrwiste - mieszanka zimno- i gorącokrwistej rasy
  • Gorącokrwiste - kuce i konie z klimatycznych sfer gorących. Mają cienki, delikatny włos, nogi dłuższe i odsadę ogona, która pomaga im w procesie regulowania ciepłoty ciała.

Sport

Z końmi powiązane są zajęcia różnego rodzaju. Konie na zawodach obecne są w dyscyplinach: skoki (poprzez przeszkody), wyścigi (w biegu na czas), ujeżdżanie (koń zaprezentować musi każdy z rodzajów chodu - galop, stęp, kłus - w danym położeniu na padoku). Ostatnio modnym sportem stał się jazda konna rekreacyjna. Jazda konna nie jest jedynie samym jeżdżeniem, lecz porozumieniem dobrym z koniem. Zwierzęta te wykorzystywane są także (obecnie coraz rzadziej na szczęście) w polowych pracach. Hipoterapia jest pomocna upośledzonym w odzyskaniu wiary w życie. Część koni idzie na rzeź. Inne jeszcze sobie żyją na wolności. Ostatni z wymienionych sposobów życia marzy każdy koń.